بریده‌هایی از کتاب پنجره ای مشرف به میدان

«چیزهایی رو بند بزن که خودت شکستی اگه جرئت زندگی کردن داری، نه چیزهایی رو که یکی دیگه شکسته.

قوی باش، قوی باش، قوی باش. به آدم‌هایی که از تو ضعیف‌تر و احمق‌ترند کمک کن. فرصت بده. ببخش. ندیده بگیر. مردی که روبه‌رویم نشسته بود اعتقاد داشت باید به این شیوه زندگی کرد و به همین شیوه زندگی کرده بود.

«آدم چرا باید این‌قدر بی‌شعور باشه که نفهمه داره چه غلطی می‌کنه. بعد بابت غلطی که نمی‌دونه چیه از خدا معذرت‌خواهی کنه.»

فکر می‌کنم همین بازی‌ها و همین معناهای من‌درآوردی که به زندگی حُقنه می‌کنیم گاهی چه‌قدر می‌تواند خطرناک باشد.