بریده‌هایی از کتاب چگونه به احساسات دیگران پی ببریم

نگاه شما به هیچ کس هرگز مانند بار اولی که او را دیدید نخواهد بود.

کلمات نمایندهٔ احساسات هستند نه خود احساسات.

احساسات به وجود می‌آیند تا ما را برای مقابلهٔ سریع با حیاتی‌ترین اتفاقات زندگی‌مان آماده سازند.

«نگاه شما به هیچ کس هرگز مانند بار اولی که او را دیدید نخواهد بود.

چرا احساساتی می‌شویم؟ احساسات معمولاً زمانی ایجاد می‌شوند که، به حق یا ناحق، حس می‌کنیم اتفاقی که آسودگی و آرامش ما را به شدت در جهت بدتر یا بهتر شدن تحت‌تأثیر قرار می‌دهد، در حال رخ دادن است.

سه احساسی که افراد در هنگام دروغ گفتن تجربه می‌کنند ترس، گناه و شادی است که احساس آخری در این مورد تعجب‌آور است.

چرا احساساتی می‌شویم؟ احساسات معمولاً زمانی ایجاد می‌شوند که، به حق یا ناحق، حس می‌کنیم اتفاقی که آسودگی و آرامش ما را به شدت در جهت بدتر یا بهتر شدن تحت‌تأثیر قرار می‌دهد، در حال رخ دادن است. این تنها دلیل احساساتی شدن نیست، ولی دلیل بسیار مهم، و شاید اصلی‌ترین دلیل احساساتی شدن است. پس تمرکزمان را روی آن قرار می‌هیم (بعداً هشت دلیل دیگر احساساتی شدن را توضیح خواهم داد). این نظریه‌ای ساده ولی مهم است ـ احساسات به وجود می‌آیند تا ما را برای مقابلهٔ سریع با حیاتی‌ترین اتفاقات زندگی‌مان آماده سازند.

مهارت سوم این‌که حساسیت بیشتری نسبت به احساسات دیگران پیدا کنیم.

در بسیاری از فرهنگ‌ها مردم وقتی خوشحال نیستند لبخند می‌زنند

مهارت اول این‌که آگاهانه متوجه شوید چه زمانی در حال احساساتی شدن هستید، حتی قبل از حرف زدن و عمل کردن

مهارت دوم این‌که بتوانید رفتارتان را در زمانی که احساساتی می‌شوید انتخاب کنید، به طوری که بدون آزار دادن دیگران به اهدافتان دست پیدا کنید.

کسی که قابل درک نیست و اغلب ترسناک به نظر می‌رسد کسی است که بدون احساس خشم صدمه می‌زند.

احساسات چیزی دربارهٔ سرچشمهٔ خود به شما نمی‌گویند.

حالات دروغین چهره به چند روش برملا می‌شوند: این حالات معمولاً با هم قرینه نیستند، و جریان یافتن آن در صورت و محو شدن آن به نرمی صورت نمی‌گیرد.

من نُه راه را برای ارزیابی یا تغییر احساسات به شما ارائه کردم. متداول‌ترینِ آن‌ها احساسی است که از طریق مکانیزم‌های ارزیابی خودکار ایجاد می‌شود. راه دوم، با ارزیابی متفکرانه آغاز می‌شود که بعد به سیستم ارزیابی خودکار محول می‌شود. راه سوم، تجربهٔ مجدد احساسی است که در زمان گذشته تجربه کرده‌ایم؛ و راه چهارم، تجسم است. راه پنجم، صحبت کردن دربارهٔ احساسی در گذشته است. راه ششم، همدلی است. راه هفتم، دستورالعمل‌های دیگران دربارهٔ مواقعی است که باید احساساتی شویم. راه هشتم، تخطی از هنجارهای اجتماعی است. و آخرین راه، ایجاد عمدی حالات چهره است.

متأسفانه آنچه در مقابلش واکنش نشان می‌دهیم شاید همیشه با محیط زندگی کنونی‌مان مطابقت نداشته باشد. اگر در کشوری باشیم که در سمت دیگر جاده رانندگی می‌کنند، فرایند خودکار ما می‌تواند باعث مرگمان شود، چون در هنگام عبور و مرور یا وقتی می‌خواهیم دور بزنیم به راحتی دچار اشتباه می‌شویم. دیگر نمی‌توانیم به رادیو گوش کنیم یا حرف بزنیم. باید آگاهانه در مقابل تصمیمات خودکاری که در غیر این صورت می‌گرفتیم از خود محافظت کنیم. گاهی ممکن است متوجه شویم از لحاظ احساسی در «کشور دیگری» زندگی می‌کنیم، در محیط دیگری غیر از محیطی که مکانیزم‌های ارزیابی خودکارمان نسبت به آن حساس است. در این صورت، واکنش‌های احساسی ما نسبت به اتفاقاتی که رخ می‌دهد مناسب نیست.

احساسات ما را برای مقابله با اتفاقات مهم زندگی آماده می‌کنند، بدون این‌که لازم باشد در مورد آن فکر کنیم.

