بریده‌هایی از کتاب ۱۰۰ پرسش و پاسخ درباره اختلال نقص توجه - بیش فعالی (ADHD) کودکان و نوجوانان

هر چند عوامل محیطی، تقریباً به طور قاطع به عنوان عناصر اصلی نیستند که منجر به ADHD می‌شوند؛ با این حال شواهد بیان می‌کنند که قرار گرفتن در معرض عوامل مختلف مانند داروها، مواد شیمیایی و بیماری‌ها، می‌تواند خطر ابتلا به ADHD را افزایش دهد. بطور مثال کمبود آهن یا کم‌خونی (که در سؤال ۱۹ بحث خواهد شد) و اختلال تیروئید می‌تواند مشکلاتی را در فراخنای توجه ایجاد کند. قرار گرفتن در معرض فلزاتی مانند سرب و جیوه نیز می‌تواند احتمال ابتلا به ADHD را افزایش دهد

آنها ممکن است یک سری مشکلاتی داشته باشند که به طور معمول، مشکلات کارکرد اجرایی نامیده می‌شود: مشکلاتی در برنامه‌ریزی، آغاز تکالیف، تغییر از یک فعالیت به فعالیت دیگر، بازداری پاسخ‌ها، و مشکل در علاقمند و با انگیزه ماندن بطور ثابت.

بسیاری از کودکان مبتلا به ADHD، در یادگیری زبان‌های خارجی مشکل دارند. هنگامی که مطالب شفاهی خیلی زیادی وجود داشته باشد، توجه آنها منحرف می‌شود

همچنین دلایل زیادی غیر از آن وجود دارد که کودکان نباید تلویزیون تماشا کنند. برای مثال تماشای تلویزیون با چاقی مفرط و پرخاشگری ارتباط داده شده است. پس، حتی اگر کودکان مبتلا به ADHD شما، بی‌سر و صدا بنشینند و تلویزیون تماشا کنند، بهتر این است که مانع از تماشای تلویزیونشان بشوید. شما باید در یافتن چیزها و فعالیت‌هایی که کودکتان مایل است انجام دهد، خلاق باشید. خواندن داستان برای آنها یا تشویق آنها به تنهایی خواندن یک متن، حتی اگر کودک مجله‌های ورزشی یا کتاب‌های طنز و خنده‌دار بخواند، راه حل و چارهٔ خوبی است.

پژوهش انجام گرفته بر روی تلویزیون، به اندازه کافی قانع کننده است که آکادمی پزشکی کودکان آمریکا، به خاطر نگرانی‌هایی در این خصوص که تماشای تلویزیون در رشد اولیهٔ مغز و رشد و گسترش مهارت‌های اجتماعی، هیجانی و شناختی تأثیر می‌گذارد، به والدین پیشنهاد می‌کند به کودکان زیر دو سال خود اجازهٔ تماشای تلویزیون ندهند.

اختلال نقص‌توجه بیش‌فعالی (ADHD) اختلالی است که در آن کودک الگوی مداوم نقص‌توجه و/ یا بیش‌فعالی-تکانشوری نشان می‌دهد که نامناسب با سن بوده و در عملکرد یا رشد فرد اختلال ایجاد می‌کند.