بریده‌هایی از کتاب زندگی ات را ۸۰/۲۰ کن؛ چگونه با تلاش کمتر، کار بیشتری انجام داده و زندگی خود را تغییر دهید

من قانون پارکینسون را در چند کتاب دیگرم ذکر کرده‌ام. این قانون، به خوبی با قاعده ۸۰/۲۰ هماهنگ است. این قانون بیان می‌کند که: «کار به اندازه‌ای که زمان در دسترس برای تکمیلش را پر کند، گسترش می‌یابد.» بنابراین اگر به خودتان پنج ساعت برای تمیز کردن خانه وقت بدهید، این کار، پنج ساعت طول خواهد کشید. اگر مقدار زمان در دسترس را به دو ساعت کاهش دهید، همه چیز را در دو ساعت انجام خواهید داد.

قبول کنید که خوب، به اندازه کافی خوب است من قبلا یک کمال‌گرا بودم. این ویژگی، به روش‌های مختلفی آشکار می‌شد، از جمله در مورد زمانی که برای حصول اطمینان از این که خانه‌ام بی‌عیب است، سپری می‌کردم. امروز، متوجه شده‌ام که ساعت‌هایی که در مورد نگه داشتن همه چیز به صورت تمیز و آراسته، وسواس به خرج می‌دادم را تلف کرده‌ام. در عین حال، آن ظاهر تمیز و آراسته، مدت کوتاهی دوام می‌آورد؛ و مجبور بودم هر هفته آن را دوباره تمیز کنم تا ظاهر بی‌نقصش را حفظ کند. بالاخره، در یک لحظه این موضوع را درک کردم: زمانی که صحبت از تمیز کردن خانه است، «خوب» به اندازه کافی خوب بود. خانهٔ من، نیازی نداشت که بی‌عیب به نظر برسد. هیچ کس چنین انتظاری نداشت و وقتی که بی‌عیب بود، هیچ کس متوجه آن نمی‌شد. بنابراین شروع به استفاده از اصل پارتو کردم

شما نیازی به تبدیل شدن به متخصص در همه چیز ندارید. همچنین نیازی به تولید نتایج بی‌عیب با استفاده از تخصص جدیدتان هم ندارید. بلکه، با یک هدف شروع کنید و سپس روی تعداد کمی از ورودی‌های مربوط به آموزش‌تان که انتظار دارید اکثریت نتایج را تولید کنند، تمرکز کنید. به این ترتیب، از فرایند یادگیری بیشتر لذت خواهید برد و شواهد سریعی را مشاهده خواهید کرد که نشان می‌دهند در حال کارآتر شدن هستید.

کارآ بودن، مهم‌تر از کامل بودن است.

این خلاصه قانون ۸۰/۲۰ است: انجام کار بیشتر با تلاش کمتر.

ما برای کامل بودن تلاش نمی‌کنیم. بلکه در حال یادگیری مطالب و ایجاد مهارت‌های جدید برای اهداف خاص هستیم. اصل پارتو، کمال‌گرایی را تحمل نمی‌کند.

مدت‌ها پیش، قبل از اینکه خواندن کتاب‌ها را تمام کنم، احساس عجیبی برای رها کردن آنها داشتم. بخشی از من، امیدوار بود که کتاب‌ها بهتر شوند. اما یک بخش بزرگتر، به راحتی احساس گناه می‌کرد که آنها را کنار گذاشته است. به خودم می‌گفتم: «تنبل نباش. کتاب را تمام کن!» و با بی‌میلی دوباره آن را برمی‌داشتم و به خواندن ادامه می‌دادم. حالا تشخیص می‌دهم که این یک کار احمقانه بوده است. به نظر من، زندگی خیلی کوتاه‌تر از آن است که کتاب‌هایی را که از آنها لذت نمی‌برم بخوانم. هر چه باشد، تمام کردن چنین کتاب‌هایی مانع حرکتم به سوی کتاب‌های دیگری که از نظر من ارزشمندتر هستند، می‌شود.

