بریده‌هایی از کتاب نظم بیرونی، آرامش درونی

«در هر کاری که باید انجام شود، عنصر لذت وجود دارد. لذت را پیدا کنید و کار تمام است! کار به بازی تبدیل می‌شود».

دفعهٔ بعد که عصبانی، مضطرب یا غمگین بودید، نظم‌دادن به محیط اطراف‌تان را امتحان کنید. شاید احساس بهتری پیدا کنید.

۱. تختخواب‌تان را مرتب کنید. ۲. از «قانون یک دقیقه» پیروی کنید: هر کاری را که می‌توانید در کم‌تر از یک دقیقه تمام کنید، بدون اتلاف وقت انجام دهید. ۳. یک «ساعت قدرتیِ» هفتگی داشته باشید: فهرستی از وظایفی تهیه کنید که تمایل به انجام آن‌ها دارید و هر هفته یک ساعت را به انجام مواردِ آن فهرست اختصاص دهید. ۴. انجام وظیفه را جالب کنید. ۵. به خودتان اجازه ندهید منتظر «فرصت مناسب» باشید. ۶. چیزی را زمین نگذارید، کنار بگذارید. ۷. انباشته نکنید؛ یعنی بیش‌تر از آن‌چه منطقاً استفاده می‌کنید ذخیره نکنید. ۸. یادگاری‌هایی را نگه دارید که کوچک و کم‌تعدادند. ۹. نظم وسایل‌تان را حفظ کنید، ولی به‌دنبال نظم بیش از حد نباشید. ۱۰. اگر نمی‌توانید چیزی را پیدا کنید، آن‌جا را مرتب کنید.

چیزهایی که دوست داریم شخصیت ما را نشان می‌دهند. توماس مرتون

طبیعت چه خوب فهمیده است که باید هر سال برگ‌هایش، گل‌هایش، میوه‌هایش و سبزیجاتش را عوض کند و از خاطراتِ سال قبلش کود بسازد!

چرا این‌همه پژوهشگر اصرار دارند که تنها راهِ درست را پیدا کرده‌اند؟ این حقیقتی است درخصوص طبیعت بشر: زمانی که نظر دیگران را می‌شنویم، تمایل داریم الگویی دقیق و استانداردشده برای رسیدن به موفقیت دریافت کنیم، و زمانی که درمورد چیزی نظر می‌دهیم، تمایل داریم اصرار کنیم آن راهبردی که برای ما مناسب بوده است، قطعاً برای دیگران نیز مناسب است. اما هریک از ما باید مسیر خود را پیدا کند.

غمگینید؟ مرتب‌کردن را امتحان کنید

اگر به‌دنبال قانونی طلایی هستید که برای همه مناسب باشد، آن قانون این است: چیزی در خانه نداشته باشید که آن‌را مفید یا زیبا نمی‌دانید. ویلیام موریس

حتی اگر نتوانیم نظم را به‌شکلی بی‌نقص ایجاد یا حفظ کنیم، بازهم تلاش برای بهترکردن شرایط ارزش دارد.

مرتب‌ماندن از مرتب‌کردن آسان‌تر است

با نظم می‌توان به همه‌چیز رسیدگی کرد

اگر دلیل زیادی برای انجام کاری نمی‌بینید، نیازی به نگرانی درمورد آن نیست. نظم بیرونی چیزی است که باید تنها در صورتی دنبال شود که شما یا شخصی دیگر را شاد کند؛ نه‌فقط صرفاً به این خاطر که آن کار را انجام داده باشید.

«الان» همیشه بهترین زمان برای شروع‌کردن است. دوستی به من گفت: «یه روز صبح بیدار شدم و وسوسه شدم به سرووضع زیرزمین برسم. کل یکشنبه رو اون پایین گذروندم و آخر روز این‌قدر انرژی گرفته بودم که دوست داشتم کل شب به کارهام ادامه بدم.

اگر فکرِ «فکر کنم باید بندازمش دور» سه بار به‌سراغم بیاید، آن وسیله را دور می‌اندازم.

همیشه می‌گویند زمان همه‌چیز را عوض می‌کند، اما شمایید که باید چیزها را تغییر دهید.

در حین پخت‌وپز، دوروبرتان را هم تمیز کنید. بلافاصله پس از پوشیدنِ پیژامه لباس‌های خود را آویزان کنید. بعدِ استفاده از پرونده‌ها بلافاصه آن‌ها را در کشو قرار دهید. اگر در حال کار ریخت‌وپاش نکنید، بی‌نظمی بسیار بیش‌تر تحت کنترل خواهد بود. برای بیش‌ترِ افراد، انجام وظایف کوچک پس از به‌وجودآوردنِ آن‌ها از رویارویی با وظیفه‌ای عظیم در آخر کار آسان‌تر است.

در هر سنی، مرتب‌کردن خانه می‌تواند کار ناممکنی به‌نظر برسد، و هرچه پیرتر می‌شویم، انجام آن حتی مشکل‌تر خواهد شد. این کار به انرژی، زمان، توان جسمانی و تصمیم‌گیری‌های سختِ زیادی نیاز دارد و به‌علاوه ازلحاظ روحی خسته‌کننده است. بنابراین اگر زیرشیروانی، زیرزمین، اتاق مهمان یا دفترتان به رسیدگی نیاز دارد، این کار را برای مدت طولانی به تعویق نیندازید. دیوید اِکِرت، استادتمامِ جامعه‌شناسی و کهولت‌شناسی، به این نتیجه رسیده است که پس از پنجاه‌سالگی احتمالِ دست‌کشیدن از اموال با گذشتِ هر دهه کم‌تر می‌شود. این مسئله ممکن است هم برای شما و هم برای اطرافیان‌تان مشکل‌آفرین باشد. برخی افراد نمی‌توانند نقل‌مکان کنند، چراکه نمی‌توانند خانهٔ خود را تخلیه کنند؛ بنابراین این بار را روی دوش دیگران می‌گذارند. هم‌اکنون این کار را بکنید. صبرْ آن‌را به‌جای آسان‌ترکردن سخت‌تر می‌کند.

