بریده‌هایی از کتاب افی بریست

برخی چیزها که بویِ همدلی و محبت دارند، فقط نوعی فضولی هستند

درحقیقت، آدمی آن‌چه را می‌جوید، می‌یابد.

اگر همهٔ امور تصادفی در زندگی مهم تلقی بشوند، زندگی ارزشِ ادامه دادن نخواهد داشت. همهٔ خوبی‌ها و مواهب ورای این امور است. بیاموز که از این چیزها شادمان شوی.

آن‌چه آدمی آن را «خوشبختی» می‌نامد - البته اگر به‌راستی وجود داشته باشد - چیزی غیر از این برق است: «خوشبختی، به‌عقیدهٔ من دو معنا دارد: قرار داشتنِ فرد درست در جایی که او واقعاً به آن‌جا تعلق دارد (اما کدام کارمند چنین حرفی را در موردِ خود می‌زند؟) و حالتِ دوم و بهتر، صورت دادنِ بی‌دغدغهٔ اعمالِ روزانه است، طوری‌که آدم سیر خوابیده باشد و یکی از لنگه‌های پوتینِ نو پایش را نزند. اگر برای کسی این هفتصدوبیست دقیقهٔ یک روزِ بیست‌وچهار ساعتی، بدون دغدغه و عصبانیت سپری شود، می‌شود گفت که روزِ خوشبختی داشته است.»

جایی که عشق هست، باید عشقِ متقابل هم باشد.

«ماجرایی که انتهایش جدایی و صرف‌نظر کردن از هم باشد، همیشه هم ناخوشایند نیست،

«نباید در تقدیر به آزمون پرداخت. غرور همیشه قبل از شکست است.»

درست است که از تو مسن‌تر است، اما چیزی که برای خوشبختی مهم است، شخصیت و جایگاه اجتماعی و مشربِ خوبِ مرد است،

«آه، خدایی در آسمان هست که وقتی بلا و گرفتاری به نهایت خود می‌رسد، رحمت خود را می‌فرستد.

«درست است روسویتا، رحمت همیشه وقتی که هیچ انتظارش را نداریم، به‌صورتی رضایت‌بخش و در بهترین حالت ممکن از راه می‌رسد.

تفاوتی بینِ فکر و آرزو وجود دارد. افکار، مواردی هستند که در پس‌زمینه و نهان قرار دارند، اما آرزوها همیشه نوکِ زبان‌اند.»

آدم حتماً لایق همهٔ چیزهایی است که دریافت می‌کند.»

چه ساده فراموش می‌کنیم که نعمتی را که در اختیارِ ما گذاشته شده، باید روزی بازگردانیم.

عیار هم برای تعیینِ ارزشِ طلا به‌کار می‌رود و هم برای تعیین ارزشِ انسان‌ها.

غرور همیشه پیش از شکست می‌آید..

امروز که دیگر نمی‌توانست در آن تغییری بدهد، فردا هم که او از پیش بر آن نشده بود که تغییری در آن بدهد. منع و معماگونگی بر او سیطره داشتند.

مردها همیشه بیش از آن‌چه بشود تصور کرد، بی‌انصاف‌اند.

اگر آدم بترسد، بهتر از آن است که امید داشته باشد.

کارِ بزرگی است که کسی بتواند همیشه به قولش عمل کند. آدم از پسش برنمی‌آید.

«گناه، هرگاه واقعاً اساسی باشد، به مکان و ساعتش بستگی ندارد و چیزی نیست که بشود امروز و فردایش کرد. گناه کیفر دارد. معقول همین است. مرورِ زمان امری نیمه‌معقول و از آثارِ ضعف است و خیلی رسمی است.»

انتقام، عملِ زیبایی نیست، اما انسانی است و حقوق و قانونی انسانی دارد

هرآن‌چه باید برایمان شادی بیاورد، به زمان و اوضاع ما بستگی دارد. آن‌چه امروز خوشحالمان می‌کند، فردا برایمان بی‌ارزش است.

هرچند بیرون پاییز است، من بهار را در تو می‌بینم.