کتاب زن؛ درک روان‌شناسی زن

تمامی بهشت‌ها محکوم به شکستند. در هر یک ماری است که آرامش موجود در باغ بهشتی را مختل می‌کند.

هم افرودیت تنها عنصریست که می‌تواند بارها باعث رشد و نمو شود. زن‌هایی هستند که در صورت نبود مادرشوهر یا نامادری‌ای مستبد، رشد نخواهند کرد.

اکثر مردان عمیق‌ترین ایمانشان نسبت به ارزش خود را از طریق زن، همسر یا مادر به دست می‌آورند؛ اگر مرد بسیار آگاه باشد، این ایمان از طریق انیمای خودش مهیا می‌شود. زن ارزش مرد را با روشن کردن چراغ به او نشان می‌دهد.

هنگامی که مرد نگاه پر از تشویش را در چهرهٔ همسرش می‌بیند، باید مهربان و محتاط باشد؛ شاید علت این تشویش، آگاهی تدریجی وی به مرگ نسبی معصومیتش باشد. اگر مرد مهربان و همدرد باشد، می‌تواند این دوره را برای همسرش آسان‌تر کند.

دکتر یونگ در یکی از بینش‌های عمیقش نشان داد که همان‌گونه که مردان تا مقداری از کروموزوم‌ها و هورمون‌های زنانه بهره‌مندند، زنان هم از دسته‌ای از ویژگی‌های روانشناختی مردان برخوردارند که بخش اندکی را درون آن‌ها تشکیل می‌دهد. دکتر یونگ وجههٔ زنانهٔ مرد را انیما و جنبهٔ مردانهٔ زن را انیموس نامید.

سایک خواستار بشکهٔ پماد زیبایی است اما – در چشمان او – آن‌چه که نصیبش می‌شود هیچ است. هیچ، نام دیگر راز مرموز است و احتمالاً از هر ویژگی دیگری، که بتوان نامی برایش انتخاب کرد، باارزش‌تر است. ممکن است که هیچ نام و نشانی برای عمیق‌ترین سِر درونی زن یافت نشود. این، همان گوهر ویژگی زنانگی است که قطعاً باید برای مردان، و تا حدی برای خودشان، به صورت یک راز باقی بماند و چیزی کمتر از عنصر خود درمانی ندارد. وقتی که سایک از دستور سرپیچی کرده و زنانگی الهی را برای خودش طلب می‌کند، در ناخودآگاهی فرو می‌رود (شاید سقوطی دیگر از شکوه باشد که برای گستردن داستان غم‌انگیز ضروری است). خطرناک‌ترین لحظهٔ سفر همین نقطه است و بسیاری در این لحظه شکست می‌خورند. فهمیدن راز به معنای سقوط در ناخودآگاهی است که پایانیست بر تحولات آینده. بسیاری از زنانی که به این نقطه می‌رسند در دام کشف طلسم مرموز پرسفونه می‌افتند. تحول بیشتر برایشان غیرممکن می‌شود و با روانیْ فسیل‌شده و بدون هیچ بُعد انسانی به زندگی‌شان ادامه می‌دهند. سایک در این مرحله تقریباً شکست خورد، اما شکستش باعث بیداری اِروس، یا بعد مردانگی درون، و بازگشت قدرت مردانگی به او شد و وی به نجات سایک آمد.

شروع سفری زودتر از موعد، دعوت مستقیم از مصیبت است؛ پس زدن سفر در زمان درستش هم به همان میزان طاقت‌فرسا خواهد بود. کمتر فرد معمولی در گذشته دست به انجام این سفر می‌زد؛ اکثریت آن را به انتخاب دنیای روحانی می‌گذاشتند. امروزه، زنان بیشتری به این درجهٔ تحول می‌رسند و چه متوجهش باشند چه نه، به آن‌ها قدرت می‌بخشد. وقتی زمان مأمورت فرا می‌رسد، نکتهٔ مهم، تصمیم به انجام آن است.

توانایی ثابت ماندن در زن، ذاتی بوده، و این توانایی شاید قدرتمندترین عملیست که هر انسانی می‌تواند اجرا کند. هرگاه که اتفاقی بنیادی رخ می‌دهد، سایک باید به مرکز درونی ثابتش بازگردد. این عمل، بسیار سازنده است، اما به شرطی که به طور صحیح صورت گیرد. او باید پذیرا باشد، نه تسلیم.

سایک خود را در بهشتی پرشکوه می‌یابد. او هر آنچه یک فرد آرزویش را داشته باشد، در اختیار دارد. همسر خداوارش هر شب در کنارش است و او را تنها در یک مورد منع می‌کند: از او قول می‌گیرد تا هرگز به چهرهٔ شوهرش نگاه نکند و کارهایش را زیر سؤال نبرد. تمام آرزوهایش برآورده خواهند شد و در بهشت زندگی خواهد کرد، اما هرگز نباید شوهرش را بشناسد یا او را ببیند؛ سایک با این عهد موافقت می‌کند. تقریباً هر مردی از همسرش چنین درخواستی دارد. اگر زن به دنبال آگاهی نباشد و طبق گفته‌های شوهرش عمل کند، آرامشی بی‌نظیر در خانه برقرار می‌شود. مرد دقیقاً به دنبال ازدواج مردسالاری است که در آن تصمیم‌گیرنده فقط خودش است و زن فقط اطاعت امر می‌کند و آرامش سایه‌گستر می‌شود. بسیاری از مردان به این امید چنگ می‌زنند که همه چیز همین‌گونه باشد و به احتمالی هرچند کم، ازدواج این گونه باقی بماند. احتمالاً این، طنین‌های دوردست از ساختار مردسالاری گذشته است که طبق آن، زن جزو اموال مرد به حساب می‌آمد. بقایای این دنیای مردسالار هنوز هم در برخی رسومات امروزی‌مان دیده می‌شود

اگر ماهیت سایک بر شخصیت زن چیره باشد، وظیفهٔ وی بسیار عذاب‌آور خواهد بود: او گریه می‌کند که «کسی او را درک نمی‌کند» و این امر حقیقت محض است! هر زنی این ویژگی را در خود دارد؛ هیچ ربطی هم به شرایط زندگی‌اش ندارد. اگر این ویژگی را در زن ببینید و به آن دست یابید، می‌توان زیبایی عظیم و الوهیت سایک را بیدار کرده و تحولی عظیم پدید آورید.