در اینجا یک حقیقت زشت وجود دارد: لیست‌های طولانی کارهای روزانه، به بهره‌وری ما صدمه می‌زنند. آنها در واقع از انجام کارها جلوگیری می‌کنند. بدتر از آن اینکه، مانع توانایی ما برای انجام کارهای مهم می‌شوند، چون وظایف غیرضروری، زمان در دسترس ما را تخلیه می‌کنند و تمرکزمان را از بین می‌برند.

«کار به اندازه‌ای که زمان در دسترس برای تکمیلش را پر کند، گسترش می‌یابد.» بنابراین اگر به خودتان پنج ساعت برای تمیز کردن خانه وقت بدهید، این کار، پنج ساعت طول خواهد کشید. اگر مقدار زمان در دسترس را به دو ساعت کاهش دهید، همه چیز را در دو ساعت انجام خواهید داد.

قانون ۸۰/۲۰ را ابزاری قدرتمند خواهید یافت که می‌توانید از آن برای دستیابی به حداکثر رضایت از زندگی حرفه‌ای، خانوادگی و روابط‌تان استفاده کنید

اگر یک کتاب، در ۲۵% اول خود، موفق به درگیر کردن شما نشد، متعهد باشید که آن را کنار بگذارید.

اگر می‌خواهید شغلتان را بهبود ببخشید، بسیار مهم است که به جای سخت‌تر کار کردن، هوشمندانه‌تر کار کنید. باید برای وقت‌تان از اهرم استفاده کنید به نحوی که بیشترین تاثیر را بر بهره‌وری‌تان داشته باشد.

کارکنان شما، بزرگترین دارایی‌تان هستند. اما همچنین می‌توانند نشانگر بزرگترین ناکامی شما هم باشند. شغل شما این است که در زمان برداشتن موانع، ابزاری که برای انجام کارشان نیاز دارند را به آنها بدهید و در زمان ضرورت، الهام‌بخش آنها باشید، آنها را تشویق و از آنها حمایت کنید. مشکل این است که هرکدام از کارمندان، دارای مهارت‌های گوناگونی هستند، ذهنیت متفاوتی در سر دارند و با چالش‌های متفاوتی روبرو هستند که ریشه در شخصیت‌های آنها دارد. برخی از آنها حتی ممکن است برنامه‌های کاری‌ای داشته باشند که با برنامه شما ناسازگار باشد. شما می‌توانید به معنای واقعی کلمه، تمام روز را صرف مدیریت افراد کنید، بدون اینکه نتیجه‌ای از آن کسب کنید. قانون ۸۰/۲۰، کار شما را به عنوان یک مدیر آسان‌تر و ساده‌تر می‌کند. این موضوع بستگی به مشاهدهٔ کارکنان‌تان و صادق بودن با خودتان در مورد توانایی‌ها و تمایلات آنها دارد. اول، به عنوان یک قاعده کلی، ۲۰ درصد از اعضای تیم‌تان، ۸۰ درصد از خروجی را تولید خواهند کرد. این ۲۰% را شناسایی کنید. این افراد، کارکنان فوق‌العاده شما هستند.

دوستی‌هایی که باعث ایجاد استرس در من می‌شدند، اولین‌هایی بودند که حذف شدند.

اصل پارتو، کمال‌گرایی را تحمل نمی‌کند. برعکس، فرد را تشویق می‌کند که ۸۰ درصد از راهش به سمت هدف را تنها با صرف ۲۰ درصد از منابع موجود برای انجام این کار، طی کند. ذکر می‌کند که از آن لحظه به بعد، بازدهی حالت نزولی پیدا می‌کند.

کارآتر بودن، مهم‌تر از کامل بودن

شما را تشویق می‌کند که بر ۲۰% از اقداماتی که ۸۰% از نتایج را تولید می‌کنند، تمرکز کنید.

«کار به اندازه‌ای که زمان در دسترس برای تکمیلش را پر کند، گسترش می‌یابد.» بنابراین اگر به خودتان پنج ساعت برای تمیز کردن خانه وقت بدهید، این کار، پنج ساعت طول خواهد کشید. اگر مقدار زمان در دسترس را به دو ساعت کاهش دهید، همه چیز را در دو ساعت انجام خواهید داد.

