بریده‌هایی از کتاب دوران سخت

وقتی عمر اینقد کوتاهه، دوست دارم کاری رو بکنم که منو راضی می‌کنه و برام بهترینه.

همه چی خرتوخره. هر چی زودتر بمیرم، بهتره.

دنیا و آنچه در آن می‌گذرد، هیچ‌گاه به آن صورت نیست که ما می‌خواهیم و یا فکر می‌کنیم باید باشد، بلکه هست و فارغ از خواست و فکر ما وجود دارد. نادیده‌گرفتن این اصل و عناد با آن، گرفتاری می‌آورد و شیرازهٔ زندگی، خانواده، تربیت، و همهٔ امور را می‌پاشاند. در ورای حقیقت، فراحقیقتی است که عقل و خرد آن را برنمی‌تاباند.

اوضاع از بد به بدتر و از بدتر به بدترین شرایط تغییر کرد، تا اینکه اون رفت و منو تنها گذاشت.

نگاه کنین ما چه جوری زندگی می‌کنیم، کجا زندگی می‌کنیم، چند تایی زندگی می‌کنیم، با چه امکاناتی زندگی می‌کنیم، و به چه شکل‌ِ یکنواخت و یکسانی زندگی می‌کنیم. نگاه کنین کارخونه‌ها همیشه دارن کار می‌کنن و هرگز هیچی برای ما ندارن جز مرگ. نگاه کنین شما چه جوری دربارهٔ ما فکر می‌کنین، چه جوری دربارهٔ ما می‌نویسین، و چه جوری از ما حرف می‌زنین، با نماینده‌هاتون پیش وزرا می‌رین و از ما می‌گین و همیشه شما درست می‌گین و ما اشتباه می‌کنیم، و از روزی هم که به‌دنیا می‌آیم هیچی حالیمون نمی‌شه.

یه روز که منو بهتر شناختی، این بی‌اعتمادیت به من ازبین می‌ره.

آقای سوم گفت: باید در همهٔ موارد، هر چیزی رو با حقیقت تنظیم و حقیقت رو بر هر چیزی حاکم کنی.