بریده‌هایی از کتاب موش‌ها و آدم‌ها

وارد جایی نشو که نمی‌خوان وارد بشی.

هر آدمی نیاز به کسی داره، کسی که کنارش باشه. آدم دیوونه می‌شه وقتی کسی رو نداشته باشه. فرق نمی‌کنه اون آدم چه کسی باشه، آرزو می‌کنه فقط با کسی باشه. می‌گم بهت، آدمی که خیلی تنها بمونه، مریض میشه."

آدما نیاز ندارن که خیلی باهوش و زیرک باشن، همین کافیه که خوب باشن؛ گاهی اوقات فکر می‌کنم، این زیرکی در بعضی‌ها تأثیر معکوس داره و به حرومزادگی تبدیل میشه. همه آدمای به واقع زیرک رو در نظر بگیر، چندان آدمای خوب و نازنینی نیستن

اسلیم گفت: "آدم خوبیه، آدما نیاز ندارن که خیلی باهوش و زیرک باشن، همین کافیه که خوب باشن؛ گاهی اوقات فکر می‌کنم، این زیرکی در بعضی‌ها تأثیر معکوس داره و به حرومزادگی تبدیل میشه. همه آدمای به واقع زیرک رو در نظر بگیر، چندان آدمای خوب و نازنینی نیستن."

"اگه منو نمی‌خوای فقط کافیه بگی و من یه راست می‌رم اون‌جا تو کوه‌ها، یه راست می‌رم اون‌جا و برای خودم زندگی می‌کنم. من نمی‌خوام کسی موشمو ازم بگیره."

غروب روزی گرم، با باد ملایمی آغاز شد که در میان برگ‌های درختان جنبشی افکند، نسیم، سایه تپه‌ها را درنوردید و به‌طرف بالاترین نقطه تپه رسید.

"کم‌تر آدما با هم سفر می‌کنن. نمی‌دونم چرا. گویا همه آدما، تو دنیای لعنتی درون خودشون از دیگری وحشت دارن."

چرا نتونم با تو حرف بزنم؟ من هیچ‌وقت کسی رو ندارم باهاش حرف بزنم. من بدطوری تنهام."

هر آدمی نیاز به کسی داره، کسی که کنارش باشه. آدم دیوونه می‌شه وقتی کسی رو نداشته باشه. فرق نمی‌کنه اون آدم چه کسی باشه، آرزو می‌کنه فقط با کسی باشه. می‌گم بهت، آدمی که خیلی تنها بمونه، مریض میشه."

من اینو بارها و بارها دیدم. یکی با یکی دیگه حرف می‌زنه و براش فرق نمی‌کنه که آیا او می‌شنوه و می‌فهمه یا نه. موضوع فقط خود حرف زدنه یا این‌که ساکت بشینن و حرف نزنن. فرق چندانی نداره، یعنی هیچ تفاوتی نمی‌کنه."

آدما نیاز ندارن که خیلی باهوش و زیرک باشن، همین کافیه که خوب باشن؛ گاهی اوقات فکر می‌کنم، این زیرکی در بعضی‌ها تأثیر معکوس داره و به حرومزادگی تبدیل میشه. همه آدمای به واقع زیرک رو در نظر بگیر، چندان آدمای خوب و نازنینی نیستن."

اگه خویشاوند تو بودم، یه گلوله تو مغزم خالی می‌کردم.

هر آدمی نیاز به کسی داره، کسی که کنارش باشه. آدم دیوونه می‌شه وقتی کسی رو نداشته باشه. فرق نمی‌کنه اون آدم چه کسی باشه، آرزو می‌کنه فقط با کسی باشه.

"هیچ‌کس نمی‌تونه بگه یه آدم چه کارایی ممکنه بکنه

"فقط به لنی بگو چی‌کار کنه. اگه کار فکری نباشه، فوری انجام می‌ده. خودش عقلش نمی‌رسه هیچ کاری بکنه، اما فرمون بره خوبیه."

همان‌گونه که گاه اتفاق می‌افتد، زمان یک لحظه، ته‌نشین می‌شود و هم‌چنان در حالت تعلیق باقی می‌ماند و یک لحظه بیش از یک لحظه دوام می‌آورد و صداها باز می‌ایستند برای لحظه‌یی که به مراتب بیش از یک لحظه‌اند.

