بریده‌هایی از کتاب بارون‌ساز (مجموه داستان)

گاه ممکن است یک چاقو که اشتباهی توی کشوِ ادویه در آشپزخانه جا مانده، بی‌هیچ دلیلی غم‌انگیز باشد.

مادرش از زمانی که یادش می‌آمد عادت داشت خودش جلوِ آینه موهای خود را کوتاه کند. هربار خیلی غمگین بود و نمی‌توانست به کسی چیزی بگوید موهایش را کوتاه می‌کرد.

آدم‌ها همین‌طور که پیر می‌شن به فهرست چیزهایی که ازش می‌ترسن، چیزهایی که ازش بدشون می‌آد، یا چیزهایی که حسرتش رو می‌خوردن اضافه می‌کنن. ولی من دلم می‌خواد یه فهرست از چیزهایی که دوست دارم درست کنم.

در اندرون پوست من دریایی‌ست که هر گاه بادی برآید از این دریا مه و باران سر برکند و بر زمین فرو بارد.

هیچ رابطه‌ای از صفر شروع نمی‌شه... شروع هر چیزی در واقع ادامهٔ یه چیز دیگه‌ست. هیچ‌چیزی هم واقعاً برای همیشه تموم نمی‌شه. یه جای دیگه به یه شکل دیگه ادامه پیدا می‌کنه.

گفتم هیچ‌چیز توی این دنیا عجیب نیست. مهم اینه که چیزهایی وجود داشته باشن که آدم دوست‌شون داشته باشه.

اگه دختر آدم مُرده باشه دیگه هیچ‌چیز عجیب نیست، حتا اگه روی شن‌های داغ کویر بارون بباره. یا کسی توی اینترنت پیدا بشه که بتونه صدای حرکت خون رو توی رگ‌هات بشنوه.

از دو سال و نیم پیش، از روزی که اون مرد سفیدپوش توی پاگرد راه‌پله‌های بیمارستان سعی کرد یه‌جوری حالیم کنه که دخترم مُرده، فهمیدم دیگه هیچ‌چیز توی دنیا عجیب نیست.

بیشتر زن‌هایی که می‌شناسم نمی‌تونن به مردی که از دنیای مجازی یه چت‌روم با یه شوخی ظاهر شده اعتماد کنن. همه‌چیز بیش‌ازحد شبیه گول زدنه، اما فکر می‌کنم این ربطی به دنیای مجازی یا واقعی نداره، بیشتر به این بستگی داره که چه‌قدر آمادهٔ گول خوردن باشی. به این بستگی داره که چه‌قدر از دنیای واقعی آدم‌ها متنفر باشی، چون در نهایت فقط کسی رو می‌شه گول زد که قبلاً خودش خودش رو گول زده باشه.

فکر می‌کردم می‌شه آدم‌ها رو هم مثل آهنگ نایابی که مدت‌ها دنبالش می‌گشتی از یه وبلاگ متروکه دانلود کنی و هفتهٔ بعد بری توی یه کافه ببینیش.

دو سال و نیم بعد از مرگ دخترم خوب می‌دونم فقط مردی ارزش زندگی کردن داره که وقتی کنارش زیر آفتاب دراز کشیدی لازم نباشه به چیزی غیر از آفتاب فکر کنی.

مادرم همیشه می‌گفت مردی ارزش زندگی کردن داره که حتا وقتی هیچ کاری نمی‌کنه بتونه خوشحالت کنه؛ مردی که دو سال و نیم بعد از مرگ دخترت می‌تونه کاری کنه که یاد حماقت‌های دلچسب هفت‌سالگیت بیفتی و تصمیم‌های غافل‌گیرکننده بگیری؛ مردی که توی هر تعطیلات می‌تونین دوباره باهم به یه ماه‌عسل تازه برین.