بریده‌هایی از کتاب بازی دهلیز

شاید راست می‌گن، آدم‌هایی که زیاد حرف می‌زنن، کم‌عقل‌ترن و عقده‌های زیادی تو زندگی‌شون دارن که با حرف زدن، خودِ واقعی‌شون رو می‌خوان پنهان کنن. اما خبر ندارن که این‌طوری بیش‌تر حرف‌هاشون، کمبودهاشون رو معلوم می‌کنه.

ما همیشه درگیر عقربه‌های ساعت بوده‌ایم و هیچ وقت نتوانسته‌ایم زندگی را در بی‌زمانی باور داشته باشیم. زیرا زمان جایی شکل می‌گیرد که ماده نیز همان جا شکل می‌گیرد و ما انسان‌ها نیز در این دنیای مادی به سر می‌بریم که تداوم زمان در آن، مفاهیم را از معنا تهی می‌کند. ما در این پوچی فرورفته‌ایم و بی‌زمانی را درک نمی‌کنیم.