بریده‌هایی از کتاب کتابی که آرزو می‌‌‌‌کنید والدینتان خوانده بودند

کودکان آنچه را ما می‌گوییم انجام نمی‌دهند، آنچه را انجام می‌دهند که ما انجام می‌دهیم.

به‌جای آنکه بگویید «تو ریاضی‌ت عالیه.» بگویید: «از اینکه چقدر با فکر روی این نقاشی کار کرده‌ای تحت‌تأثیر قرار گرفتم. از اینکه خونه انگار لبخند می‌زنه خوشم می‌آد. باعث می‌شه احساس خوشحالی کنم»، نه اینکه بگویید: «نقاشی قشنگیه.» تلاشش را تحسین کنید و آنچه را می‌بینید و احساس می‌کنید توصیف کنید و بدون قضاوت فرزندتان را تشویق کنید. توصیف و پیداکردن چیزی خاص برای تقدیر بسیار دلگرم‌کننده‌تر از یک قضاوت کلی است، مانند «آفرین» و بسیار بسیار مفیدتر از انتقاد است. اگر یک صفحهٔ مشق تقریباً به‌طور کامل شلخته و بی‌نظم است، اما حرف P زیبا نوشته شده است، تنها چیزی که باید بگویید این است: «خوشم می‌آد که اون حرف P رو این‌قدر زیبا نوشته‌ای.» خوشبختانه دفعهٔ بعد، از یک حرف دیگر نیز خوشتان خواهد آمد.

آنچه کودکان نیاز دارند این است که شما واقعی و قابل‌اعتماد باشید، نه بی‌نقص.

مهم‌ترین چیزی که باید برای آن تلاش کنیم این است که احساس طرف مقابل را درک کنیم، حتی اگر خودمان احساس متفاوتی داشته باشیم

اگر افرادی که در یک خانواده یا رابطه‌اند اصرار بر این داشته باشند که همیشه حق با آن‌هاست، هیچ‌چیز به‌اندازهٔ این نمی‌تواند آن رابطه یا خانواده را از پا درآورد.

پدر و مادر بودن کار سختی است. ممکن است خسته‌کننده، دلسردکننده، آزاردهنده، و طاقت‌فرسا باشد و درعین‌حال جالب‌ترین، لذت‌بخش‌ترین، پرعشق‌ترین، و زیباترین چیزی باشد که تا پایانِ عمرتان تجربه خواهید کرد.

می‌توانید از کلمات استفاده کنید و معذرت‌خواهی کنید

بیشترِ خانواده‌ها جرِبحث می‌کنند

می‌کند: وقتی شما با عصبانیت یا هر احساس شدید دیگری دربرابر کودکتان واکنش نشان می‌دهید، دلیلش این است که یاد گرفته‌اید درمقابل همان احساسی که در سن آن‌ها داشته‌اید این‌گونه از خودتان دفاع کنید. در جایی خارج از خودآگاهتان، رفتار آن‌ها تهدید به برانگیختنِ احساساتی در گذشته‌تان می‌کند؛ احساساتی مانند ناامیدی، اشتیاق، تنهایی، حسادت، یا نیازمندی. بنابراین شما نادانسته گزینهٔ آسان‌تر را انتخاب می‌کنید: به‌جای همدلی با کودکتان، به مسیرهای کوتاه‌تری مانند عصبانیت یا درماندگی یا دستپاچگی میان‌بر می‌زنید.

اگر با فرزندتان مانند فرد رفتار نکنید، اگر به‌جای همدردی با او درگیر شوید، ممکن است وقتی کودک به نوجوان یا بزرگ‌سال تبدیل شد و می‌خواهید با او صحبت کنید، متوجه شوید که تمایلی به صحبت‌کردن با شما ندارد.

کودکان آنچه را ما می‌گوییم انجام نمی‌دهند، آنچه را انجام می‌دهند که ما انجام می‌دهیم.

مادری از من سؤال پرسید آیا معذرت‌خواهی‌کردن از بچه‌ها خطرناک است؟ او گفت: «مگه اون‌ها نباید فکر کنن که تو همیشه درست می‌گی؟ درغیراین‌صورت احساس امنیت نمی‌کنن؟» نه! آنچه کودکان نیاز دارند این است که شما واقعی و قابل‌اعتماد باشید، نه بی‌نقص.

پدر و مادر بودن کار سختی است. ممکن است خسته‌کننده، دلسردکننده، آزاردهنده، و طاقت‌فرسا باشد و درعین‌حال جالب‌ترین، لذت‌بخش‌ترین، پرعشق‌ترین، و زیباترین چیزی باشد که تا پایانِ عمرتان تجربه خواهید کرد.

عادت کنید با فرزندتان باشید. کاری انجام ندهید، فقط او را همراهی و از او پیروی کنید. به مشاهده و کمک فکر کنید، نه‌فقط نجات‌دادن. به او کمک کنید تا مشکل را حل کند، نه اینکه کار را برایش انجام بدهید.

ما می‌دانیم که الکلی‌ها و معتادان والدین خوبی نمی‌شوند، به این دلیل که اولویتشان همیشه ماده‌ای است که به آن معتادند. بنابراین فرزندانشان از توجهی که به آن نیاز دارند محروم‌اند. من می‌گویم معتادان به گوشی هم چندان تفاوتی ندارند. من بازی‌کردن با گوشی یا چک‌کردن ایمیل را به‌مدت طولانی در حضور فرزند خردسالتان مناسب نمی‌دانم.

«ارتباط خوب والدین باهم یکی از مهم‌ترین عوامل در پرورش کودکان شاد است.»

آنچه کودکان نیاز دارند این است که شما واقعی و قابل‌اعتماد باشید، نه بی‌نقص.

مادری از من سؤال پرسید آیا معذرت‌خواهی‌کردن از بچه‌ها خطرناک است؟ او گفت: «مگه اون‌ها نباید فکر کنن که تو همیشه درست می‌گی؟ درغیراین‌صورت احساس امنیت نمی‌کنن؟» نه! آنچه کودکان نیاز دارند این است که شما واقعی و قابل‌اعتماد باشید، نه بی‌نقص.

من به این موضوع علاقه‌مندم که چطور می‌توانیم با فرزندانمان ارتباط خوبی برقرار کنیم، نه اینکه چطور آن‌ها را تحت‌کنترل خودمان دربیاوریم

هیچ علاقهٔ واقعی یا مهارتی در هیچ‌چیز ندارم.