بریده‌هایی از کتاب حماسه عاشورا (دفتر سی و سوم)

حسین‌بن‌علی (ع) یک روح بزرگ و مقدس است. اساساً روح که بزرگ شد، تن به زحمت می‌افتد. متنبی شاعر معروف، می‌گوید: و اذا کانت النفوس کبارا تعبت فی مرادها الاجسام وقتی که روح بزرگ شد، جسم و تن چاره‌ای ندارد جز آنکه به دنبال روح بیاید، به زحمت بیفتد و ناراحت شود.

عزاداری حسین‌بن‌علی (ع) فلسفهٔ صحیح و عالی دارد. هر چه ما در این راه کوشش کنیم، به شرط اینکه هدف این کار را تشخیص دهیم، بجا است. اما متأسفانه عده‌ای این را نشناختند، خیال کردند بدون اینکه مردم را به مکتب حسین (ع) آشنا کنند، به فلسفه قیام حسینی آشنا کنند، مردم را عارف به مقامات حسینی کنند، همین قدر که آمدند و نشستند و نفهمیده و ندانسته گریه‌ای کردند، کفارهٔ گناهان است.

باید بگوییم عاشورا روز تجدید حیات ما است، در این روز می‌خواهیم در کوثر حسینی شست‌وشو کنیم، تجدید حیات کنیم، روح خودمان را شست‌وشو دهیم، خودمان را زنده کنیم، از نو مبادی و مبانی اسلام را بیاموزیم، روح اسلام را از نو به خودمان تزریق بکنیم.