بریده‌هایی از کتاب ادبیات ایران و آیین شبیه‌خوانی

عده‌ای بر این باورند که تعزیه ریشه در آیین‌های مرسوم در دوران باستان دارد که برای عزاداری برای قهرمان اسطوره‌ای ایران، سیاوش، که مظهر معصومیت و پاکی است، برگزار می‌شده است. این مراسم، که «سوگ سیاوش» نام داشته، به گفتهٔ ابوبکر محمد بن جعفر نرشخی در کتاب تاریخ بخارا (متعلق به قرن چهارم هجری)، تا روزگار نگارش کتاب بیش از سه‌هزار سال در بخارا قدمت داشته است.

حسین (ع) جان، من به قربان تو گردم فدای لطف و احسان تو گردم

امام حسین (ع): من رضای دوست را شایق‌ترم از بلاهایی که آید بر سرم هر چه می‌آید مرا بر سر خوش است پس رضای خالق اکبر خوش است این بلاها را خریدم من ز جان راضی‌ام جور و جفای دشمنان