بریده‌هایی از کتاب شش گوشه

من ای صبا رهِ رفتن به کوی یار ندارم تو می‌روی به سلامت سلام ما برسان

کربلا خودش مرکزِ نزولِ کلمات است.

من ای صبا رهِ رفتن به کوی یار ندارم تو می‌روی به سلامت سلام ما برسان

راستی که چقدر اباعبدالله الحسین (ع) ارباب خوبی است! همه را می‌خرد

رؤیامه، رؤیامه، رؤیامه کربلا آخر دنیامه... واقعاً کربلا آخر دنیاست. کربلا برای ما انتهای دنیاست؛ یعنی بهتر از اینجا نیست. بالاتر از این شهر پیدا نمی‌شود. هزار بار هم که آمده باشی، به محض اینکه از کربلا خارج می‌شوی، یکی از رؤیاهای زندگی‌ات رسیدن دوباره به کربلاست و به محض رسیدن به کربلا دلت نمی‌خواهد از آنجا بروی.

پیاده آمده بودم از خانه پدری‌ام: نجف تا کربلا. اصلاً خستگی نداشت. چقدر عاشقانه بود. چقدر از دردِ تاول‌های پاهایم لذت می‌بردم. چقدر استخوان‌هایم قشنگ تیر می‌کشیدند.

بغض هم که بیاید آن وقت زبان مشترک همه آدم‌ها می‌شود گریه.

اصلاً این شش‌گوشه تمام معادلات هندسی عالم را به هم زده است. که گفته است که چهارضلعی موزون‌ترین شکل هندسی است؟ با شش‌گوشه برای همیشه تمام گوشه‌ها و اضلاع عالم تسخیر می‌شود.

چشم‌هایم را می‌بندم و فقط به صدای همهمه مردم گوش می‌دهم. از صدای گریه بچه گرفته تا صدای زیارت‌نامه خواندن و... را می‌توان در زلال‌ترین شکل آن اینجا دید و شنید.

من ای صبا رهِ رفتن به کوی یار ندارم تو می‌روی به سلامت سلام ما برسان

بالاتر از این شهر پیدا نمی‌شود. هزار بار هم که آمده باشی، به محض اینکه از کربلا خارج می‌شوی، یکی از رؤیاهای زندگی‌ات رسیدن دوباره به کربلاست و به محض رسیدن به کربلا دلت نمی‌خواهد از آنجا بروی

من کسی نیستم؛ شاعرم. واژه‌ها وقتی به سراغم می‌آیند عطر سیب می‌دهند؛ عطر سیب حسینی.

آه!... چقدر حسین (ع) را دوست دارم.

اصلاً این شش‌گوشه تمام معادلات هندسی عالم را به هم زده است. که گفته است که چهارضلعی موزون‌ترین شکل هندسی است؟ با شش‌گوشه برای همیشه تمام گوشه‌ها و اضلاع عالم تسخیر می‌شود

روایتی بود از پیامبر اکرم: «الا ان کربلا ارض من ارض الجنه»: کربلا قطعه‌ای از بهشت است.

راستی که چقدر اباعبدالله الحسین (ع) ارباب خوبی است! همه را می‌خرد؛ به بهترین قیمت می‌خرد، به بهترین بها.

نمی‌دانم این خیمه حسین (ع) چه جایی است که هرکسی بیاید داخل، دیگر عاشق می‌شود.

سازندگان سقف داخل رسیده‌اند به نصب قطعه‌ای که سوره «هل آتی» و «کوثر» بر آن نقش بسته است. حمید آزادگان می‌گوید: «استاد موحد وقتی این قطعه را می‌نوشتند، پس از تمام شدن خطاطی سوره ‘انسان’ می‌بینند یک متر فضا اضافه می‌آید. به حضرت زهرا (س) متوسل می‌شوند و شروع می‌کنند به نوشتن سوره ‘کوثر’ و دقیقاً در محل اتمام کتیبه این سوره نیز به اتمام می‌رسد.»

واقعاً کربلا آخر دنیاست. کربلا برای ما انتهای دنیاست؛ یعنی بهتر از اینجا نیست. بالاتر از این شهر پیدا نمی‌شود. هزار بار هم که آمده باشی، به محض اینکه از کربلا خارج می‌شوی، یکی از رؤیاهای زندگی‌ات رسیدن دوباره به کربلاست و به محض رسیدن به کربلا دلت نمی‌خواهد از آنجا بروی.

اصلاً این شش‌گوشه تمام معادلات هندسی عالم را به هم زده است. که گفته است که چهارضلعی موزون‌ترین شکل هندسی است؟ با شش‌گوشه برای همیشه تمام گوشه‌ها و اضلاع عالم تسخیر می‌شود.

