بریده‌هایی از کتاب زن؛ درک روان‌شناسی زن

هر وقت که فردی عاشق می‌شود، ویژگی‌های خداگونه‌ای را در معشوقه‌اش می‌بیند

عاشق بودن یعنی دیدن حقیقت فرد و ستایش سادگی، شکست‌ها و شکوه شخصیت انسانی‌اش.

علت اکثر آشفتگی‌های زن امروزی برخورد بین ماهیت افرودیت و ماهیت سایک درونش است. این موضوع کمک می‌کند تا چارچوبی برای درک این روند داشته باشیم؛ اگر زن اتفاق در حال وقوع را درک کند، در مسیر درست رسیدن به آگاهی جدید قرار دارد.

اسطوره‌ها تصویری همگانی را نشان می‌دهند؛ به ما چیزهایی را می‌گویند که در مورد همهٔ افراد صدق می‌کند. این مطلب، تعریف خردگرای ما از اسطوره به عنوان داستانی غیرحقیقی و تخیلی را تکذیب می‌کند. معمولاً می‌شنویم که: «خب، اینکه فقط یک اسطوره است؛ اصلاً حقیقت ندارد». شاید جزئیات داستان غیرقابل‌تأیید یا حتی تخیلی باشد، اما در واقع، اسطوره عمیقاً و به طور گسترده حقیقت دارد.

دکتر یونگ معتقد بود که رشد خودآگاهی اغلب از سوی سایه ایجاد می‌شود.

این مسئله حقیقت دارد که وقتی مرد در دام خِلق گرفتار آمده، به زنانگی واعی از سوی همسرش نیاز دارد تا بساطش را جمع و جور کند و دوباره مرد شود.

نکتهٔ مهم بعدی این است که انرژی سفر را با وقت‌گذرانی با پرسفونه و خوی گرفتن به راه و رسم او هدر دهد. پرسفونه، الههٔ دنیای زیرین، نهان‌ترینِ الهگان، بانوی جاودان و ملکهٔ اسرار است. این بخش از زن باید مورد احترام واقع شود، زیرا محل یافتن اسرار همین‌جاست؛ اما شاید خودتان را با آن یکی ندانید. پیدا کردن زنانی که با پرسفونه دم‌خور شده و از تحول باز مانده‌اند، چندان مشکل نیست.

تمامی بهشت‌ها محکوم به شکستند. در هر یک ماری است که آرامش موجود در باغ بهشتی را مختل می‌کند.

هم افرودیت تنها عنصریست که می‌تواند بارها باعث رشد و نمو شود. زن‌هایی هستند که در صورت نبود مادرشوهر یا نامادری‌ای مستبد، رشد نخواهند کرد.

در طول این تجربیات، ممکن است که مرد ازدواجش را فراموش کرده و به خانهٔ پدری‌اش بازگردد. یا اگر خانه را ترک نکند، ممکن است زمان‌های طولانی سکوت غیرقابل‌توجیهی اختیار کند، و از لحاظ احساسی بی‌میل و غیرقابل‌دسترس باشد. او به خانهٔ مادرش رفته است – اگر نه به نزد مادر حقیقی‌اش، حداقل به سوی عقدهٔ مادری درونش روی آورده است. در آن صورت، حاکم مطرح خودآگاهی زن، افرودیت است. اگر اِروس را انیموسِ زن، مرد درونی‌اش، در نظر بگیریم، می‌توان گفت تا زمانی که سایک چراغ خودآگاهی را روشن کرد، اِروس وی را در اسارت ناخودآگاهی انیموس و در بهشت محبوس داشت. سپس وقتی هویت واقعی‌اش آشکار شد، به سوی دنیای درونی، جایی که متعلق به آن بود، پرواز کرد.

توانایی ثابت ماندن در زن، ذاتی بوده، و این توانایی شاید قدرتمندترین عملیست که هر انسانی می‌تواند اجرا کند. هرگاه که اتفاقی بنیادی رخ می‌دهد، سایک باید به مرکز درونی ثابتش بازگردد. این عمل، بسیار سازنده است، اما به شرطی که به طور صحیح صورت گیرد. او باید پذیرا باشد، نه تسلیم.

