بریده‌هایی از کتاب زیرکی در میدان انتخاب؛ چهل میدان در رویارویی با تضادها به دور از افراط و تفریط

قال علی علیه‌السلام: اجْعَلُوا کلَّ رَجَائِکمْ لِلَّهِ سُبْحَانَهُ وَ لَا تَرْجُوا أَحَداً سِوَاهُ فَإِنَّهُ مَا رَجَا أَحَدٌ غَیرَ اللَّهِ تَعَالَی إِلَّا خَابَ. تمام امید خود را از برای خدا- که پاک است او- قرار دهید و به کسی غیر از او امیدوار نباشید زیرا به طور حتم هر کس به غیر او امید داشته باشد ناامید شده است.

به دلیل وجود حبّ دنیا گوش‌ها از شنیدن حکمت و قلب‌ها از نور بصیرت ناتوان‌اند.

قال علی علیه‌السلام: لِکلِّ رِزْقٍ سَبَبٌ فَأَجْمِلُوا فِی الطَّلَب. برای هر روزی و رزقی سببی است پس در طلب آن با میانه‌روی و زیبایی برخورد کنید.

هنر انسان، زندگی در بین تضادها و تصمیم‌گیری به موقع در محل‌های انتخاب است.

تنها او را مدبر و ربّ عالم بدانیم. او ما را در هیچ حالتی رها نکرده و در هیچ لحظه‌ای عنایتش را از ما بر نمی‌دارد و ما نیز بدون اذن او نمی‌توانیم از هیچ چیزی استفاده کنیم و هیچ چیز نیز نمی‌تواند بدون اذن او به ما فایده‌ای ببخشد.

ادب عبودیت اقتضا می‌کند برای دستیابی به مقاصدی که داریم به اسباب رجوع کنیم و از آن مهم‌تر کارکرد اسباب را از خدا بدانیم و بدانیم بدون اذن او هیچ سببی اجازه اثرگذاری ندارد. بر این اساس تنها به خدا توکل کنیم. در این صورت معنای توکل رجوع به اسباب به دلیل امر خدا برای توجه به آنها و نیز اعتقاد به اثرگذاری آنها به اذن خداست.