بریده‌هایی از کتاب سایه باد

آدم‌ها زیادی حرف می‌زنن. اگر از من بپرسی می‌گم نسل انسان از میمون نیست. ریشهٔ انسان‌ها را باید در طوطی پیدا کرد. مزخرف‌گو و حرف مُفت‌زن...

بی‌کاری و بطالت، مادرِ تمام شرارت‌هاست

«این مملکت داره به یک سگ‌دونی تبدیل می‌شه.»

اگر از من بپرسی می‌گم نسل انسان از میمون نیست. ریشهٔ انسان‌ها را باید در طوطی پیدا کرد. مزخرف‌گو و حرف مُفت‌زن...»

«ممکنه یک نفر فقیر و بی‌سواد باشه اما دلیلی نداره مؤدب و تَر و تمیز نباشه

«کتاب‌ها خسته‌کننده‌ان.» خولیَن گفت: «کتاب‌ها آینه‌ان؛ ما، در کتاب‌ها فقط چیزهایی را می‌بینیم که در وجود خودمون هستن.»

نفرت حقیقی هُنری است که زمان به انسان‌ها می‌آموزاند

حاضرم به شما اطمینان بدم که ما نمونه‌های ناامیدکننده‌ای در تعریف انسان هستیم.

اون آدم‌هایی که هر فکر و عملی را گناه می‌دونن روح‌شون مریضه. باور کن.

بعضی اوقات، وقتی با یک غریبه صحبت می‌کنی حس آزادی و بی‌پروایی بیشتری داری تا این‌که با کسی حرف بزنی که خیلی خوب تو را می‌شناسه. واقعاً چرا این‌طوره؟»

تا وقتی یک نفر هست که ما را به خاطر می‌آره، ما وجود داریم و به زندگی ادامه می‌دیم

آنان که عاشقانه کسی را دوست دارند، عشق‌شان در سکوت است، با رفتارشان آن را نشان می‌دهند نه با کلماتی که بر زبان می‌آورند.

اون بیرون، یک مُشت موجود ابلهِ سبک‌مغز زندگی می‌کنن که فقط بر اساس ظاهر و لباس‌های آدم‌ها در موردشون قضاوت می‌کنن...

من در میان کتاب‌ها بزرگ شدم. از لابه‌لای صفحات غبارگرفته‌شان دوستانی خیالی انتخاب می‌کردم و احساس می‌کردم آن شخصیت‌ها را همراه با خودم به زمان حال می‌آورم و در زندگی روزمره‌ام به آن‌ها جان می‌بخشیدم.

از نظر من جهان ما اون‌طور که روزنامه‌ها درباره‌اش صحبت می‌کنن به شکلی تراژیک و با بمب اتم و باروت نابود نمی‌شه دانیِل. جهان ما را لودگی، ابتذال و به سخره گرفتن تمام معانی و مفاهیم به نابودی می‌کشونه و ببین که در پسِ همین نوع نابودی هم چه مسخرگی نکبت‌باری پنهان شده.

کتاب به من یاد داد که می‌تونم قوی‌تر، محکم‌تر و مشتاقانه‌تر زندگی کنم. تونست قدرت دیدی به من بده که هرگز از اون برخوردار نبودم، حتی در ظاهر. همین یک دلیل کفایت می‌کنه تا کتابی که برای هیچ‌کس اهمیتی نداره برای من تا این اندازه مهم باشه، چون زندگی من را تغییر داده.»

«ممکنه یک نفر فقیر و بی‌سواد باشه اما دلیلی نداره مؤدب و تَر و تمیز نباشه.»

احمق‌ها حرف می‌زنند، بزدل‌ها سکوت می‌کنند و دانایان گوش می‌دهند.»

به‌ندرت اتفاق می‌افتد با کتابی مواجه شویم که تأثیر و نفوذ آن با خواندن اثری برابری کند که برای نخستین بار روح و جان‌مان را به چالش کشیده است.

آدم‌ها ذاتاً تمایل دارن زندگی را پیچیده‌تر کنن. انگار خودِ زندگی به‌تنهایی و به اندازهٔ کافی چیز پیچیده‌ای نیست.

«آدم‌ها زیادی حرف می‌زنن. اگر از من بپرسی می‌گم نسل انسان از میمون نیست. ریشهٔ انسان‌ها را باید در طوطی پیدا کرد. مزخرف‌گو و حرف مُفت‌زن...»

ما با کتاب‌هامون ازدواج کردیم

زخم خاطرات از جراحت گلوله‌ها بدترن

هنر کتاب‌خوانی به‌آهستگی در حال مردن است

انسان‌های متکبر ابله‌ترین نوع بشر هستن.

زندگی به هیچ‌وجه شبیه رمان‌هایی که می‌خونی نیست.

اون بیرون، یک مُشت موجود ابلهِ سبک‌مغز زندگی می‌کنن که فقط بر اساس ظاهر و لباس‌های آدم‌ها در موردشون قضاوت می‌کنن.

«هیچ‌کس دربارهٔ زن‌ها چیز زیادی نمی‌دونه، حتی خودشون. به‌نظر من فروید هم نمی‌تونه ادعا کنه که دربارهٔ زن‌ها زیاد می‌دونه. با این حال می‌شه اون‌ها را به چیزی مثل الکتریسیته تشبیه کرد. فقط کافیه این جریان به نوک انگشتانت برسه تا تمام وجودت به لرزه دربیاد.

حاضرم به شما اطمینان بدم که ما نمونه‌های ناامیدکننده‌ای در تعریف انسان هستیم.»

همیشه می‌گفت تا وقتی یک نفر هست که ما را به خاطر می‌آره، ما وجود داریم و به زندگی ادامه می‌دیم.»