بریده‌هایی از کتاب روزگار عصیان

«آدما مثل حیوونان. بعضیا وقتی که تو قفسن خوشحالن، بعضیا باید آزادانه بچرن، باید بفهمی که ذاتش چیه و همون جوری قبولش کنی.»

بخش پنجم: بره‌ها وقتی مردم خودشان را می‌کشند فکر می‌کنند که دارند به درد پایان می‌دهند، اما در واقع تنها کاری که انجام می‌دهند این است که درد را از خودشان به بازماندگانشان منتقل می‌کنند. برای ماه‌ها پس از مرگ هلن، درد بسیار شدید و غیر قابل تحملی بر من مستولی شده بود.