بریده‌هایی از کتاب لینکلن در باردو

ذهنش به‌سمت اندوه رفت؛ به‌سمت حقیقتی که می‌گفت جهان سرشار از اندوه است. این‌که هر کسی زیر بار اندوه تقلا می‌کند که هر راهی را در جهان در پیش گیرد و باید به خاطر داشته باشد که همیشه رنج و عذاب وجود دارد (همه مجرم، گناهکار، فراموش شده و نادیده انگاشته شده)

اندوه ما باید مغلوب شود. نباید اجازه دهیم بر ما چیره شود و از ما انسان‌هایی ناکارآمد بسازد و ما را درون گودال عمیق‌تری فروبرد.