بر فعالیت‌هایی تمرکز کنید که به شما اجازه می‌دهند از محیط جدا شوید. به عنوان مثال، به جای چک کردن فیس‌بوک، در بیرون از خانه پیاده‌روی کنید، یک میان وعده سالم درست کنید یا برای یک مکالمه کوتاه، به یک دوست تلفن بزنید.

ما اغلب، عزیزانمان را نادیده می‌گیریم. شاید نه هر روز، و مطمئنا نه عمدا، اما همگی این کار را می‌کنیم. حضور دائمی همسران و فرزندان‌مان، به ما این برداشت را می‌دهد که آنها همیشگی هستند. آنها همیشه آنجا هستند و ما فرض می‌کنیم که همیشه آنجا خواهند بود. در نتیجه، توجه ما به این روابط اصلی کاهش می‌یابد. این طبیعت انسانی است. ما بر روی چیزهایی تمرکز کنیم که می‌ترسیم شاید از دست بدهیم. و با انجام این کار، اغلب در پرورش مهم‌ترین روابط زندگی‌مان شکست می‌خوریم.

مطالعهٔ رمان‌هایی که دیگر از آنها لذت نمی‌برید را متوقف کنید

زندگی خیلی کوتاه‌تر از آن است که کتاب‌هایی را که از آنها لذت نمی‌برم بخوانم.

دوستی‌هایی که باعث ایجاد استرس در من می‌شدند، اولین‌هایی بودند که حذف شدند. کسانی که مسائل مشترک کمتری را با آنها به اشتراک گذاشته بودم، در مرحله بعدی قرار داشتند. در نهایت، دایرهٔ دوستانم را به تعداد انگشتان دست کاهش دادم. مزیت این کار این بود که کسانی که باقی ماندند، دوستانی بودند که واقعا از دیدن آنها لذت می‌بردم و مشتاق ملاقاتشان بودم.

سرعت آموختم که همهٔ جلسات ارزش شرکت کردن ندارند. اکثر آنها اتلاف وقت بود (برای من). بنابراین شروع به نادیده گرفتن آنها کردم و روی جلساتی تمرکز کردم که حضور من واقعا لازم بود. مشکلات متعددی در طی یک روز معمولی رخ می‌داد. این وسوسه وجود داشت که با همهٔ آنها با سطح توجه یکسانی برخورد کنم. اما متوجه شدم که بعضی از مشکلات مهم نیستند و بهتر است برای حرکت به جلو، نادیده گرفته شوند.

که باز زمان مسابقه می‌دهند

لیست‌های طولانی کارهای روزانه، به بهره‌وری ما صدمه می‌زنند. آنها در واقع از انجام کارها جلوگیری می‌کنند

تصور رایج غلط درباره قانون ۸۰/۲۰ این است که این قانون به انجام کارها به شیوه‌ای شتابزده و بی‌دقت تشویق می‌کند. اما این درست نیست. ما سعی نمی‌کنیم کارها را سمبل کنیم. بلکه، تمرکز و انرژی‌مان را به وظایفی که بیشترین تأثیر را در رابطه با اهداف‌مان می‌گذارند، اختصاص می‌دهیم.

شما کتاب‌های غیرداستانی را برای یادگیری می‌خوانید. از اصل پارتو برای یادگیری موارد مهم در سریع‌ترین حالت ممکن استفاده کنید.

سوم، هر زمانی که می‌خواهید چیزی بخرید، فکر کنید که آیا به یکی از اموالی تبدیل خواهد شد که ۸۰ درصد مواقع از آن استفاده می‌کنید یا نه. اگر نه، در برابر وسوسهٔ خرید آن مقاومت کنید

بر غذاهایی که مواد مغذی را ارائه می‌دهند تمرکز کنید. اگر یک غذای خاص، هیچ ماده مغذی ندارد، از قرار دادن آن در وعده‌های غذایی خودداری کنید. یک مثال در این مورد، برنج سفید است. ارزش غذایی آن صفر است. بنابراین از اتلاف وقت برای آماده کردن آن خودداری کنید.