بریده‌هایی از کتاب چگونه گورخر راه راه شد؟

یاد داشته باشید که آنچه در تکامل اهمیت دارد این نیست که از همه سریع‌تر بدوید، بلکه آن است که از همسایه خود سریع‌تر بدوید.

زندگی چیزی جز یک قمار نیست.

اینکه تصور کنیم چیزی که به شیوه‌ای نامعین عمل می‌کند نامؤثرتر از همتای پیش‌بینی‌پذیر خود است، نوعی سوگیری شناختی غیرمنطقی است، هرچند در میان انسان‌ها بسیار فراگیر باشد.

به نظر گراسه اینکه به مردم بگوییم علم مهم است کافی نیست. باید به آنها نشان داد که علاوه بر آن علم بسیار جالب و بسیار سرگرم‌کننده و مفرح است. او می‌گوید "بدون شناخت طرزکار جهان نمی‌توان تصمیم‌های خوبی برای آن گرفت.

یک چیز باید روشن شود: راه‌راه‌های گورخرها درواقع سفید روی زمینه سیاه هستند.

"کنجکاو بودن و دانش‌آموخته بودن درواقع راه خیلی خوبی است برای آنکه هرگز حوصله‌تان سر نرود."

جنین گورخر در ابتدا کاملاً سیاه است و در ادمه نوارهای سفید روی آن ظاهر می‌شود، و سازوکار آن جلوگیری از تولید ملاتونین است (پروتئینی که مسئول ایجار رنگ سیاه است). این نوارها سرانجام الگوی راه‌راهی را به وجود می‌آورند که تا پایان عمر مختص آن فرد باقی خواهد ماند.

در سال ۲۰۱۳ یک پژوهش جدی توصیه کرد که روی وسایل نقلیه نظامی تندرو باید راه‌راه گورخر نقاشی شود تا در هدف‌گیری نیروهای مجهز به موشک‌انداز دشمن اختلال ایجاد کنند.

مشکل اهلی کردن گورخر دوتاست: اغلب بسیار مهاجم‌اند و در ساختار بدنی نیز خیلی ظریف‌تر از اسب یا خر هستند، بنابراین نه به درد سواری می‌خورند و نه به درد کشیدن بار.)

بوم‌شناسی و تکامل خودشان ذاتاً علومی آماری و بر پایه احتمالات هستند. مهم‌ترین قوانین این رشته‌ها ایجاب می‌کند که تمام پیش‌بینی‌ها بر اساس تغییرات میانگین در جمعیت باشند، و به همین دلیل پیش‌بینی آینده هر فرد تنها با قطعیت غیرممکن است.

به گفته تیودوسیوس دوبژانسکی، ژنتیک‌دان برجسته، "هیچ چیز در زیست‌شناسی معنایی ندارد مگر در پرتو تکامل."

آمار نشان می‌دهد گروهی از افراد مستقل و متنوع روی هم می‌توانند پاسخ‌های دقیقی بدهند، هرچند خود آن افراد به تنهایی فقط تصور مبهمی از بهترین مسیری که باید دنبال کرد یا کاری که باید انجام داد داشته باشند.

شاید در این مورد هم بتوان مثل همیشه از چارلز داروین الهام گرفت که یک سال پیش از مرگ در آخرین کتابش، "تشکیل کپک گیاهی از طریق عملکرد کرم‌ها" (۱۸۸۱)، به خاک‌بازی کودکانه بازگشت و بوم‌شناسی و رفتار کرم‌های خاکی و تأثیرشان در تشکیل خاک را بررسی کرد.

