بریده‌هایی از کتاب اندکی سایه

آدمیزاد چه رنجی را تحمل می‌کند تا بالغ شود. همهٔ تلاشش برای آن است که هوشیارتر شود و آن‌گاه که به هوشیاری کامل رسید، آن وقت که به دانایی رسید، رنج بی‌پایان او آغاز می‌شود

صدای سگ‌ها، صدای شبانهٔ همهٔ روستاهاست.

ــ با همان شتابی که شادمانی رفته بود، اندوه آمد و نشست کنارمان ــ

«دلشکسته، سینه‌سوخته، سوگوار» ما را که دید لبخندی زد.

خواب، تنهاترین تجربهٔ مرگ است

. «دلشکسته، سینه‌سوخته، سوگوار»