بریده‌هایی از کتاب مادمازل شنل

«چه خوب. تو هم عاشق بودی هم معشوق. این تمام چیزیه که آدم می‌تونه از زندگی بخواد. بعضیا هیچ‌وقت بهش نمی‌رسن.»

«اگر بی‌بال به دنیا آمدی، مانع رشد بال‌هایت نشو.»

به‌نظر کم‌حرف می‌رسید؛ گویی سکوت را از آن جهت ترجیح می‌دهد که می‌داند هر گفتاری هزینه‌ای خواهد داشت.

زندگی‌ام خوشایندم نبود، بنابراین دوباره آفریدمش...

تو همه‌ش می‌گی هیچ کاری رو خوب بلد نیستی. از کجا می‌دونی وقتی هیچ کاری رو امتحان نکردی؟!

«اگر بی‌بال به دنیا آمدی، مانع رشد بال‌هایت نشو.»

بوی گفت: «اینجا دنیای آزادیه. جایی که آدم رو از روی گذشته و اصالتش قضاوت نمی‌کنن، بلکه به اونچه تبدیل می‌شه و از خودش می‌سازه می‌شناسن.»

ببین پول بعضی آدما رو چقدر احمق بار می‌آره.»

زندگی‌ام خوشایندم نبود، بنابراین دوباره آفریدمش...

فراموشی تنها تسکین دردم بود.

تو همه‌ش می‌گی هیچ کاری رو خوب بلد نیستی. از کجا می‌دونی وقتی هیچ کاری رو امتحان نکردی؟!

به‌نظر کم‌حرف می‌رسید؛ گویی سکوت را از آن جهت ترجیح می‌دهد که می‌داند هر گفتاری هزینه‌ای خواهد داشت.

شعار من همواره این بود که تجملات کمتر زیبایی افزون‌تر است

«من همیشه توی رؤیاهام دلم خواسته که با مردی آشنا بشم که عمیقاً عاشقم می‌شه. یه مرد جذاب و باوقار. لازم نیست حتماً پول‌دار یا حتی نجیب‌زاده باشه؛ هرچند اگه باشه بد نیست؛ اما حتماً باید مهربون و باملاحظه باشه و به این دلیل بخواد با من ازدواج کنه که زندگی بدون من براش ممکن نباشه.»

تو هم عاشق بودی هم معشوق. این تمام چیزیه که آدم می‌تونه از زندگی بخواد. بعضیا هیچ‌وقت بهش نمی‌رسن

راهبه‌ها همیشه در گوشمان می‌خواندند که یک دختر محترم نباید طمع پول داشته باشد، اما پول از ملزومات بود و من نداشتمش.

همه‌چیز کاملاً... عادی بود. آن قدر عادی و معمول که نمی‌شد پذیرفت اینجا موتور دستگاه مرگ جهانی است.

باید توی کتاب خوندن بهترین باشی و آن‌قدر بخونی که ذهنت رشد کنه. دانش مهم‌ترین چیزیه که آدم می‌تونه داشته باشه

«من شما رو تحسین می‌کنم. شما یاد گرفتید که به‌جای جنگیدن با طوفان خودتون رو در مسیر باد رها کنید و بذارید باد شما رو بالا ببره. خیلی‌ها تلاش می‌کنن اون چیزی بشن که ازشون انتظار می‌ره، درحالی‌که من و شما هر دو می‌دونیم اون چیزی که از آدم انتظار می‌ره اون چیزی نیست که آدم آرزوش رو داره.»

همه از آدم ضعیف سوءاستفاده می‌کنن.»

اگرچه پرنسس‌های هالیوودی در دامن‌های پفی دیور می‌رقصند و در دنیای رؤیایی قصه‌ها به‌سر می‌برند، اما زنان معمولی در زندگی واقعی قادر به پوشیدن آنها نیستند. نباید که چنین بپوشند. مد، بلاهت نیست.

فرمان‌روایی از آنِ شجاعان است!

انتظار شکست و ولع ستوده‌شدن دو حس لاینفک زندگی من هستند.

من همیشه مجذوب یا شاید بتوان گفت مغلوب مردانی می‌شدم که بی‌هیاهو دنبال تحقق خواسته‌هایشان بودند.

«چیزی رو که آدم خودش به‌دست نیاورده باشه در حقیقت مال خودش نیست و هر لحظه ممکنه اون رو ازش بگیرن. اما حتی اگه آدم همهٔ اون چیزی رو که با کار به‌دست می‌آره از دست بده بازهم موفقیت در اون کار و اون دستاوردها رو خواهد داشت.»

به یاد آوردم که بوی همیشه می‌گفت: «آمریکا هرزه‌ای‌ست که حاضر است برای یک دلار هر کاری کند»

مادام آبرت لبخندی زد و گفت: «دیدی مادمازل؟ فرمان‌روایی از آنِ شجاعان است!»

به ژولیا افتخار می‌کردم. او روح والایی داشت که توانسته بود از کسانی که تنهایش گذاشته بودند بگذرد.

گفت: «نه من فقط حاضرم که با عشق ازدواج کنم.» پس بالاخره ذره‌ای جهالت در او یافت می‌شد. ازدواج با عشق رؤیایی بیش نبود و تنها ساده‌لوح‌ها آن را در سر می‌پروراندند؛ حتی من این را می‌دانستم.

اما ما که نمی‌تونیم هرچیزی به ذهنمون می‌رسه رو بگیم که. فکر کن چه دنیایی می‌شه اگه هرکی از راه می‌رسه هرچیزی رو که بدش می‌آد به زبون بیاره