تو درهرحال چیزی یادت نمی‌مونه. من اینو بارها و بارها دیدم. یکی با یکی دیگه حرف می‌زنه و براش فرق نمی‌کنه که آیا او می‌شنوه و می‌فهمه یا نه.

"خدایا، تو مایه شرّی. اگه تو به دلم وصل نشده بودی، می‌تونستم آسون با همه چیز کنار بیام. خیلی هم راحت بودم. می‌تونستم زندگی راحتی داشته باشم و ممکن بود یه دوست دخترم پیدا کنم."

"آدمایی مثل ما که تو مزرعه کار می‌کنن، تنهاترین آدمای دنیا هستن. اونا خویشاوندی، زن و بچه‌یی ندارن، اونا به هیچ کجا تعلقی ندارن. اونا به مزرعه میان و برای دستمزد کار می‌کنن. اون‌وقت به شهر می‌رن و هر چی درآوردن به باد میدن و اولین چیزی که می‌دونن اینه که دنبشون رو تو یه مزرعه دیگه تکون بدن. اونا چیزی تو دست و بالشون نیست که به آیندشون فکر کنن."

هر آدمی نیاز به کسی داره، کسی که کنارش باشه. آدم دیوونه می‌شه وقتی کسی رو نداشته باشه. فرق نمی‌کنه اون آدم چه کسی باشه، آرزو می‌کنه فقط با کسی باشه. می‌گم بهت، آدمی که خیلی تنها بمونه، مریض میشه."

"خدایا، تو مایه شرّی. اگه تو به دلم وصل نشده بودی، می‌تونستم آسون با همه چیز کنار بیام. خیلی هم راحت بودم. می‌تونستم زندگی راحتی داشته باشم و ممکن بود یه دوست دخترم پیدا کنم."

آدما نیاز ندارن که خیلی باهوش و زیرک باشن

همه آدمای به واقع زیرک رو در نظر بگیر، چندان آدمای خوب و نازنینی نیستن

اشتاین‌بک یک وجه مشترک خرافی با بیش‌تر نویسندگان دارد، وقتی کتابی می‌نویسد دربارهٔ آن با کسی صحبت نمی‌کند. حتا بعد از اتمام کتاب هم تمایل چندانی برای گفت‌وگو درباره آن ندارد، چون در نظر او کاری است که تمام شده و اکنون دارد درباره کتاب بعدی فکر می‌کند.

آدم خوبیه، آدما نیاز ندارن که خیلی باهوش و زیرک باشن، همین کافیه که خوب باشن

"وقتی فکر می‌کنم به اوقات پرباری که می‌تونستم بی تو بگذرونم، حالم گرفته می‌شه. من هیچ‌وقت آرامش نداشتم."

به تفنن و خوش‌طبعی گفت: "کم‌تر آدما با هم سفر می‌کنن. نمی‌دونم چرا. گویا همه آدما، تو دنیای لعنتی درون خودشون از دیگری وحشت دارن." جورج گفت: "به مراتب بهتر و دلنشین‌تره که آدما با کسی که می‌شناسن، این‌ور و اون‌ور برن."

یک‌یکشون تو کله‌هاشون یه قطعه زمین کوچیک دارن و هیچ‌وقت هیچ‌کدوم از اونا به خواسته و آرزوشون نمی‌رسن. درست مثل بهشت. هر کسی یه قطعه زمین کوچیک می‌خواد. من در این‌باره کتابای زیادی خوندم. هیچ‌کس هرگز پا به بهشت نمی‌ذاره و هیچ‌کس زمینی گیرش نمییاد. اونا همیشه یه ضرب درباره این موضوع حرف می‌زنن، اما اون زمین فقط تو ذهن اوناست."

من نمی‌خوام شماها رو تو دردسر بندازم. فکر می‌کنین من دوست ندارم گاه‌گاهی با کسی حرف بزنم؟

او به خرد کردن هیزم ادامه داد تا به داستان‌هایش گرمی بخشد