بریده‌هایی از کتاب فراسوی کاپیتالیسم و سوسیالیسم

بزرگ‌ترین مشکل و از مواردی که در راس سایر مشکلات قرار می‌گیرد، عدم وجود قوه تخیل است. جی. کی. چسترتون این مشکل را، شرایط بنیادین دنیای مدرن می‌داند. در گذشته، طبیعت و سنت، مبنای زندگی را شکل می‌داد و تصاویری غنی برای الهام‌بخشی و هدایت جامعه فراهم می‌ساخت. امروزه، تصاویری که جامعه را هدایت می‌کند، توسط خود سیستم ساخته می‌شود. به‌طوری که حلقه بسته‌ای شکل گرفته است. برای بسیاری از افراد که گرفتار سیستم شده‌اند، تصور گزینه‌ای دیگر تقریبا غیرممکن است. این امر حقیقتا شکلی از بردگی روشنفکری، اخلاقی و زیبایی‌شناختی است.

آموزه کلیسای کاتولیک و نیز عقل سلیم (۱۰) و عقلانیت جمعی متفکرین از آغاز تمدن تاکنون تاکید دارند که اقتصاد باید حول محور وجود انسان و محیط طبیعی (۱۱) ساخته شود. همچنین هدف اقتصاد، هماهنگ کردن ماده با روح است، تا شرایطی ساخته شود که امکان پیشرفت روحانی بیشتر فراهم گردد. در نهایت اقتصاد باید منتهی به رستگاری شود. اگر این‌طور نباشد، اقتصاد ضرورتا ما را به مسیری متضاد هدایت می‌کند، چرا که اجتماع، به همان نسبتِ طبیعت فیزیکی از خلاء احراز دارد. شرایط خطرناک است و تغییر باید خیلی زود رخ دهد.

بهای آزادی، هشیاری ابدی است، و ما خوابیده‌ایم. بهای عدالت، دولت مسئولیت‌پذیر است و حکمرانان ما بی‌مسئولیت هستند. بهای امنیت، اتکا به خود است و ما استقلالمان را دور انداخته‌ایم. «بخشی از بیانیه مکتب توزیع» در سیاست، آزادی‌مان را از دست می‌دهیم. در اقتصاد، استقلالمان را و در زندگی، احساس خوب ارزش‌هایمان را. «بیانیه اصول، کمیته برای اتحاد گروه‌های کشاورزی‌گرا (۱) و مکتب توزیع»