بریده‌هایی از کتاب هرگز به جایی نمی‌رسد!

«اگه می‌خوای مال‌ومنالی به هم بزنی، باید صاحبِ کسب‌وکارِ خودت باشی. زندگی‌ت رو بگیر توی دستِ خودت.»

قدرتمندترین قدمی که هرکسی می‌تواند برای تبدیلِ رؤیاهای خود به واقعیت بردارد یک قدم ساده است: فقط باید شروع کنید. تنها راه واقعی برای دانستنِ مناسب‌بودنِ ایده‌تان، عملی‌کردنِ آن است. شما با یک ساعت انجام کار، بیشتر از یک عمر فکرکردن درمورد آن یاد خواهید گرفت.

برای لورین که فکر می‌کرد این ایده هرگز به جایی نمی‌رسد! اگرچه این ایده را باور نداشتی، مطمئنم همیشه من را باور داشتی. دوستت دارم. ـ نویسنده

او عشق فیلم بود و دلش می‌خواست به مشتری‌هایش کمک کند تا فیلم‌های محبوبشان را پیدا کنند. این یعنی نه‌تنها باید چیزی را به آن‌ها می‌داد که می‌خواستند، بلکه باید چیزی را به آن‌ها می‌داد که خودشان هم نمی‌دانستند می‌خواهند.

صدایمان اوج گرفته است، اما عصبانی نیستیم. داریم بحث می‌کنیم، اما بحثی مؤثر. همدیگر را درک می‌کنیم و درعین‌حال می‌دانیم طرف مقابل به‌شدت درحال مقاومت و ردکردن موضوع است. او می‌گوید: «پافشاری تو روی این موضوع اصلاً عاقلانه نیست» و من تقریباً می‌خندم. می‌شنوم که مردم پشت‌سرش او را به اسپاک تشبیه می‌کنند. فکر نمی‌کنم منظورشان تعریف‌وتمجید باشد؛ اما باید این‌طور باشد. در جنگ ستارگان، بیشترِ اوقات حق با اسپاک است، درست مثل رید؛ اگر فکر می‌کند چیزی جواب نخواهد داد، پس حتماً جواب نخواهد داد.

نکته‌ای دررابطه‌با روزهای طوفانی وجود دارد: شما آن‌ها را لازم دارید. اگر می‌خواهید از تخم‌مرغتان جوجه بیرون بیاید و پرنده پرواز کند، کمی باد نیاز دارید.

فرهنگ آن چیزی نیست که می‌گویید، بلکه همان کاری است که انجام می‌دهید.

مؤثرتر این است که ده ایدهٔ بد را آزمایش کنید، به‌جای اینکه روزها وقت صرف این کنید که به یک ایدهٔ عالی برسید.

این داستان دربارهٔ این است که ما چطور از شامپوهای سفارشی به نت‌فلیکس رسیدیم؛ اما همچنین داستانی دربارهٔ زندگیِ جالبِ یک ایده است: از رؤیا تا مفهوم تا واقعیتِ مشترک و اینکه چطور چیزهایی که در این سفر یاد گرفتیم زندگی‌مان را تغییر دادند، چیزهایی که ما دو نفر را از مطرح‌کردنِ ایده‌ها در ماشین، به افرادِ متعددی رساندند که در بانک‌ها پشتِ رایانه‌ها نشسته بودند و صدها کارمندی که نام شرکتمان را روی نمایشگرِ ارزشِ سهام می‌دیدند. یکی از اهداف من از گفتن این داستان، کنارگذاشتن برخی افسانه‌هایی است که خود را به داستان‌هایی مانند داستان ما مرتبط می‌کنند و به همین میزان برایم مهم است که بگویم چرا و چگونه چیزهایی که اغلب در ابتدا به‌صورت ناخواسته انجام دادیم مؤثر واقع شدند.

موضوعی که درحینِ نوشتن برایم اهمیت داشت نمایشِ دقیق و کاملاً مشخصِ شخصیت‌های تیمِ بنیان‌گذارِ نت‌فلیکس بود. قصد داشتم آن‌ها را همان‌گونه که بودند به تصویر بکشم و حال‌وهوای آن زمان را نشان دهم. از همه مهم‌تر، می‌خواستم نشان دهم در نت‌فلیکس با چه‌چیزهایی مواجه بودیم و موفقیت، باوجود تمام موانعی که پیش‌رویمان بودند، چه احساسی داشت.

