بریده‌هایی از کتاب آوای هزار زخم

من خیلی زشتم. خوب رشد نکردم. هیچ وقت نفهمیدم که باید پسر باشم یا دختر. به مامانم نگی‌ها!

ماهان: تو اصلاً زشت نیستی آوا! آوا: چرا هستم ماهان. من نباید دختر می‌شدم.

تو مثل عقربه‌های ساعت، بین خیالات خود و من پیوسته می‌چرخی.

گوش‌های من هر روز و هنوز آوای هزار زخم زندگانیم را می‌شنود.

نه گریه نمی‌کنم، حتی اگر از بغض خفه شوم، آنکه می‌گرید ترسوست.

آوای هزار زخم نوعی مواجهه کلاسیک و مدرن را برای پرداختن به موقعیتی امروزی فراهم می‌کند.