سایک باید راهش را از میان مکان بیهودگی و بیراهه‌ها به درون نهانگاه‌های تاریک دنیای درون بیابد (چه سفرهایی که از غیرمنتظرانه‌ترین یا کم‌ارزش‌ترین مکان‌ها شروع نشده است). او نباید در میان راه توقف کند یا از روی خساوتمندی یا مهربانی زنانهٔ معمولش از مسیر منحرف شود. در غیر این صورت خسته شده و به مأموریتش را رها خواهد کرد. او با سکه‌ای راهش را از طریق رود استیکس باز می‌کند. اگر در ابتداری سفر انرژی کافی ذخیره نکرده باشد، توانایی پایان بخشیدن به مأموریت را نخواهد داشت. استراحت، تنهایی و ذخیرهٔ انرژی از الزامات این سفر است. او باید حواس سگ ترسناک و نگهبان دروازه‌های هیدیس را پرت کند. چشم‌پوشی از موجودات خبیثی که به سراغ انسان می‌آیند، ناممکن است؛ باید با چیزی از جنس خودشان آرامشان کرد

می‌توان مشکل اِروس و سایک را در یک کلمه خلاصه کرد – مراحل. با استفاده از مراحل، می‌توان تمام سفرها، مأموریت‌ها و درگیری‌های سایک را بهتر فهمید. او از میان زمین و آسمان، فناپذیری و جاودانگی، انسان بودن و خدا بودن عبور کرده است. پیروزی سایک از هم‌نهشتی تمامی این تناقض‌ها حاصل می‌شود. تمام تلاش‌هایش برای سازگار کردن مراحلیست که او را به بازی گرفته‌اند.

هنگامی که مرد نگاه پر از تشویش را در چهرهٔ همسرش می‌بیند، باید مهربان و محتاط باشد؛ شاید علت این تشویش، آگاهی تدریجی وی به مرگ نسبی معصومیتش باشد. اگر مرد مهربان و همدرد باشد، می‌تواند این دوره را برای همسرش آسان‌تر کند.

اکثر مردان عمیق‌ترین ایمانشان نسبت به ارزش خود را از طریق زن، همسر یا مادر به دست می‌آورند؛ اگر مرد بسیار آگاه باشد، این ایمان از طریق انیمای خودش مهیا می‌شود. زن ارزش مرد را با روشن کردن چراغ به او نشان می‌دهد.

حالت کودکی پس از برخاستن از کابوس تشبیه کرد. پدر یا مادرش برای آرام کردن او می‌گویند: «این فقط رویا بود؛ هیولا واقعیت ندارد». اما کودک متقاعد نمی‌شود و حق هم دارد. برای او، کابوس واقعی بود، زنده و واقعی مانند تجربهٔ بیرونی. هیولایی که خوابش را دید در سرش بود نه در اتاق‌خوابش، با وجود این، فوق‌العاده واقعی و قدرتش ورای عکس‌العمل‌های روانی و فیزیکی کودک بود. برای او، واقعیتی درونی داشت که نمی‌توان و نباید آن را نادیده گرفت.

دکتر یونگ در یکی از بینش‌های عمیقش نشان داد که همان‌گونه که مردان تا مقداری از کروموزوم‌ها و هورمون‌های زنانه بهره‌مندند، زنان هم از دسته‌ای از ویژگی‌های روانشناختی مردان برخوردارند که بخش اندکی را درون آن‌ها تشکیل می‌دهد. دکتر یونگ وجههٔ زنانهٔ مرد را انیما و جنبهٔ مردانهٔ زن را انیموس نامید.

کرونوس، جوان‌ترین و ماهرترین فرزند اورانوس، خدای آسمان، با استفاده از یک داس اندام تولید مثل پدرش را جدا و به درون دریا پرتاب کرد؛ به این ترتیب آب بارور گشته و افرودیت زاده شد

به هنگام بازتاب در سرچشمهٔ مادی، عناصرِ ماهیت درونی‌مان، تنها در شکل اتفاقات خارجی ظاهر می‌شوند

هر وقت که فردی عاشق می‌شود، ویژگی‌های خداگونه‌ای را در معشوقه‌اش می‌بیند؛ این کارِ بازتاب افرودیت است که خصوصیات جاودان و یزدانی ما را آشکار سازد. ما از پذیرش فضیلت‌های سراسر اشتباه‌مان روی‌گردان هستیم، معمولاً دورهٔ رنجش بس طولانی بین بازتاب و موفقیت وجود دارد.

