بریده‌هایی از کتاب همه جا پای پول در میان است

خدایا به من درستکاری عطا نکن؛ فقط پول بده، پول!

گرگ تنها، بهتر از سگ چاپلوس است.

اینجا و آنجا نیم دوجین کتاب‌های به‌فروش‌نرفته قرار داشتند که همانند دختران ترشیده بسیار احساساتی هنوز هم امیدوارانه نجابت خود را حفظ می‌کردند.

و چه دنیای خوب مزخرفی است، دنیای ما.

راولستون از بعضی جهات حتا شبیه به پولدارها هم نبود. حالت فساد روح که معمولا همراه با ثروت به انسان مستولی می‌شود در او راه نیافته بود و شاید هم او با تلاشی آگاهانه از این حالت فرار کرده بود.

واقعآ چرا نباید به او کم اهمیت می‌دادند؟ او پولی در بساط نداشت. وقتی انسان بی‌پول است، در طول زندگی تنها چیزی که نصیبش می‌شود، بی‌احترامی‌های مداوم است.

خدایا به من درستکاری عطا نکن؛ فقط پول بده، پول!

فقر یک چیز شیطانی همیشگی با خود دارد و آن، تنهاییست.

چقدر ناعادلانه است که انسان مملو از خواهش‌های زجرآور باشد؛ اما ارضای این خواهش‌ها برایش ممنوع باشد!

ــ اگر فقیر باشی برادرت هم از تو متنفر خواهد بود.

برای همه ما زمان‌هایی وجود دارد که نمی‌توانیم کار کنیم. باز هم پول، همیشه پول! کمبود پول یعنی ناراحتی، یعنی نگرانی‌های همیشگی، یعنی نداشتن تنباکو، یعنی نگرانی همیشگی از شکست و از همه مهم‌تر، یعنی تنهایی.