بریده‌هایی از کتاب خودابرازگری و جرئت مندی در زنان

متأسفانه گاهی ما انسان‌ها به‌اندازهٔ کافی به احساسات، وقت و انرژی دیگران حساس نیستیم. نشانه‌های زیرپاگذاشتن حدومرزهای دیگران درست مانند زمانی است که دیگران به حدومرزهای شما احترام نمی‌گذارند: فرد مقابل رنجیده‌خاطر شده و از شما دوری می‌کند و رابطه‌تان آسیب می‌بیند.

توانایی و تمایل ما برای ارتباط برقرارکردن به‌میزان زیادی تحت‌تأثیر تجربیات روابط گذشتهٔ ما قرار دارد، خصوصاً روابطی که با مراقبان اولیهٔ (معمولاً مادر) خود داشته‌ایم.

جرأت‌مندی به ما کمک می‌کند افکار، احساسات، نیازها و خواسته‌های خود را بدون نقض حقوق دیگران بیان کنیم.

بسیاری از زنان در تلاش هستند که دریابند چگونه احساسات، افکار، خواسته‌ها و نیازهای خود را در روابط فردی به‌گونه‌ای مؤثر بیان کنند؛ به‌طوری که علاوه بر تأمین نیازهای‌شان، روابط خود را نیز با دیگران حفظ کنند.

ذهن‌آگاهی دربرگیرندهٔ آرام‌سازی مداوم و مشاهدهٔ حالات درونی خود، تمرکز بر افکار و احساسات، و توجه به احساسات بدنی (لمس، فشار، بوها، صداها و تصاویر) در زمان حال است. به‌عقیدهٔ جان کابات، این ذهن‌آگاهی به‌معنای «توجه‌کردن به‌طور خاص، هدفمند و بدون قضاوت در زمان حال» است.

با استفاده از مهارت‌های جرأت‌مندی می‌توانیم خود منحصربه‌فردمان را ابراز کرده و در عین حال روابط خود را با دیگران حفظ کنیم. مفهوم اصلی جرأت‌مندی، شجاعت در بیان تفاوت‌ها است؛ به این معنا که بپذیریم دیگران ممکن است افکار، احساسات و عقاید متفاوتی داشته باشند.

«من همیشه با دیگران کنار می‌آیم و عذرخواهی می‌کنم، حتی اگر اشتباه از آن‌ها بوده باشد. از این وضعیت خسته شده‌ام. پس من چی؟ خواسته‌های من چه می‌شود؟ پس کِی به زندگی خودم برسم؟»

انسان‌ها یک نیاز روان‌شناختی درونی برای تشکیل پیوند عاطفی با مراقبان خود دارند و داشتن این پیوند برای رشد سالم ضروری است

اگر مراقبان ما در دوران کودکی (معمولاً مادر) پاسخگو و حساس باشند، احتمالاً خودمان را دوست‌داشتنی و ارزشمند و اطرافیان را قابل‌اعتماد در نظر می‌گیریم، بنابراین، در روابط آیندهٔ خود به احتمال بیشتری احساس ارزشمندی و امنیت می‌کنیم. درحالی‌که، اگر رفتار مراقبان پیش‌بینی‌ناپذیر باشد و به نیازهای ما پاسخ ندهند با احساس ترس و نگرانی و عدم‌اعتماد به دیگران بزرگ می‌شویم. چنانچه هیجانات و نیازهای‌مان در روابط اولیه نادیده گرفته‌شوند، یک حفاظ نامرئی برای محافظت از هیجانات و نیازهای خود شکل می‌دهیم؛ در نتیجه، می‌آموزیم با اجتناب از احساسات و نیازهای خود یا انکار آن‌ها به بقای خود کمک کنیم.

در صورتی که در دوران کودکی توسط والدین خود مورد «عشق و محبت» قرار گرفته باشیم، احتمالاً دربارهٔ احساس عشق و محبت به همسر شناخت کافی داریم

اگر بتوانید حرف‌تان را بزنید روابط‌تان متحول می‌شود!

(اگر افراد مختلف افکار و احساسات دقیقاً یکسانی داشته باشند دیگر نیازی به جرأت‌مندی نیست!).

تعریف زنان از جرأت‌مندی اغلب مرتبط با اعتمادبه‌نفس، توانایی برقراری ارتباط و شجاعت است.

من هرگز در خانهٔ پدری‌ام احساس امنیت نکردم و کسی را نداشتم که به من کمک کند.

من هرگز در خانهٔ پدری‌ام احساس امنیت نکردم و کسی را نداشتم که به من کمک کند. خانواده‌ام به جای حمایت از من، اغلب با رفتارشان آزارم می‌دادند».

ما از روابط اولیه‌مان آموخته‌ایم که کدام احساسات، افکار، نیازها و خواسته‌های‌مان را باید ابراز کنیم.

با استفاده از تمرین ذهن‌آگاهی می‌توانید افکار، هیجانات و احساسات بدنی خود را تجربه کرده و به آن‌ها اجازه دهید به‌طور طبیعی جریان یابند،