ادگار آلن پو در نامهٔ ربوده‌شده در این‌باره نوشته است: «هر وقت می‌خواهم بفهمم کسی چقدر عاقل یا چقدر جاهل است، یا چقدر خوب یا شرور است، یا در همان لحظه چه افکاری در سرش پرسه می‌زند، حالات چهره‌ام را تا جایی که امکان دارد به دقت با حالات چهرهٔ او هماهنگ می‌سازم، و بعد صبر می‌کنم تا ببینم متناسب با آن حالات، چه افکار یا احساساتی در ذهن یا قلبم برانگیخته می‌شود.»

احساسْ یک فرایند است، نوع خاصی از برداشت خودکار که تحت نفوذ گذشتهٔ فردی و تکاملی ما قرار دارد که طی آن حس می‌کنیم اتفاق مهمی در مورد رفاه و راحتی ما در حال رخ دادن است، و با مجموعه‌ای از تغییرات روانشناسانه و رفتارهای احساسی شروع به نشان دادن واکنش در مقابل آن موقعیت خاص می‌کنیم. استفاده از کلمات تنها راهی برای مقابله با احساسات است، و ما وقتی احساساتی می‌شویم از کلمات استفاده می‌کنیم، ولی نمی‌توانیم احساسات را به کلمات محدود کنیم.

خُلق‌ها پیامدهای ناخواستهٔ ساختارهای احساسی ما هستند، که به وسیلهٔ روند تکامل گزینش نشده‌اند چون اکتسابی هستند. خُلقیات راه‌حل‌های ما را محدود می‌سازند، تفکرمان را تحریف می‌کنند، و کنترل کاری را که انجام می‌دهیم دشوارتر می‌سازند، و معمولاً علت آن‌ها را درک نمی‌کنیم

مردانی که «طفره می‌روند»، یعنی هنگامی که همسرشان ابراز خشم می‌کنند کوچک‌ترین احساسی نشان نمی‌دهند، در واقع از لحاظ روانشناسی احساساتی شدید را تجربه می‌کنند. طفره رفتن را می‌توان به عنوان پیامی احساسی در نظر گرفت. این پیام نشان‌دهندهٔ حس مغلوب شدن و ناتوانی یا عدم تمایل به کنار آمدن با موضوع مد نظر است

سیلوان تامکینز معتقد بود یکی از تفاوت‌های اساسی بین انسان‌ها نحوهٔ واکنش آن‌ها در مقابل افراد رنج‌دیده است

اشک ریختن مختص غم و اندوه نیست. انسان‌ها در اوج شادی و شلیک‌های خنده هم اشک می‌ریزند، هرچند که بررسی‌های اخیر نشان داده است که افراد بزرگسال در هنگام درماندگی هم گریه می‌کنند. مردم می‌گویند بعد از گریه کردن حالشان بهتر می‌شود، و گرچه محرک‌های مختلفی برای ایجاد گریه وجود دارند، که می‌توانند به دلیل مدیریت ابراز احساسات باشند، گریه کردن ظاهراً یکی از حالات جهانی ابراز احساسات است

اختلالات احساسی می‌توانند مقطعی باشند، یعنی فقط چند هفته یا چند ماه به طول بینجامند، یا فراگیر باشند، یعنی چند سال یا ده‌ها سال طول بکشند. ولی مسئله‌ای که آن‌ها را از خصوصیات احساسی شخصیتی متمایز می‌کند پایداری‌شان نیست بلکه نحوهٔ صدمه زدنشان به روال زندگی است

ما باید علت کار طرف مقابلمان را که باعث رنجشمان شده است درک کنیم و با توجه به مسئله‌ای که باعث عصبانیت او شده با او همدردی کنیم. این بدان معنا نیست که او را در جریان نارضایتی خود از عمل یا گفتهٔ او قرار ندهیم. ولی باید خشممان را به سمت عمل او هدایت کنیم نه به سمت خود او. با این دیدگاه به فرد صدمه نخواهیم زد بلکه به او کمک خواهیم کرد که دیگر به این شکل رفتار نکند

وقتی برای مدتی طولانی احساس می‌کنیم غمگین هستیم در واقع خُلق و خویی غمگین داریم. وقتی به سادگی عصبانی می‌شویم و به دنبال بهانه‌ای برای عصبانی شدن هستیم، خُلق و خویی تحریک‌پذیر داریم. من از اصطلاح اضطراب در مورد خُلق و خویی استفاده می‌کنم که در آن احساس نگرانی می‌کنیم ولی علت آن را نمی‌دانیم

کسانی که نسبت به جایگاهشان احساس اطمینان نمی‌کنند، برای تأکید برتری‌شان بر دیگران بیشتر دیگران را تحقیر می‌کنند.

در تحقیقات، معمولاً به احساساتی توجه می‌شود که مشکلاتی را برای دیگران و خودمان به وجود می‌آورند. در نتیجه، ما بیشتر از آن‌که دربارهٔ سلامت روان بدانیم، دربارهٔ اختلالات روانی می‌دانیم.

این فقط پینوکیو بود که نشانهٔ واضحی برای دروغ‌گویی داشت.

اکثر ما به جای خاموش کردن احساساتمان، به طور کامل دوست داریم واکنش‌های احساسی‌مان در مقابل محرک‌هایی خاص را خاموش کنیم. دلمان می‌خواهد کلیدی برای حذف محرک یا محرک‌های خاص، متن‌ها و عبارت‌های حک‌شده در ذهنمان، و اطلاعات ذخیره‌شده در پایگاه داده‌های خودآگاهمان داشته باشیم