بریده‌هایی از کتاب قلعه‌ی حیوانات

انسان تنها دشمن واقعی ماست. او را از صحنه خارج کنید تا ریشهٔ تمام بدبختی‌ها، گرسنگی و کار و زحمت بیش از حد، بخشکد. «انسان، موجودی است که تنها مصرف‌کننده است؛ ولی هیچ تولیدی ندارد. نه شیر می‌دهد، نه تخم می‌کند و آن‌قدر ضعیف است که نمی‌تواند گاوآهن بکشد. سرعت دویدن او نیز به‌حدی نیست که بتواند خرگوش بگیرد؛ اما با همهٔ این‌ها، سلطان همهٔ حیوانات است. از حیوانات کار می‌کشد و در ازای آن، غذای بخور و نمیری به آن‌ها می‌دهد که فقط تلف نشوند و بقیه را خودش تصاحب می‌کند.

از این طریق است که می‌توانیم ثروتمند و آزاد باشیم. پس چه‌کار باید بکنیم؟ بله، باید روز و شب تلاش کنیم و جسم و روح خود را به‌کار گیریم تا نسل بشر را از روی زمین ریشه‌کن کنیم! دوستان، پیام من به شما این است: شورش! من نمی‌دانم این شورش کی به‌وقوع می‌پیوندد، شاید هفتهٔ دیگر یا شاید صدسال دیگر؛ ولی می‌دانم و مثل روز برایم روشن است که دیر یا زود، عدالت برقرار خواهد شد. بنابراین، رفقا، باقی عمر کوتاه خود را تنها به این موضوع فکر کنید و علاوه بر آن، پیام مرا به کسانی که بعد از شما می‌آیند برسانید تا نسل‌های آینده به تلاش و مبارزهٔ خود ادامه دهند تا به پیروزی برسیم.

«زندگی، با آسیاب یا بدون آسیاب، طبق معمول همیشه سخت و دشوار می‌گذرد.»

پاسخ او به هر مشکل و گرفتاری این بود: «من بیش‌تر کار خواهم کرد!»

«رفیق، احساساتی نشو! جنگ جنگ است. انسان خوب، انسانی است که مرده باشد.»

حیوانات از پشت پنجره، بارها و بارها به چهرهٔ خوک‌ها و انسان‌ها خیره شدند؛ اما دیگر نتوانستند بین آن‌ها فرقی بگذارند.

«انسان، موجودی است که تنها مصرف‌کننده است؛ ولی هیچ تولیدی ندارد. نه شیر می‌دهد، نه تخم می‌کند و آن‌قدر ضعیف است که نمی‌تواند گاوآهن بکشد. سرعت دویدن او نیز به‌حدی نیست که بتواند خرگوش بگیرد؛ اما با همهٔ این‌ها، سلطان همهٔ حیوانات است.

جنگ جنگ است. انسان خوب، انسانی است که مرده باشد.

اوضاع زندگی‌شان همیشه همین بوده و نه بدتر می‌شود نه بهتر. او گفت گرسنگی، مشقّت و سختی و یأس و نومیدی، قوانین جدانشدنی‌ای از زندگی آن‌ها هستند.

حیوانات از پشت پنجره، بارها و بارها به چهرهٔ خوک‌ها و انسان‌ها خیره شدند؛ اما دیگر نتوانستند بین آن‌ها فرقی بگذارند

می‌گفت: «خدا به من دم داده تا با آن حشرات را از خود دور کنم» و بی‌درنگ اضافه می‌کرد: «اما ای کاش نَه من دم داشتم و نَه حشره‌ای آفریده شده بود!»

«رفقا، به‌راستی ماهیت زندگی ما چیست؟ بیایید کمی به آن فکر کنیم. جز این است که این عمر کوتاه‌مان پر از نکبت و مشقت و بدبختی است. ما را به‌دنیا می‌آورند، یک غذای بخور و نمیر به ما می‌دهند که فقط بتوانیم نفس بکشیم و تا آن‌جایی که قدرت داریم، از ما کار می‌کشند و وقتی دیگر از پا افتادیم و نتوانستیم کار کنیم، با سنگدلی تمام ما را می‌کشند

دلیلش این است که تقریبآ تمام دسترنج ما توسط انسان‌ها تصاحب می‌شود. بله دوستان، کلید تمام مشکلات ما در همین یک کلمه نهفته است: انسان. انسان تنها دشمن واقعی ماست.

اغلب شنیده می‌شد که مرغی به مرغ دیگر می‌گوید: «تحت توجهات و راهنمایی‌های پیشوای‌مان، رفیق ناپلئون، در مدت شش روز، پنج تا تخم کرده‌ام.»

انسان خوب، انسانی است که مرده باشد.

«شادی و سعادت واقعی در کار زیاد و زندگی ساده است.»

«زندگی، با آسیاب یا بدون آسیاب، طبق معمول همیشه سخت و دشوار می‌گذرد.»

آن‌ها می‌دانستند که در این روزها زندگی‌شان سخت و تهی شده است و به‌طور معمول شب‌وروز کار می‌کنند و اغلب گرسنه‌اند و سردشان است؛ اما شک نداشتند که دوران گذشته بسیار بدتر از این دوران بوده و دوست داشتند چنین باوری را به خود بقبولانند.

«رفقا، به‌راستی ماهیت زندگی ما چیست؟ بیایید کمی به آن فکر کنیم. جز این است که این عمر کوتاه‌مان پر از نکبت و مشقت و بدبختی است. ما را به‌دنیا می‌آورند، یک غذای بخور و نمیر به ما می‌دهند که فقط بتوانیم نفس بکشیم و تا آن‌جایی که قدرت داریم، از ما کار می‌کشند و وقتی دیگر از پا افتادیم و نتوانستیم کار کنیم، با سنگدلی تمام ما را می‌کشند.

«چهارپا خوب، دوپا بد»

هرگز نباید هیچ حیوانی در خانه زندگی کند، در تختخواب بخوابد، لباس بپوشد، الکل بنوشد، سیگار دود کند، از پول استفاده کند یا دست به معامله و تجارت بزند. همهٔ این عادت‌های انسانی، شیطانی و زشت هستند و بالاتر از همه، هیچ حیوانی نباید به همنوع خود ظلم کند. همهٔ ما، ضعیف یا قوی، کودن یا باهوش، همگی با یکدیگر برادر هستیم. هرگز نباید هیچ حیوانی، حیوان دیگری را بکشد. همهٔ حیوانات با هم برابرند.

«رفقا، به‌راستی ماهیت زندگی ما چیست؟ بیایید کمی به آن فکر کنیم. جز این است که این عمر کوتاه‌مان پر از نکبت و مشقت و بدبختی است. ما را به‌دنیا می‌آورند، یک غذای بخور و نمیر به ما می‌دهند که فقط بتوانیم نفس بکشیم و تا آن‌جایی که قدرت داریم، از ما کار می‌کشند و وقتی دیگر از پا افتادیم و نتوانستیم کار کنیم، با سنگدلی تمام ما را می‌کشند.

کلید تمام مشکلات ما در همین یک کلمه نهفته است: انسان. انسان تنها دشمن واقعی ماست. او را از صحنه خارج کنید تا ریشهٔ تمام بدبختی‌ها، گرسنگی و کار و زحمت بیش از حد، بخشکد.