بریده‌هایی از کتاب اثر هنری در سده بازتولید مکانیکی

از خود بیگانگی انسان به مرحله‌ای رسیده است که می‌تواند ویرانی خود را به عنوان لذت زیبایی‌شناسی تجربه کند.

همواره یکی از وظایف بزرگ هنر، آفرینش تقاضایی بوده است که بتواند در آینده نیز کارآیی داشته باشد.

حتی بهترین نوع بازتولید یک اثر هنری، فاقد یک عنصر است: ارائه آن در زمان و فضای مناسب و حضور یگانه آن در مکانی که باید باشد. این حضور یگانه اثر هنری، پیشینه‌ای را تعریف و تعیین می‌کند که اثر، در آن به وجود آمده است.

روشی که درک احساس انسان توسط آن سازماندهی می‌شود و نیز رسانه‌ای که این امر در آن تکامل می‌یابد، نه تنها توسط طبیعت، بلکه با دخالت شرایط تاریخی تعیین خواهد شد.

در دوران طولانی تاریخ، وضعیت درک احساس انسان، با وضعیت کل هستی، تغییر یافته است. روشی که درک احساس انسان توسط آن سازماندهی می‌شود و نیز رسانه‌ای که این امر در آن تکامل می‌یابد، نه تنها توسط طبیعت، بلکه با دخالت شرایط تاریخی تعیین خواهد شد.

بر طبق توصیف «پی‌یر آندللو»، احساس بیگانگی که هنگام حضور در برابر دوربین هنرپیشه را در بر می‌گیرد، در اصل مشابه احساس بیگانگی فردی است که تصویر خود را در آینه می‌بیند.

با نگاهی از نزدیک به آنچه پیرامون ما قرار دارد، با تمرکز بر جزئیات پنهان اجسام آشنا، و با کشف مکانهای عادی واقع در محیطهای واقع در گستره خلاقانه دوربین، از یک طرف درک انسان را از ملزوماتی که بر زندگی او حکم می‌رانند، توسعه می‌دهد؛ و از طرف دیگر، برای اطمینان بخشیدن به او در زمینه‌های غیرمنتظره عمل، کمک می‌کند.

یگانگی یک اثر هنری، جدا از قرار داشتن آن در ساختار سنت نیست. خود این سنت، کاملا زنده و به شدت تغییرپذیر است.