بریده‌هایی از کتاب زندانی قلعه‌ی قهقهه

در اخلاق آدمی است که چون یک بار گناهی را مرتکب شده قباحت و مهابت آن گناه در نظرش تخفیف می‌یابد تا جایی که دیگر به کلی محو می‌شود و از بین می‌رود

انسان از بر آوردن آرزو و حاجت کسی که کمترین امیدی به انجام آرزوی خود ندارد لذت بی‌حدی درک می‌کند

عشق شاه و گدا نمی‌شناسد و آتش آن هر دو را به یک سان می‌سوزد و می‌گدازد.

کسانی هستند که چون بخواهند دست به کار پر مسئولیت و فجیعی بزنند برای تسکین وجدان و توجیه عمل خود دلائلی می‌تراشند.

آدمی هر قدر هم بد کردار، سیه‌دل و خیانتکار باشد باز صدای وجدان را می‌شنود.

آری همین طور است هر عملی از نیک و بد که از آدمی سر بزند بالاخره دیر یا زود نتیجه نیک و بد آن هم در همین دنیا عاید و عامل آن می‌گردد.

باور کن که دعا و نفرین اثر دارد دعایی که از ته دل باشد اثر خود را می‌بخشد نفرینی که از سوز دل و جگر سوخته بیرون آید هدف خود را به خاک سیاه می‌نشاند. نیروی باطنی که آدمی دارد کوه را از جای بر می‌کند.

البته قدرت عشق بیشتر است و به هوس غلبه دارد

هر کس در رفتار و گفتار خود اول نفع شخصی خود را در نظر می‌گیرد.

روزگار را بی‌جهت «غدار» نگفته‌اند مهر و وفایش زودگذر و جفایش بیشتر است.

کار دنیا چندان هم بی‌حساب نیست و مکافاتی در کار است که: هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت.

تدبیر آدمی در مقابل تقدیر الهی عاجز و ناتوان است.

گاهی در زندگی حالتی به انسان دست می‌دهد که بین یأس و امید گیر می‌کند و راه به جایی نمی‌برد و کارش به جایی می‌کشد که حاضر می‌شود نیمی از عمر خود را بدهد تا تکلیف و سرنوشتش روشن گردد

در اخلاق آدمی است که چون یک بار گناهی را مرتکب شده قباحت و مهابت آن گناه در نظرش تخفیف می‌یابد تا جایی که دیگر به کلی محو می‌شود و از بین می‌رود.

رسم روزگار است که چون قصد آزار کسی را داشته باشد کاری می‌کند که آدمی قدح شربت را جام زهر پنداشته آن را دور می‌ریزد همای سعادت را بر بالای بام، بوم شومی پنداشته سنگ می‌زند و می‌راند.

کدام مرد است که در مقابل ابراز محبتهای صادقانه زنی که در آینده شریک زندگی‌اش می‌شود، بی‌تفاوت باشد.

چند روزی که در کنار گل هستم در نظر من با عمری برابر است. دو روز با خوشی کنار دلدار بسر برم بهتر از این است که عمری در آتش هجر و جهنم نومیدی بسوزم.

خلقت و سرشت عجیبی دارد این مخلوقی که آدمیزادش می‌نامند! چگونه می‌تواند دم به دم رنگ به رنگ بشود یک لحظه در ردیف فرشتگان جای بگیرد و لحظه دیگر خوی دیو به هم رساند و خلاصه این همه احساسات و افکار ضد و نقیض را در دل و مغز خود جای بدهد.

پایان عشق‌ها از دو شق خارج نیست. یا این است که بخت عاشق یار می‌شود و به وصل دلدار نائل می‌گردد و یا اینکه روزگار کج مدار عاشق بی‌قرار را به غم هجران و فراق گرفتار می‌سازد تا عاقبت عاشق ناکام دور از دلارام جان می‌سپارد.

در دنیا چیزی عزیزتر از جان نیست

او روح و روان من است، او را با نعمت‌های دو دنیا عوض نمی‌کنم. هر وقت در کنارم می‌نشیند خود را در بهشت برین و با حوریان ارم دمساز می‌بینم.

در زندگی آدمی بسیار دیده شده که گاهی دو نفر برای اولین بار به هم می‌رسند و روبرو می‌شوند، در بعض موارد طرفین بی‌اختیار احساس مهر و محبتی نسبت به هم می‌کنند گاهی هم از همان نگاه اول احساس تنفر و حتی خصومتی نسبت به هم می‌کنند.

معمای غریبی است خلقت آدمیزاد

آزادی ولو اینکه انسان از آن استفاده نکند نعمت بزرگی است که اگر نباشد حکم زندان را دارد.

آری عشق شاه و گدا و سردار و سرباز نمی‌شناسد درد فراق و غم یأس و ناکامی عاشق دلباخته را هر که باشد می‌گریاند.

علاقه من به تو به حدی است که اگر خدای نکرده روزی روزگاری بشنوم که سر مویی از من رنجیده‌ای روز روشن در نظرم شب تار خواهد بود.

من قبل از اینکه تو را ببینم مثل همه مردم سخنی از عشق و عاشقی شنیده بودم ولی نمی‌فهمیدم چیست حتی کسانی را که در آتش عشق می‌سوختند مسخره می‌کردم و بیکاره می‌خواندم روزی که تو را دیدم و دل به تو باختم معنی عشق را فهمیدم، بر من ثابت شد که زندگی بی‌تو برای من زندان پر شکنجه خواهد بود.

آری می‌گویند که زندگی آدمیزاد با مرگ و رفتن از این دنیای خاکی پایان نمی‌پذیرد. کسانی که در دوران حیات در این دنیا آرزو و مرادی داشته و ناکام و محروم زیر خاک رفته‌اند و من جمله آنان که به درد عشق پاک گرفتار و حسرت وصل دلدار را به گور برده‌اند در قبر هم چشم به دنبال همان دلدار دارند و محبوبه را به باد فراموشی نمی‌سپارند.