بریده‌هایی از کتاب این...

- ببین اول اینکه تو می‌تونی اندازهٔ یک گاو قوی باشی. دوم اینکه یک سِمَت کله گندهٔ مدیریتی داشته باشی. سومی‌اش هم اینکه هیچ‌کس نتونه تو رو ببینه، یک جورایی نامریی باشی... هر کدوم از اینها رو که اول خواستی، بیست و چهار ساعت بهت اعطا می‌شه، اگر خوشت اومد که دیگه برای همیشه مال خودته، اگر نه هم که اون یکی‌ها رو انتخاب می‌کنی.

- فرشتهٔ فرشته که نه! یک جورایی بیشتر مباشر ملِک آرزوهام. دستم تا یک حدی بازه. می‌فهمی؟

- حیوون قحطی بود؟ نمی‌شه زور شیر باشه یا مثلاً ببری، فیلی چیزی؟! - نه آقا جون. گاوش هر گاوی نیست که. این گاوای اسپانیایی رو دیدی یک شهرو به هم می‌ریزن، سی نفر هم جلودارشون نیستند. از اون گاواس!

- تو خیلی غلط می‌کنی! تو چی کارهٔ مملکتی؟ مگه مملکت قانون نداره؟ پس ما اینجا چی کاره‌ایم؟ - شما که آخه تو اتوبوس نبودین... - بعدش که می‌شد شکایت کرد و ما پیگیر بشیم. - والله ما سر کار خودمون یک حشمت نامی داریم هی زور می‌گه... صد دفعه ازش شکایت کردیم؛ تا حالا هیچ کس حالمون رو هم نپرسیده!

باید راست گفت یا حداقل نباید دروغ گفت! ششم: دل مبند و دل مبند و دل مبند...

متهم به نام "ذبیح پشت‌چاهی" سی ساله، کارگر سادهٔ کارگاه تفکیک زباله‌های خشک و تر با صد و شصت و پنج سانتی‌متر قد و پنجاه و هشت کیلو وزن، "همایون بالاپور" بیست و چهار ساله را که با صد و هشتاد و هشت سانتی‌متر قد و صد و شانزده کیلوگرم وزن قهرمان بدن‌سازی دنیاست به شدت کتک زده است! همایون بالاپور فعلاً در بیمارستان بستری بوده و بیهوش است. هشت دندان و گونهٔ چپ او شکسته و لبانش کاملاً پاره شده است.

- فقط ببین دیگه عمرشو کرده، این دفعه خراب بشه باید به فکر یک موتور دیگه باشی... - تازه شده مثل خودم. من هم عمر خودمو کردم. اون به این در! می‌خندد و اوستا قربان هم با او همراه می‌شود. - اوستا حسابمون چقدر شد؟ - در نمی‌رم، بیا دم مغازه دو دو تا چهار تا می‌کنیم. فعلاً خداحافظ... - دستت درست... یا علی...

- می‌دونستم می‌آی! غیرتت اجازه نمی‌دِه زن و بچه‌ات گشنه بمونن. بلوچ، پارچه‌ای را که دور دهانش بسته، باز می‌کند و می‌گوید: - نمی‌اومدم، چه غلطی می‌کردم؟ تو راه پس و پیش برای ما گذاشتی؟ هر چی مرد تو آبادی بود، دنبال خودت ریسه کردی!