بریده‌هایی از کتاب زندانی قلعه‌ی قهقهه

در اخلاق آدمی است که چون یک بار گناهی را مرتکب شده قباحت و مهابت آن گناه در نظرش تخفیف می‌یابد تا جایی که دیگر به کلی محو می‌شود و از بین می‌رود

البته قدرت عشق بیشتر است و به هوس غلبه دارد

هر کس در رفتار و گفتار خود اول نفع شخصی خود را در نظر می‌گیرد.

روزگار را بی‌جهت «غدار» نگفته‌اند مهر و وفایش زودگذر و جفایش بیشتر است.

کار دنیا چندان هم بی‌حساب نیست و مکافاتی در کار است که: هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت.

تدبیر آدمی در مقابل تقدیر الهی عاجز و ناتوان است.