از میان تعریف‌های بسیاری که برای شانس وجود دارد، آنکه بیش از همه به کار می‌رود شاید چیزی از این دست باشد: نیرویی که فرض می‌شود موجب رویدادهایی می‌شود اما نمی‌توان آن را پیش‌بینی کرد

بسیاری از گونه‌های پرندگان برای ساخت لانه‌هایشان از تکه‌های پلاستیک رنگی نیز استفاده می‌کنند و رنگ‌های درخشان را به عنوان علامتی به همسایه‌ها یا برای جلب ماده‌ها به کار می‌برند. در میان پرندگان قلمروطلبی همچون کورکور سیاه، بزرگ‌ترین افراد با بهترین قلمروها از پلاستیک‌های بیشتری در ساخت لانه‌هایشان استفاده می‌کنند تا افراد ضعیف‌تر با قلمروهای نامطلوب‌تر. این نمایش چشمگیر میزان درگیری را کاهش می‌دهد: هر فرد می‌تواند قدرت حریف را در یک نگاه بسنجد و به این ترتیب از درگیر شدن در نبردی که احتمالاً در آن بازنده خواهد شد پرهیز کند.

شما خودتان این چیزها را درباره غزال‌ها و یوزها می‌دانید: یوز مانند باد می‌دود؛ غزال در تلاش برای فرار پرش‌های نفس‌گیری می‌کند؛ و تعقیب و گریز روی علف‌های تفتیده ساوانا آغاز می‌شود. اما در واقع نحوه گریز غزال تامسون از یوز می‌تواند درهای تازه‌ای به روی ما بگشاید

آنچه در تکامل اهمیت دارد این نیست که از همه سریع‌تر بدوید، بلکه آن است که از همسایه خود سریع‌تر بدوید.

رفتار گروهی پیچیده نتیجه پیچیدگی در سطح فرد نیست: در پدیده‌های خیره‌کننده‌ای همچون پرواز هماهنگ سارها هر فرد از سه قاعده ساده پیروی می‌کند که افراد همجوار آن را تکرار می‌کنند و الی آخر. این‌طور به نظر می‌رسد که هر گروه متشکل از اعضایی با پیوند نزدیک می‌تواند دینامیک مشابهی را به نمایش بگذارد. به این نوع پدیده‌ها که در آنها بدون برنامه‌ریزی آگاهانه تعاملات موضعی با هم ترکیب می‌شوند تا نظامی منسجم را به وجود آورند، خودسازمان‌دهی گفته می‌شود.

گنجشک خانگی به لانه‌اش ته‌سیگار اضافه می‌کند که توتون باقی‌مانده در آن به عنوان حشره‌کشی نیرومند برای محافظت از جوجه‌هایشان در برابر انگل‌ها عمل می‌کند. در طبیعت پرندگان از ترکه‌های گیاهان معطری همچون آویشن به عنوان گندزدا و بازدارنده انگل‌ها در لانه‌هایشان استفاده می‌کنند، و به نظر می‌رسد که ته‌سیگار جانشین شهری مؤثری برای آن باشد.

ما از ابتدای تاریخ انسان به محیط‌مان شکل داده‌ایم و توسط آن شکل گرفته‌ایم، رفتار گونه‌های دیگری که زندگی‌مان را با آنها مشترکیم تغییر داده‌ایم و توسط آنها تغییر یافته‌ایم. تفاوتی که امروزه وجود دارد تنها در ابعاد است.

در ۱۴ آوریل سال ۱۹۳۵ که به "یکشنبه سیاه" معروف است، توفان‌های غبار سرتاسر دشت‌های بزرگ آمریکا از اوکلاهما تا تگزاس را درنوردیدند، ۳۰۰ میلیون تُن غبار و ماسه را به هوا بلند کردند و نخستین پناهندگان بوم‌شناختی در تاریخ آمریکا را به وجود آوردند. در طول دهه ۱۹۳۰ نزدیک به دو و نیم میلیون نفر که معیشت خود را در نتیجه این "کولاک‌های سیاه"از دست داده بودند -همان‌طور که جان استاین‌بک در "خوشه‌های خشم" توصیف کرده- دشت‌های بزرگ را ترک کردند و در جست‌وجوی کار رهسپار مناطق ساحلی، و به‌ویژه کالیفرنیا، شدند.

