بریده‌هایی از کتاب اسلام، آئین رستگاری

دلیل اوّل: امیرالمؤمنین (ع) از هر نظر مخصوصاً از نظر علمی بر همگان مقدّم است و اگر غیر از آیهٔ مباهله ـ که امیرالمؤمنین (ع) در آن، «نَفْس پیامبر گرامی (ص) نامیده شده است ـ نشان دیگری برای افضل بودن حضرت علی (ع) نبود، همین آیه کافی بود که او افضل خلق خدا دانسته شود: (فَمَن‌ْ حاجَّک‌َ فِیهِ من‌ْ بَعْدِ ما جائَک‌َ مِن‌َ الْعِلْمِ فَقُل‌ْ تَعالَوْا نَدْع‌ُ أبْنائَنا وَ أبْنائَکم‌ْ وَ نِسائَنا وَ نِسائَکم‌ْ وَ أنْفُسَنا وَ أنْفُسَکم‌ْ ثُم‌َّ نَبْتَهل‌ْ فَنَجْعَل‌ْ لَعْنَةَ اللهِ عَلَی الْکاذِبین‌َ) هر گاه بعد از علم و دانشی که به تو رسیده، کسانی با تو به ستیز برخیزند، به آن‌ها بگو بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم شما هم فرزندان خود را، ما زنان خویش را دعوت کنیم شما هم زنان خود را، ما از نفوس خود دعوت کنیم، شما هم از نفوس خود، آنگاه مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغ گویان قرار دهیم.‌

در اعتقاد شیعه، چهارمین اصل از اصول دین «امامت» است؛ زیرا شیعه مدّعی است که امامت، ادامه نبوّت است و امام باید از طرف خدای متعال تعیین شود و هیچ‌کس حتّی پیامبر، حق‌ّ ندارد کسی را به امامت و ولایت منصوب کند مگر آنکه به اذن خداوند متعال باشد. پیامبر گرامی (ص) بارها به این مطلب تصریح فرموده‌اند، از جمله در جریان غدیرخم فرمودند: «این جبرئیل است که از طرف خدای متعال به من امر می‌کند که علی بن ابیطالب (ع) را به امامت نصب کنم.»