هر روز در ماشین ایده‌هایم را برایش می‌گویم. قصد دارم قانعش کنم تا به من ملحق شود و در مقامِ سرمایه‌گذار یا مشاور کمکم کند. می‌توانم بگویم تا حدی کنجکاو شده است. او برای بازخورددادن به من رودربایستی ندارد. می‌تواند به‌راحتی هرچیز خوب یا بدی را تشخیص دهد. و ایده‌هایی که صبح پشت فرمان می‌گویم؟ بیشترشان ایده‌های بدی‌اند. رید این را هم مثل ایده‌های دیگرم رد می‌کند. او گفت: «شدنی نیست، مبتکرانه نیست و هرگز جواب نمی‌ده.»

دلیلِ اینکه ما موزهٔ کوچکی از فروید در کتابخانه داشتیم این نبود که کسی در خانه تحت درمان است؛ دلیلش این بود که دایی زیگی عضوی از خانواده‌مان بود. کمی پیچیده‌تر از این است. فروید دراصل داییِ پدرم بود

قوانین رندولف برای موفقیت ۱. حداقل ٪۱۰ بیشتر از چیزی که از شما خواسته شده است انجام دهید؛ ۲. هرگز به هیچ‌کس دربارهٔ چیزهایی که نمی‌دانید نظری ندهید. بسیار مراقب و منظم باشید؛ ۳. همیشه در فرازوفرودها مؤدب و باملاحظه باشید؛ ۴. جر نزنید، شکایت نکنید و انتقادهای سازنده و جدی را بپذیرید؛ ۵. از تصمیم‌گیری دربارهٔ اموری که از آن‌ها حقایقی می‌دانید نترسید؛ ۶. درصورت امکان، صلاحیت لازم را به دست بیاورید؛ ۷. ذهنی باز اما دیرباور داشته باشید؛ ۸. سریع باشید.

از اولین دفعاتی که با رید سوار ماشین شدیم، تقریباً بیست سال می‌گذرد. آنجا بود که فهمیدم چه‌چیزهایی را کشف کرده‌ایم که در کاربردهای وسیع، می‌توانند بر موفقیتِ پروژه‌مان تأثیرِ مسقیم بگذارند؛ نه قوانین و نه حتی اصول، بلکه حقایقی که به‌سختی پذیرفته شده‌اند، مانند بی‌اعتقادی به بینش ناگهانی. بهترین ایده‌ها به‌ندرت مثل برق به ذهنمان می‌رسند؛ حتی اگر در ترافیک سنگین پشت کامیونِ شن و ماسه گیر افتاده باشید، به ذهنتان نمی‌رسند. آن‌ها به‌تدریج و آهسته نمایان می‌شوند، درطول هفته‌ها و ماه‌ها. درحقیقت، زمانی‌که ایده‌ای در سر دارید، ممکن است تا مدت‌ها متوجهش نشوید.

خوشبختی در محوری کاملاً متفاوت با پول وجود داشت

فرهنگ آن چیزی نیست که می‌گویید، بلکه همان کاری است که انجام می‌دهید.

حقیقتاً من دردسر را دوست دارم. دوست دارم هر روز با مشکلات کلنجار بروم و آن‌ها را بررسی و حل کنم.

وقتی شانس در می‌زند، نباید لزوماً در را باز کنید، اما برای اینکه مدیونِ خودتان نباشید، از سوراخِ در نگاه کنید.

وقتی ایده‌ای را با کسی در میان بگذاری، باید انتظار داشته باشی همه‌چیز طبق روال تو پیش نرود. مثل ارائهٔ پرونده‌ای در دادگاه است. درست در لحظه‌ای که می‌خواهی منظورت را بیان کنی، با انبوهی از سؤالات مواجه می‌شوی. اگر این سؤالات نباشند، احتمالاً به دردسر افتاده‌ای.

«اگه واقعاً قصد تغییر جهان رو داری، میلیون‌ها دلار پول نیازی نداری، بلکه میلیاردها دلار پول لازم داری.»

جلسات گردهمایی سیلیکان‌ولی اغلب با این گفته شروع می‌شود: «هیچ ایدهٔ بدی وجود ندارد.»

