بریده‌هایی از کتاب انگیزه؛ حکایتی در باب رهبری

وقتی پاداش شخصی به مدیران انگیزه می‌دهد، آنها از شرایط و فعالیت‌های سختی که لازمه مدیریت است فرار می‌کنند. آنها صَرفه شخصی مسئولیت‌های خسته‌کننده و ناخوشایند را برای خودشان محاسبه می‌کنند -مسئولیت‌هایی که فقط به عهده یک مدیر یا رئیس است- و سعی می‌کنند از انجامش شانه خالی کنند.

مدیران مسئولیت‌محور -و حتی آنها که این‌گونه نیستند- باید با این واقعیت روبه‌رو شوند که شاید افرادی که با آنها کار می‌کنند، صادقانه همه چیز را در مورد رفتار مدیرانشان به زبان نیاورند. به ازای کوچک‌ترین بازخورد سازنده که یک مدیر دریافت می‌کند، دوجین تعریف‌وتمجید می‌شنود که بسیاری از آنها نادرست و بی‌جاست. و حتی اگر این موضوع را قبول کنند، خیلی خیلی بعید به نظر می‌رسد که مدیران، حتی متواضع‌ترین‌شان، از تمامی تایید و تحسین‌های دائمی که باعث ایجاد تصویری نادرست و مبهم از خودشان می‌شود، اجتناب کنند. به همین دلیل بسیار مهم است که مدیران انسان‌های صادق را در اطراف خود داشته باشند.

شای نگرشش را تغییر داد: «اشتباه برداشت نکن لیام. من واقعا بابت اومدنت به اینجا و همه چیز قدردانی می‌کنم اما نمی‌تونم اینجا بنشینم و همه چیز رو بدون ذره‌ای تردید قبول کنم.» لیام مهربانانه لبخند زد: «اگه هر چیزی رو به راحتی قبول می‌کردی، احمق بودی.»