بریده‌هایی از کتاب جایی که خرچنگ ها آواز می خوانند

وابستگی به مردم، عاقبتی جز درد ندارد.

پدر همیشه به او می‌گفت مرد واقعی کسی هست که بدون شرم، اشک می‌ریزد، از صمیم قلبش شعر می‌خواند، اپرا را در روحش حس می‌کند و هرچه که برای دفاع از یک زن لازم است، انجام می‌دهد.

پدر همیشه به او می‌گفت مرد واقعی کسی هست که بدون شرم، اشک می‌ریزد، از صمیم قلبش شعر می‌خواند، اپرا را در روحش حس می‌کند و هرچه که برای دفاع از یک زن لازم است، انجام می‌دهد.

«هر زنی نیاز به داشتن چند تا دوست‌دختر داره، عزیزم. چون اونا بدون شرط تا ابد برات می‌مونن.. وقتی یه گروه زن رو کنار هم می‌بینی، بدون که اونا قوی‌ترین چیز توی دنیا هستن.»

اینجا متعلق به توست اگر هیچ‌گاه تو را ندیدم اگر تو را نشناختم. بدان که مراقبت هستم می‌شناسمت عاشقت هستم تا ابد

وابستگی به بقیه، شما را زمین‌گیر می‌کند.

وقتی کسی بتواند متنی را بخواند، چیزهای زیادی را خواهد آموخت.

چه کسی خانه را ترک کرده بود؟ قطعاً مادر نبوده. او هیچ وقت در را محکم نمی‌بست.

فکر نکن شعر فقط برای آدم‌های خاصی به درد می‌خوره. شعرهای دوست‌داشتنی زیادی توی دنیا داریم. مثلاً بعضی‌هاشون درباره طبیعت یا حتی جنگ هستن. شعر برای این هدف سروده می‌شه که یه حس خاصی بهت بده.

هیچ‌کس توی این دنیا نیست که بشه بهش اعتماد کنی.

اینجا متعلق به توست اگر هیچ‌گاه تو را ندیدم اگر تو را نشناختم. بدان که مراقبت هستم می‌شناسمت عاشقت هستم تا ابد

وابستگی به مردم، عاقبتی جز درد ندارد.

هیچ‌گاه قلب را دست‌کم نگیر چون توانایی انجام کارهایی را دارد که ذهن حتی نمی‌تواند آن‌ها را برای خود تصور کند. قلب آنچه را که حس می‌کند، باید انجام دهد. تو دیگر چگونه می‌توانی راهی را که من رفته‌ام، شرح دهی؟

اینجا متعلق به توست اگر هیچ‌گاه تو را ندیدم اگر تو را نشناختم. بدان که مراقبت هستم می‌شناسمت عاشقت هستم تا ابد

«لطفاً درباره انزوا باهام حرف نزن. هیچ‌کس نمی‌تونه بگه که رفتار آدمو چطوری تغییر می‌ده. من یه عمر توی انزوا زندگی کردم. من خود انزوا هستم.»

«هیچ وقت توی روستا ندو، والّا مردم فکر می‌کنن که چیزی دزدیدی.»

- منظورت چیه؟ وقتی خرچنگ‌ها آواز می‌خونن. مامانم همیشه این جمله رو می‌گفت. کیا به یاد مادرش افتاد که همیشه او را تشویق می‌کرد به دل مرداب بزند: «تا جایی که می‌تونی، دور شو. برو جایی که خرچنگ‌ها داخلش آواز می‌خونن.» تیت در پاسخ گفت: - منظورش اینه که این‌قدر وارد بوته‌ها و جنگل‌ها شو که تمام مخلوقات وحشی بشن.

مرد واقعی کسی هست که بدون شرم، اشک می‌ریزد، از صمیم قلبش شعر می‌خواند، اپرا را در روحش حس می‌کند و هرچه که برای دفاع از یک زن لازم است، انجام می‌دهد.

وقتی توی دردسر افتادی، ازش بگذر. خودت رو به بی‌خیالی بزن.

دو دختر بزرگ خانواده، برای شام لوبیای قرمز و نان ذرت درست کردند، اما هیچ کس، مثل وقتی که مادر در خانه حضور داشت، پشت میز ننشست. هر کدام از بچه‌ها مقداری لوبیا و یک تکه از نان ذرت برداشتند و روی تشک یا روی مبل‌های رنگ‌ورورفته می‌خوردند.

لمس یک انسان دیگر، تقدیم بخشی از وجودت به او محسوب می‌شد، وجودی که برگشت‌ناپذیر بود.

«خیلی‌ها مغزشون رو به اندازه کافی پر نمی‌کنن. ما همه مثل زرافه‌های تنبلی هستیم که برای رسیدن به مرحله‌های بالاتر، گردنشون رو دراز نمی‌کنن.»

بعضی از بذرها تا سالیان سال در زمین‌های خشک باقی می‌مانند و آن‌قدر صبر می‌کنند تا آب، سراغشان آید و خاک را فرابگیرد، تا آن‌ها وجه واقعی خودشان را به رخ بکشند. این‌ها حقایقی هستند که در هیچ مدرسه‌ای آموزش داده نمی‌شوند. واقعیت‌هایی که هرکسی باید آن‌ها را بداند، تا هروقت نیاز به مخفی شدن حس شد، این کار را مانند بذرها انجام و در مواقع لزوم، خود را نشان دهد.

. صورت معمولاً در گذر زمان، دستخوش تغییر می‌شود، اما چشم‌ها ثابت می‌مانند

وابستگی به بقیه، شما را زمین‌گیر می‌کند.

همیشه عاشقت بودم. از همون دوران بچگی، حتی از همون وقتی که چیزی ازش یادم نمیاد.

کیا صدایش را کمی بالاتر برد و گفت: «من هیچ‌وقت از مردم متنفر نبودم. بلکه اونا ازم تنفر داشتن. اونا بهم می‌خندیدن. اونا منو ترک کردن. اونا منو مسخره کردن. خب، درسته؛ من یاد گرفتم بدون اونا زندگی کنم. بدون تو، بدون مامان! یا هر کس دیگه!»

بخشی از وجود ما همیشه متعلق به گذشته‌مونه، گذشته‌ای که می‌گه باید چی کار کنیم تا زنده بمونیم.

عشق همیشه درست از آب درنمیاد. وقتی توی عشقت شکست خوردی، با افراد دیگه وارد ارتباط می‌شی، در نهایت، اون چیزی که برات می‌مونه، ارتباطه.

هیچ‌گاه قلب را دست‌کم نگیر چون توانایی انجام کارهایی را دارد که ذهن حتی نمی‌تواند آن‌ها را برای خود تصور کند. قلب آنچه را که حس می‌کند، باید انجام دهد. تو دیگر چگونه می‌توانی راهی را که من رفته‌ام، شرح دهی؟