نظم بیرونی تنها به‌معنی کم‌تر یا بیش‌ترداشتن نیست، بلکه به‌معنی خواستنِ چیزی است که داریم.

اگر چیزی را هرگز نداشته باشید، نیازی به نگهداری، تمیزکردن، پیداکردن و یافتنِ راهی برای خلاص‌شدن از شر آن نیست.

چیزهایی که دوست داریم شخصیت ما را نشان می‌دهند.

هیچ‌چیزی، اگر آن‌را نخواهید یا به آن نیاز نداشته باشید، ارزان نیست.

زمانی که جایی را مرتب می‌کنید، یکی از راه‌های مبارزه با اثر مالکیت این است که از خود بپرسید: «اگه این‌رو نداشتم، می‌خریدمش؟» اگر نه، چرا آن‌را نگه دارم؟

از خودتان بپرسید «این وسیله حرکت می‌کنه؟» بسیاری از وسایل، در صورت استفادهٔ صحیح، جابه‌جا می‌شوند. لباس‌ها از کشو بیرون می‌آیند، به خشک‌شویی می‌روند و به مکان خود بازمی‌گردند. کتاب‌ها در خانه گردانده می‌شوند. بشقاب‌ها از کابینت بیرون می‌آیند، کثیف می‌شوند و شسته می‌شوند. دررابطه‌با این نوع اموال، ماندن در یک نقطه برای مدتِ طولانی عموماً نشان‌دهندهٔ آت‌وآشغال‌بودنِ آن‌هاست. آیا اتاق‌ها، کمدها، کابینت‌ها یا قفسه‌هایی دارید که ورود و خروجی از آن‌ها انجام نمی‌شود؟ این فضاها کم‌کم کهنه و راکد احساس خواهند شد و اگر محتویاتِ آن‌ها جابه‌جا نشوند، احتمالاً باید دور ریخته شوند.

اگر به‌دنبال قانونی طلایی هستید که برای همه مناسب باشد، آن قانون این است: چیزی در خانه نداشته باشید که آن‌را مفید یا زیبا نمی‌دانید.

برای بیش‌ترِ افراد، مشاهدهٔ شکل‌گرفتن نظم بیرونی بسیار آرامش‌بخش است. شاید دلیل آن حس ملموسِ کنترل‌داشتن، یا رهایی از آلودگی بصری یا رهایی از عذاب‌وجدان و اضطراب باشد. ایجاد نظم، حتی درمورد چیزهایی پیش‌پاافتاده مانند جوراب یا لوازم مصرفی، به‌شکل غیرمنتظره‌ای انرژی و روحیه را تقویت می‌کند. چیزهایی بسیار زیادی هستند که از کنترل ما خارج‌اند؛ اما می‌توانیم وسایل خود را کنترل کنیم. نظم را ایجاد کنید.

زمانی که محیط پیرامون ما بی‌نظم باشد، بی‌نظم‌شدنِ رفتارمان محتمل‌تر است.

همه باید طوری با به‌هم‌ریختگی روبه‌رو شویم که برای ما مناسب است. ما همه متفاوتیم: از این نظر که در پویایی خانه یا محل کارمان برای کدام‌یک از اموال‌مان اهمیت قائلیم، از چه نوع محیط پیرامونی‌ای لذت می‌بریم، و چه عادت‌هایی برای‌مان طبیعی احساس می‌شوند. نمی‌توان برای ساخت زندگیِ خوب راهی را «درست» و «بهتر» نامید.

تعادل فکری باعث می‌شود در رسیدگی به مشکلات دنیا بازدهیِ بیش‌تری داشته باشیم.

زمانی که باید درمورد سرنوشت یکی از وسایل‌تان تصمیم بگیرید، از خودتان بپرسید: «آیا به آن احتیاج دارم؟» «آیا آن‌را دوست دارم؟» «آیا از آن استفاده می‌کنم؟» گاهی از چیزی استفاده می‌کنید که دوست ندارید، یا به چیزی نیاز دارید که فقط یک بار در هر پنج سال از آن استفاده می‌کنید، یا شاید چیزی را دوست داشته باشید که هرگز از آن استفاده نمی‌کنید. اشکالی ندارد، فقط به‌خاطر این‌که چیزی استفاده نمی‌شود، به این معنی نیست که بی‌استفاده است. اما اگر به آن نیاز ندارید، آن‌را دوست ندارید یا از آن استفاده نمی‌کنید، احتمالاً باید از شر آن خلاص شوید.

اگر با این انتظار که دیگران از تلاش شما تقدیر کنند جایی را مرتب می‌کنید، شاید درنهایت ناامید شوید. برای برخی از افراد، مانند من، مرتب‌کردنِ جایی با این فکر که «این کار رو برای خودم انجام می‌دم» راحت‌تر است. برای برخی دیگر از افراد، انجام‌دادنِ این کار زمانی راحت‌تر است که به خود بگویند: «این کار رو برای کس دیگه‌ای انجام می‌دم؛ برای خونواده‌م، برای مهمون، برای غریبه‌ها.» درهرصورت، از دیگران انتظار نداشته باشید مطابق میل شما واکنش نشان دهند. افراد عموماً در گفتنِ «متشکرم» مشکل دارند. حتی در متوجه‌شدن نیز مشکل دارند.