بریده‌هایی از کتاب حضرت زینب (س) صبورتر از ایوب (ع)

تلخ تر از شهادت حسین، احوال زینب بود، چون می‌دیدی این خواهر داغ‌دیده را با دشنام‌ها و هتک حرمت‌ها آزرده و رنجور می‌سازند و زخم دلش را نمک می‌پاشند.

حضرت زینب (ع) از نیایش و مناجات های پیامبر (ص) با خبر بود، عبادت علی وفاطمه (ع) را شاهد بود. ونیز نیایش های امام حسن مجتبی (ع) را در دل شب‌ها و روزها دیده بود، وبلاخره عبادت و مناجات های امام حسین (ع) را، به ویژه در شب و صبح عاشورا، به تماشا نشسته بود و هر یک برایش درس و الگوی عبادت و مناجات بود. حضرت زینب کبری (علیها السلام) شب‌ها به عبادت می‌پرداخت و در دوران زندگی، هیچ گاه تهجّد را ترک نکرد. آنچنان به عبادت اشتغال ورزید که ملقّب به «عابده آل علی» شد. شب زنده داری حضرت زینب (علیها السلام)، حتی در شب دهم و یازدهم عاشورا، ترک نشد. فاطمه دختر امام حسین (علیه السلام) می‌گوید: در شب عاشورا، عمّه ام پیوسته در محراب عبادت ایستاده بود، نماز و نیایش داشت و پیوسته اشک هایش سرازیر می‌شد. عمّه ام زینب در طول سفر اسارت از کوفه تا شام، پیوسته نمازهای واجب و مستحب خود را انجام می‌داد و در بعضی منزل گاه‌ها می‌دیدم که ایشان در اثر ضعف و گرسنگی، نماز خود را نشسته می‌خواند

امام سجاد (ع) جمله معروفی در بیان مقام علم لدنی حضرت زینب (س) دارند، که به ایشان می‌فرمایند: أنْتِ الْحَمْدُ للهِ عالِمَةٌ غَیرُ مُعَلَّمَة وَ فَهِمَةٌ غَیرُ مُفَهِّمَة؛ شکر خدا، تو دانای بدون آموزگار هستی و تو بانوی فهیمی هستی که فهماننده‌ای نداشته‌ای.

در ناحیه مقدسه آمده: درود خدا بر تو زینب که بسان برادرت سید الشهدا در تحمل مصائب آزمون پس دادی و چه با افتخار از این آزمون سر بلند بیرون آمدی.

بهترین نمونه و الگو برای صبر حضرت زینب (س) است که در واقعه عاشورا در پاسخ به نیش و کنایه های ابن زیاد فرمود من در کربلا جز زیبایی ندیدم.

یحیی مازنی می‌گوید: من در مدینه، مدت زیادی همسایه حضرت علی (علیه السلام) بودم. سوگند به خداوند! در این مدت، هرگز حضرت زینب (ع) را ندیدم و صدایش را نشنیدم. حجاب و عفاف حضرت زینب (علیها السلام) به گونه‌ای بوده است که علّامه مامقانی در این باره می‌گوید: زینب در حجاب و عفاف، یگانه روزگار بوده است. کسی از مردان، در زمان پدرش و برادرانش تا روز عاشورا، اورا ندیده بود. ازدیدگاه اسلام، صبر جایگاهی بس والا دارد. قرآن به صبرکنندگان بشارت داده است. (بقره: ۱۵۵) مقام صبر نسبت به ایمان همانند سر برای بدن است. حضرت زینب (ع) نمونه و تجسّم عالیِ صبر و پایداری است. مقاومت و شکیبایی در راه پاس داری از حریم دین و کرامت انسانیت، از ویژگی های بارز این بانوی بزرگ است.

حضرت زینب (علیها السلام) بانویی بلندقامت، نیکو چهره و عالی مقام بود، در وقار و شخصیت، مانند جدّه اش حضرت خدیجه (علیها السلام)، در حیا و عفّت، همچون مادرش فاطمه زهرا (علیها السلام)، در رسایی و شیوایی بیان، مانند پدرش حضرت علی (علیه السلام)، در حلم و بردباری، چون امام حسن (علیه السلام) و در شجاعت و قوّت قلب، مانند برادرش امام حسین (علیه السلام) بود.

حتی حضرت زینب (س) هنگامی که فرزندان خود را در کربلا از دست داد، از خیمه بیرون نیامد و این نشان می‌دهد که روح این بانوی بزرگوار، چقدر باعظمت بوده است.

از امام سجاد نقل شده که فرمود: عمه ام زینب با تمام مصیبت هایی که بر او وارد شده بود از کربلا تا شام هیچگاه نوافل خود را ترک نکرد.