بریده‌هایی از کتاب همیشه پای انگلیس در میان است

یکی از نکات شگفت‌انگیز، نفوذ شبکه‌های اجتماعی در ایران بود. اگر تصور می‌کنید بریتانیایی‌ها خیلی غرق در موبایل‌هایشان هستند، باید ایران را ببینید. به‌نظرم بیش از هر کشور دیگری که به آن سفر کرده‌ام، مغازه‌های موبایل‌فروشی در ایران وجود داشت. علی‌رغم تمام تحریم‌ها، گوشی آیفون ۶، شش ماه زودتر از آنکه به بریتانیا برسد به ایران رسیده بود.

متفقین تصمیم گرفتند پول ایران را از نرخ رسمی و غیرواقعی آن به نرخی شناور تبدیل کنند. چنان‌که ارزش پول ایران کم شد، قدرت خرید متفقین افزایش یافت. نیازهای سربازان متفقین در اولویت بود. غذا و دیگر اقلام اساسی با افزایش قیمت مواجه شدند. در مقطعی، نرخ تورم به ۴۵۰ درصد رسید.

نمی‌خواستم آنها را به دردسر بیندازم، چه‌بسا روزی دوباره در سفارت ما در تهران خدمت کنند.

. با ۱۹۳ سانتی‌متر قد و ۱۰۷ کیلو وزن، ظاهر باابهتی داشت. مهارتی خارق‌العاده هم در یادگیری زبان داشت: می‌توانست به چهارده زبان صحبت کند، که به پنج‌تای آنها تسلط کامل داشت و در حد قابل قبولی فارسی و اردو بلد بود.

«کارشناسان حوزهٔ آرایش و زیبایی تخمین می‌زنند زنان ایرانی به‌طور متوسط هرماه یک ریمل می‌خرند، حال‌آنکه زنان فرانسوی به‌طور میانگین هر چهار ماه یک‌بار ریمل می‌خرند. ایران ازنظر جمعیت در جهان در ردهٔ هفدهم قرار دارد، اما ازلحاظ مصرف مواد آرایشی، در ردهٔ هفتم جهان است.»

حکومت‌های ایران سعی داشتند استقلال کشور خود را حفظ کنند و هر جا که ممکن بود بریتانیا و روسیه را به جان هم بیندازند. آنها در دستیابی به هدف اول موفق بودند، حتی اگر فقط اسماً این‌طور بود. ایران هرگز راه بسیاری از کشورهای آسیایی و آفریقایی را طی نکرد و مستعمره نشد. اما هزینه‌ای که آنها برای این استقلال فرضی پرداخت می‌کردند، دخالت فزاینده در امور داخلی‌شان بود، به‌طوری‌که نه روسیه و نه بریتانیا، در تقاضاهایشان برای کنار گذاشتن وزرایی که ازنظرشان نامناسب می‌آمدند، رحم نداشتند.

اینکه ایران تا ربع پایانی قرن نوزدهم میلادی هیچ سیستم پستی‌ای نداشت، میزان توسعه‌نایافتگی این کشور را نشان می‌دهد.