حاج علی می‌گوید: «تمام مدتی که اینجا جوش‌کاری کرده‌ام، حتی یک بار هم نسوخته‌ام. در حالی که در خارج از حرم گاهی برای یک خال جوش چند بار دست و پایم می‌سوخت. اینجا حتی کفش هم نمی‌پوشیم. حتی دیشب من درازکشیده زیر ستون‌ها جوش‌کاری می‌کردم، اما نمی‌دانم چه حکمتی است که نمی‌سوزم. دنیای عجیبی است این حرم! خیلی عجیب‌تر از آنکه فکرش را بکنی!»

به نظر من، به همان اندازه که ظاهر ضریح قشنگ است، داخل آن هم زیباست. یادتان باشد هر وقت حرم سیدالشهدا مشرّف شدید، حتماً خودتان را به ضریح برسانید و داخل ضریح را هم ببینید. سقف داخل ضریح سیدالشهدا (ع) را می‌توان تلفیقی از معماری اسلامی و هنر چوب دانست. طرح کلی این سقف را استاد محمد گُلیار، چهره ماندگار معماری، ارائه کرده و گروه نجاریِ حرم حضرت احمد بن موسی، شاه‌چراغ (ع) به سرپرستی حاج حسین ظفری‌زاده ساخته‌اند.

واقعاً کربلا آخر دنیاست. کربلا برای ما انتهای دنیاست؛ یعنی بهتر از اینجا نیست. بالاتر از این شهر پیدا نمی‌شود. هزار بار هم که آمده باشی، به محض اینکه از کربلا خارج می‌شوی، یکی از رؤیاهای زندگی‌ات رسیدن دوباره به کربلاست و به محض رسیدن به کربلا دلت نمی‌خواهد از آنجا بروی.

هادی خواب دیده است که همه گروه داخل ضریح می‌شوند. یک سید بزرگوار کنار درِ ضریح ایستاده است و به همه خوشامد می‌گوید. وقتی همه داخل ضریح می‌روند، آن سید نورانی رو به گروه می‌کند، به همه خوشامد می‌گوید و تأکید می‌کند که «بدانید امام حسین به کسی بدهکار نمی‌ماند.»

در اینکه در بدنه ضریح برای گوی و ماسوره‌ها از چه فلزی استفاده شود بسیار مطالعه شد. پس از مطالعات گسترده، نقره بهترین گزینه انتخاب شد. مهم‌ترین ویژگی نقره این است که در تماس با هوا خاصیت گندزایی دارد و باکتری‌ها و... نمی‌توانند روی آن اثر بگذارند و خلاصه بهترین گزینه برای محلی است که دائم در معرض تماس با انسان‌هاست. این بهره که پس از یک پژوهش علمی به دست آمد، هیئت امنا را بر آن داشت تا حتماً از نقره به عنوان فلز اصلی ضریح استفاده کنند.

خون جوانان این مرز و بوم آن‌قدر زیبا به گل نشسته است که عطر این گل‌های محمدی عالم را مست کرده است.

هر آنچه در ساحت حسین بن علی (ع) رقم می‌خورد یک صورت مُلکی دارد در این عالَم و یک صورت ملکوتی؛ هنر آن است که رابطه صورت ملکی و ملکوتی را کشف کنید. هر آنچه نقش بر ضریح نشسته است، هر آنچه هنر در این ضریح حک شده صورت مُلکی ضریح است. اما این ضریح تازه در عرش هم صورتی دارد که آن صورت ملکوتی است که باید آن را کشف کنید.

آی همه آدم‌هایی که دارید این جمله‌ها را می‌خوانید، حرمِ خالی از جمعیت دیوانه‌کننده است همین!

بلندترین کتیبه خطِ داخلِ ضریح قسمتِ دومِ سقف را تشکیل می‌دهد: سوره «هل اتی» که سوره امیرالمؤمنین است و سوره «کوثر» که سوره حضرت زهراست. بر فراز این کتیبه، سایبانی قرار گرفته که در آن عبارت «یا نور» به شکلی درهم‌تنیده تکرار شده است.

غبطه یعنی دوست داریم در موقعیت دیگری باشیم. اما در همین آستان در همین بارگاه. شب‌ها بی‌اختیار در صحن قدم می‌زنم و غبطه می‌خورم به حال زائرانی که عاشقانه زیارت می‌کنند. به آینه‌کارها، به خادمان، به کفش‌دارها... به همه غبطه می‌خورم. به مداحی که یک گوشه برای پنج نفر روضه می‌خواند. به این خانم‌های بحرینی که آمده‌اند جلوی کارگاه مثل ابر بهار گریه می‌کنند غبطه می‌خورم. به کبوترها، به کاشی‌ها، به پارچه‌های سبز، به پَرهایی که دست خادمان است و می‌دانم آن‌ها هم به این روپوش سبز، که علامت ساخت ضریح است، غبطه می‌خورند. حالا می‌فهمم که سرنوشت ما در این بارگاه «غبطه خوردن» است؛ غبطه خوردنی مقدس؛ همان که در زیارت‌نامه‌ها بارها آن را بر قنوت‌هایمان دخیل بسته‌ایم و تا عرش فرستاده‌ایم.