بریده‌هایی از کتاب حقّ‌النّاس

اتلاف عمر و وقت انسان‌ها، یکی از مصادیق حقّ‌النّاس فرهنگی است. گذران عمر و زندگی، با اعمال لغو و بیهوده، مسئولیّت‌آور است و در قیامت مؤاخذه دارد. قرآن کریم در ابتدای سورهٔ مؤمنون و در توصیف و بیان ویژگی‌های مؤمنان، می‌فرماید: (بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ، قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ، الَّذِینَ هُمْ فِی صَلاَتِهِمْ خَاشِعُونَ، وَ الَّذِینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ) مؤمن و رستگار، آنست که نماز با حضور قلب و با رعایت ادب، نماز می‌خواند و نیز، از لغو و بیهوده، اعراض دارد.

کم‌فروشی معلّم‌ها و اساتید در تعلیم و تعلّم، یک مثال از «حقّ‌النّاس فرهنگی» است

قرآن کریم، یأس و ناامیدی از رحمت خداوند را در حدّ کفر دانسته است: (وَ لا تَیأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لا ییأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْکافِرُونَ) هرچه گناه انسان، بزرگ و فراوان باشد، حق ندارد از از بخشش و چشم‌پوشی پروردگار متعال ناامید گردد؛ چراکه رحمت و عفو خداوند، از گناه او بزرگ‌تر است و خدای تبارک و تعالی وعدهٔ حتمی داده است که گناهان را می‌بخشاید

ورشکسته‌ترین افراد در روز قیامت پدر و مادری هستند که باید به خاطر اولاد به جهنّم روند. گاهی در تربیت و مواظبت اخلاقی کوتاهی کرده‌اند و گاهی با غذای حرام، باعث انحراف و گمراهی اهل خانه شده‌اند. قرآن می‌فرماید: چقدر آنها ورشکسته و بدبخت هستند که برای اولاد به جهنّم می‌روند