بریده‌هایی از کتاب مانوئل نویر؛ دستکش طلایی

مانوئل تمام تلاشش را کرد اما بازی ۲-۲ به پایان رسید. وقتی زمین را ترک می‌کرد، آهی کشید و سرش را تکان داد و زیر لب غر زد: «چه فاجعهٔ تمام عیاری!» ناگهان فرانک دست روی شانه‌اش گذاشت و گفت: «نه، فاجعه نبود. کارت خوب بود. علاوه‌براین، تو دروازه‌بانی، کاری که دروازه‌بان‌ها می‌کنند انجام بده، یاد بگیر و فراموش کن!»

«به هیچ وجه خیالت راحت نباشه! این‌جاست که تازه کاره سختت آغاز می‌شه.»

«به هیچ وجه خیالت راحت نباشه! این‌جاست که تازه کاره سختت آغاز می‌شه.»

همان‌طور که مانوئل سرود ملی آلمان را با صدای بلند و غرور می‌خواند، سعی می‌کرد به جام معروفی که چند متر آن‌طرف‌تر روی سکویی قرار گرفته بود نگاه نکند. زیبا و نزدیک بود.