دربین کوهنوردها، این مسئله یکی از اصول است که اگر تا اوایل ظهر نتوانستید به قله برسید، وقت آن است که به‌طور جدی دربارهٔ برگشت فکر کنید. همان‌طورکه اد ویستِرس، مدیر کوه‌نوردی اورست، به مراجعان خود تذکر می‌دهد، «رسیدن به قله اختیاریه، پایین‌اومدن اجباری». وقتی در ارتفاع چندهزارمتری هستید و کیلومترها از اردوگاه فاصله دارید، باید خودتان را به‌میزان زیادی در نورِ روز قرار دهید؛ درغیراین‌صورت، در جایی‌که نمی‌خواهید گیر می‌کنید.

یکی از درس‌های کلیدی‌ای که در نت‌فلیکس یاد گرفتم این است که نیاز نیست ایده‌پردازِ خلاقی باشی یا افراد مناسب در اطرافت باشند؛ بلکه تمرکز مهم است. در استارتاپ، به‌دست‌آوردن هرچیزی سخت است، حتی برای خیلی کمتر از هرچیز؛ به‌خصوص وقتی کارهایی که سعی می‌کنید انجامشان دهید نه‌تنها متفاوت نیستند، بلکه به‌طور جدی مانع هم‌اند. تمرکز ضروری است، حتی وقتی چیزی که بر آن تمرکز می‌کنید غیرممکن به نظر برسد، خصوصاً بعداً.

اما ویلیام گلدمن بیشتر برای نوشتنِ سه کلمه مشهور است: کسی چیزی نمی‌داند. به‌گفتهٔ گلدمن، این سه کلمه کلید فهمیدن همه‌چیز دربارهٔ هالیوود است. هیچ‌کس واقعاً نمی‌داند هر فیلم چقدر خوب عمل خواهد کرد... تازمانی‌که کاملاً این کار را انجام دهد. برای مثال چطور امکان دارد فیلمی با کارگردانیِ برندهٔ جایزهٔ آکادمی (مایکل چمینو)، بازی بهترین بازیگر برندهٔ جایزهٔ آکادمی (کریستوفر واکن)، بودجهٔ ۵۰ میلیون‌دلاری و متنی فوق‌العاده و... ساخته شود و درنهایت دروازهٔ بهشت ساخته شود که یکی از بزرگ‌ترین شکست‌های هالیوود درطول کل دوره‌ها بود؟

جلسات گردهمایی سیلیکان‌ولی اغلب با این گفته شروع می‌شود: «هیچ ایدهٔ بدی وجود ندارد.» من همیشه مخالفت می‌کردم. ایده‌های بد وجود داشتند، اما شما تازمانی‌که ایده‌ای را امتحان نکنید، نمی‌دانید بد است.

حقیقت این است که به‌ازای هر ایدهٔ خوب، هزاران ایدهٔ بد وجود دارند و گاهی تشخیصِ تفاوتشان سخت می‌شود.

نکته‌ای دررابطه‌با روزهای طوفانی وجود دارد: شما آن‌ها را لازم دارید. اگر می‌خواهید از تخم‌مرغتان جوجه بیرون بیاید و پرنده پرواز کند، کمی باد نیاز دارید.

برای من و رید غیرمعمول نبود که پس‌از یک جلسهٔ پرسروصدا بخواهیم قیافه‌های ساکت و حیرت‌زدهٔ همکارانمان در اطراف میز را ببینیم، با حالتی مثل اینکه می‌پرسند: «چرا مامان و بابا دارن دعوا می‌کنن؟» اما آن‌ها به این دعواها عادت کرده بودند.

مؤثرتر این است که ده ایدهٔ بد را آزمایش کنید، به‌جای اینکه روزها وقت صرف این کنید که به یک ایدهٔ عالی برسید.

نولان باشنل، بنیان‌گذار آتاری، جمله‌ای گفته است که همیشه در خاطر من می‌ماند. او گفت: «هرکسی که دوش گرفته باشد ایده‌ای در سر پرورانده؛ اما افرادی که از حمام بدون حوله بیرون می‌روند و کاری درراستای ایدهٔ خود می‌کنند تفاوت ایجاد می‌کنند.»