اِروس تا سر حد توانش تلاش کرد تا سایک را ناآگاه نگه دارد. به او قول داد اگر نگاه و سؤالاتش را از اِروس دریغ کند، بهشت را برایش فراهم می‌کند. او سعی کرد با این روش بر سایک سلطه داشته باشد. معمولاً یک زن بخشی از زندگی‌اش را تحت سلطهٔ مردی در دنیای خارج می‌گذراند، و اگر به اندازهٔ کافی هوشیار باشد، تحت کنترل مرد درونش، انیموس، در خواهد آمد.

میزان زیادی از رفتار جوجه خروسی مرد، تلاش بیهوده در راستای پنهان کردن ترسش از عنصر مؤنث است. در یک رابطه، بخش اعظم وظیفهٔ هدایت مرد به سوی خودآگاهی نو، بر دوش زن است. همیشه زن است که می‌گوید: «بیا بنشینیم و از وضعیتمان بگوییم». در اکثر روابط، آورندهٔ رشد، زن است. مرد از این قضیه می‌ترسد، اما از دست دادن آن، برایش ترسناک‌تر است.

شروع سفری زودتر از موعد، دعوت مستقیم از مصیبت است؛ پس زدن سفر در زمان درستش هم به همان میزان طاقت‌فرسا خواهد بود. کمتر فرد معمولی در گذشته دست به انجام این سفر می‌زد؛ اکثریت آن را به انتخاب دنیای روحانی می‌گذاشتند. امروزه، زنان بیشتری به این درجهٔ تحول می‌رسند و چه متوجهش باشند چه نه، به آن‌ها قدرت می‌بخشد. وقتی زمان مأمورت فرا می‌رسد، نکتهٔ مهم، تصمیم به انجام آن است.

دکتر یونگ در یکی از بینش‌های عمیقش نشان داد که همان‌گونه که مردان تا مقداری از کروموزوم‌ها و هورمون‌های زنانه بهره‌مندند، زنان هم از دسته‌ای از ویژگی‌های روانشناختی مردان برخوردارند که بخش اندکی را درون آن‌ها تشکیل می‌دهد. دکتر یونگ وجههٔ زنانهٔ مرد را انیما و جنبهٔ مردانهٔ زن را انیموس نامید.

اغلب به هنگام وقوع رشد جدید، ظاهراً ترسناک‌ترین وقایع شروع می‌کنند به رخ دادن، اما بعداً متوجه می‌شویم که همگی‌شان دقیقاً مبانی مورد نیاز برای تغییر بودند.

اسطوره‌ها نوع خاصی از ادبیات‌اند که به وسیلهٔ یک شخص خاص نوشته یا خلق نشده‌اند، بلکه حاصل تخیلات و تجربهٔ یک دورهٔ فرهنگی کامل هستند و می‌توان آن‌ها را به مثابهٔ چکیده و تقطیر رویاها و تجربیات کل یک فرهنگ دید. آن‌ها بر اساس ایجاد درونمایه‌های مشخص پیشرفت کرده و در نهایت در میان مردم، که به این داستان‌ها علاقه دارند، دهان به دهان نقل می‌شوند

اسطوره‌ها منابع غنی بینش روانشناسی هستند

بوتیچلیِ تصویرگر در نقاشی شاهکارش «تولد ونوس»، زاده شدن افرودیت را جاودان ساخته است: در این نقاشی، افرودیت با تمام وجنات زنانگی‌اش بر فراز امواج متولد شده و بر روی یک صدف ایستاده است. این نشان‌دهندهٔ اصالت مقدس اصول زنانگی در معنای کهن‌الگوی آن است.

تولد انسانی سایک است که طبق حکایات، باور بر آن است که وی از قطرات شبنمِ افتاده از آسمان به دنیا آمده است

افرودیت برای از بین بردن سایک، همان‌گونه که می‌خواست، دست به دامن پسرش، اِروس، خدای عشق، می‌شود. اِروس، آمور و کیوپید اسامی مختلفی هستند که به خدای عشق داده شده‌اند