به گفته لئو گراسه، زیست‌شناس تکاملی ۲۹ ساله فرانسوی و نویسنده کتابی که در دست دارید، "کنجکاو بودن و دانش‌آموخته بودن درواقع راه خیلی خوبی است برای آنکه هرگز حوصله‌تان سر نرود." سبک غیرعادی و هوشمندانه او کمکش کرده که برای کانال یوتیوبی Dirty Biology خود بیش از ۷۰۰ هزار مشترک جمع کند. او در توضیح نامی که برای کانالش انتخاب کرده، می‌گوید "جانوران هر روز کارهایی می‌کنند که از نظر ما شرم‌آور است، کارهایی همچون همنوع‌خواری یا زنا با محارم. هدف من این است که نشان دهم زیست‌شناسی، و دنیای زنده، دنیای پاکیزه‌ای نیست، بلکه خیلی جالب‌تر از این حرف‌هاست."

یک چیز باید روشن شود: راه‌راه‌های گورخرها درواقع سفید روی زمینه سیاه هستند. جنین گورخر در ابتدا کاملاً سیاه است و در ادمه نوارهای سفید روی آن ظاهر می‌شود، و سازوکار آن جلوگیری از تولید ملاتونین است (پروتئینی که مسئول ایجار رنگ سیاه است)

تصادف به ما امکان می‌دهد که پدیده‌ها را درک و تبیین کنیم. زندگی چیزی جز یک قمار نیست.

راه‌راه گورخرها به آنها امکان می‌دهد همدیگر را بشناسند این ایده منطقی به نظر می‌رسد، زیرا الگوها برای هر فرد اختصاصی هستند. اما از سوی دیگر اسب‌های وحشی، که از سازمان اجتماعی یکسانی با گورخرها برخوردارند، بدون نیاز به راه‌راه همدیگر را به خوبی و بی هیچ مشکلی تشخیص می‌دهند. از سوی دیگر خیلی بعید به نظر می‌رسد که راه‌راه‌ها موجب عملکردی شوند که در گونه‌های خویشاوند نزدیک بدون نیاز به این نوآوری انجام می‌شود. بنابراین توضیح مسأله باید در جای دیگر باشد.

اما اجازه دهید به موضوع بحث بازگردیم: چرا راه‌راه؟ یک چیز باید روشن شود: راه‌راه‌های گورخرها درواقع سفید روی زمینه سیاه هستند. جنین گورخر در ابتدا کاملاً سیاه است و در ادمه نوارهای سفید روی آن ظاهر می‌شود، و سازوکار آن جلوگیری از تولید ملاتونین است (پروتئینی که مسئول ایجار رنگ سیاه است). این نوارها سرانجام الگوی راه‌راهی را به وجود می‌آورند که تا پایان عمر مختص آن فرد باقی خواهد ماند.

به گفته تیودوسیوس دوبژانسکی، ژنتیک‌دان برجسته، "هیچ چیز در زیست‌شناسی معنایی ندارد مگر در پرتو تکامل."اما گاهی، هنگامی که مسائل مورد بررسی در لبه پژوهش علمی قرار دارند، پرتو تکامل سایه‌هایی روی آنها می‌اندازد که فهمیدن معنایشان را دشوار می‌کند

برای درک طبیعت باید به شیوه خودش عمل کرد: ابتکاری و بسته به موقعیت.

حقیقت تکان‌دهنده: نالا و سیمبا باید خویشاوند هم باشند. در بهترین حالت پسرعمو-دخترعمو یا پسرخاله-دخترخاله هستند. در بدترین حالت برادر یا خواهر ناتنی همدیگرند.

ایجاد پارک ملی هوانگی در زیمبابوه در دهه ۱۹۲۰ با خارج کردن جمعیت انسانی بومی همراه بود که به مناطقی با حاصل‌خیزی کمتر در اطراف پارک رانده شدند. بعضی پژوهشگران محاسبه کرده‌اند که تنها در آفریقا چهارده میلیون نفر به منظور ایجاد پارک‌های ملی و مناطق حفاظت‌شده جابه‌جا شده‌اند.