بریده‌هایی از کتاب اسیر سرنوشت

هر چیزی که انسان از آن فرار کند، همان چیز به دنبالش می‌آید. آن چیز آن‌قدر با انسان می‌ماند تا این‌که بفهمد چه‌طور با آن رودررو شود

وقتی آدم خواب است اوضاع آن‌قدرها آزاردهنده نیست.

هر چیزی که انسان از آن فرار کند، همان چیز به دنبالش می‌آید. آن چیز آن‌قدر با انسان می‌ماند تا این‌که بفهمد چه‌طور با آن رودررو شود.

اولین سؤال اینه که طرف همیشه با احترام باهات رفتار می‌کنه؟ سؤال دوم اینه که بیست سال دیگه این آدم همونی هست که امروز هست، هنوزم دلت می‌خواد با طرف ازدواج کنی؟ سؤال آخر هم اینه که آیا طرف تو رو تشویق می‌کنه که انسان بهتری باشی؟ یه نفر رو پیدا کن که بتونی به هر سه تا سؤال جواب مثبت بدی، اون موقع است که آدم مناسب رو پیدا کردی.

زیاد بخند. هرروز دست کم یک بار بخند.

از این‌که خنده‌اش را دوست داشتم متنفر بودم.

وقتی کسی عزیزی را از دست می‌دهد پنج مرحله سوگ را پشت سر می‌گذارد: انکار، خشم، چانه زنی، افسردگی، پذیرش.

«... من هیچ جایی نیستم، می‌توانی جایی به من بیفزایی؟» برادران آوِت، سالینا

«دلم دوستانی می‌خواهد، که بگذارند تنهای تنها باشم، آنگاه که تنهایی تنها چیزی است که می‌خواهم.» برادران آوِت، آزادی تمام عیار

«بازنده‌ها بر اساس شنیده‌هایشان با گفتن یک مشت حرف‌های گزنده حقیقت می‌سازند و من به خودم می‌آیم و می‌بینم دارم از ایشان دفاع می‌کنم.»

هیچ چیز همیشگی نیست. تنها چیزی که میان همهٔ ما مشترک است همان امر گریزناپذیر است. سرانجام همهٔ ما خواهیم مرد.

«اولین سؤال اینه که طرف همیشه با احترام باهات رفتار می‌کنه؟ سؤال دوم اینه که بیست سال دیگه این آدم همونی هست که امروز هست، هنوزم دلت می‌خواد با طرف ازدواج کنی؟ سؤال آخر هم اینه که آیا طرف تو رو تشویق می‌کنه که انسان بهتری باشی؟ یه نفر رو پیدا کن که بتونی به هر سه تا سؤال جواب مثبت بدی، اون موقع است که آدم مناسب رو پیدا کردی.»

«یه چیزی رو می‌دونی، آدم از روی سلیقه‌ای که طرف تو موسیقی داره خیلی از ویژگی‌هاش رو می‌شناسه.»

زندگی را خیلی سخت نگیر. آن زمانی که لازم است یک مشت محکم توی صورتش بزن. به زندگی بخند.

زندگی را خیلی سخت نگیر. آن زمانی که لازم است یک مشت محکم توی صورتش بزن. به زندگی بخند. - و زیاد بخند. هرروز دست کم یک بار بخند.

بود. فقط دوست داشتم بخوابم. به نظرم دلیلش این بود که وقتی آدم خواب است اوضاع آن‌قدرها آزاردهنده نیست.

«من از دوست داشتن بیزارم، و چه وحشتناک مرا به خود دچار کرده، و هرروز دریغ از دیروز.» برادران آوِت، بیزار از دوست داشتن

«دائم به خودم می‌گویم اوضاع بر وفق مراد می‌شود، آدم که نمی‌تواند همیشه همه را راضی نگه دارد.» برادران آوِت، پارانویا در سی بمل ماژور

«بازنده‌ها بر اساس شنیده‌هایشان با گفتن یک مشت حرف‌های گزنده حقیقت می‌سازند و من به خودم می‌آیم و می‌بینم دارم از ایشان دفاع می‌کنم.» برادران آوِت، تمام اشتباهات من

فصل پانزدهم «تا ابد مثل زمینی که زیر پایم می‌چرخد حرکت خواهم کرد و وقتی مسیرم را گم کنم، به آسمان نگاه می‌کنم و وقتی ردای سیاه روی زمین کشیده شود آمادهٔ تسلیم شدن خواهم بود، و خوب به یاد داشته باشید همهٔ ما در یک کشتی هستیم اگر عمری را که به من عطا شده خوب زندگی کنم، از مرگ هراسی نخواهم داشت.» برادران آوِت، تا ابد نجار

آدم نمی‌تواند به شهری دیگر، به جایی دیگر، ایالتی دیگر فرار کند. هر چیزی که انسان از آن فرار کند، همان چیز به دنبالش می‌آید. آن چیز آن‌قدر با انسان می‌ماند تا این‌که بفهمد چه‌طور با آن رودررو شود.

هرگز در مورد دیگران قضاوت نکن. هردوی شما خیلی خوب می‌دانید که حوادث روزگار چه‌طور می‌تواند یک انسان را تغییر دهد.

پذیرای همه چیز باشید. پذیرای تفاوت‌های آدم‌ها، شباهت‌هایشان، انتخاب‌هایشان، خصوصیت‌هایشان. گاهی برای داشتن یک مجموعهٔ عالی به تنوع نیاز است. همین گفته در مورد آدم‌ها هم صدق می‌کند.

«اما به تو که نگاه می‌کنم می‌دانم، هیچ شانسی برای موفقیت نیست بخت با ما یار نیست تو که می‌دانی بیشتر عشق‌های جوانی، پایانش این چنین است.» برادران آوِت، غمگین خواهم شد.

اصلا نمی‌فهمم چرا به کارهای ساده‌ای که به او مربوط می‌شود این‌قدر فکر می‌کنم.

«... من هیچ جایی نیستم، می‌توانی جایی به من بیفزایی؟» برادران آوِت، سالینا

پشیمونی نتیجهٔ معکوس میده. پشیمونی یعنی نگاه کردن به گذشته‌ای که نمی‌تونی تغییرش بدی. شک کردن به چیزهایی که برای آدم اتفاق می‌افته ممکنه جلوی پشیمونی در آینده رو بگیره.

شخصیت او جبران کمبودهای فیزیکی‌اش را می‌کرد.

فقط دوست داشتم بخوابم. به نظرم دلیلش این بود که وقتی آدم خواب است اوضاع آن‌قدرها آزاردهنده نیست.

به گفتهٔ الیزابت کابلر راس وقتی کسی عزیزی را از دست می‌دهد پنج مرحله سوگ را پشت سر می‌گذارد: انکار، خشم، چانه زنی، افسردگی، پذیرش.