بریده‌هایی از کتاب خجالت‌ نکش دختر؛ برنامه‌ای برای دستیابی به اهداف بدون خجالت‌زدگی

می‌گویند: «اگر چیزی را می‌خواهی که هیچ‌وقت آن‌را نداشته‌ای، باید کاری کنی که هیچ‌وقت نکرده‌ای.»

اگر برای راضی نگه‌داشتن دیگران زندگی کنید، فراموش خواهید کرد چه چیزی شما را به «شما» تبدیل کرده است.

برای دخترم نوا آرزو دارم بدون خجالت‌کشیدن زندگی کنی و بابت آفرینشت، همان‌طور که هست شاد باشی

پذیرفتن این ایده که می‌توانید هرچیزی را برای خود بخواهید، بدون آن‌که دیگران دلیل آن‌را درک کنند، یکی از رهایی‌بخش‌ترین و قدرتمندترین احساسات دنیاست

تنها چیزی که بین من و هدف جدید قرار دارد، میل به پیداکردن زمان برای انجام آن است.

وقتی همه‌چیز مهم است، هیچ‌چیز مهم نیست.

قرار نیست حدس و گمان‌هایت را جار بزنی. اگر امیدها و آرزوهایت را سربه مهر در فکرت یا در دفترچه خاطرات کوچکی نگه داری، آن‌وقت هیچ‌کس با شکست تو دلسرد نمی‌شود؛ چون نمی‌دانسته هدفت جایگاه اول بوده است. این شگرد همچنین یعنی این‌که مردم با هر موفقیت و پیشرفتی که به دست می‌آوری، غافل‌گیر و ذوق‌زده می‌شوند. چون هیچ‌وقت نمی‌دانند برای چه چیزی تلاش می‌کردی، بنابراین هر دستاوردی، می‌شود تصادفی خوشایند، و زندگی دوباره به تو لبخند می‌زند.

باید «تشنهٔ رشد» باشید

خواهر عزیزم، اجازه بده همین حالا به تو بگویم: در غیابِ تجربه یا دانش، اراده است که بینِ جایی که ایستاده‌ای و جایی که دوست داری بایستی، تفاوت ایجاد می‌کند.

موضوع این است: «تو من رو نمی‌شناسی. تو فقط درکِ خودت از من رو می‌شناسی.»

آن زنی باشید که رؤیاهایش او را مضطرب می‌کنند و سپس بروید و همان کار را انجام دهید. آن زنی باشید که برای خودش بودن از کسی اجازه نمی‌گیرد.

پذیرفتن ندای درونی و مخفی‌نکردن درخشش‌تان فقط دنیای خودتان را روشن‌تر نخواهید کرد؛ مسیر زنانی را که پشت سرتان در حال حرکت‌اند هم معلوم خواهید کرد.

باور دارم می‌توانیم دنیا را تغییر دهیم؛ اما ابتدا، باید از زندگی‌کردن در ترسِ قضاوت‌شدن دست بکشیم.

ما شکست می‌خوریم، دچار لغزش می‌شویم، و بارهاوبارها در جوانی می‌افتیم و بلند می‌شویم و همچنان به راه‌مان ادامه می‌دهیم.

تمام کاری که در تمام مراحل و فصول زندگی باید بکنید، این است که نهایت سعی‌تان را بکنید

بسیاری از زنان، بدونِ توجه به این‌که در کجا بزرگ شده‌اند یا در کدام زمینهٔ فرهنگی رشد کرده‌اند، ضرورتاً آموخته‌اند که زنِ خوب بودن یعنی خوب‌بودن برای دیگران. مشکلی که این عقیده دارد، این است که به دیگران اجازه می‌دهید ارزشِ شما را تعیین کنند. جای تعجب نیست که نیمی از زنانی که می‌شناسم، از افسردگی و اضطراب رنج می‌برند و در امواجِ آن‌چه دیگران فکر می‌کنند، فرومی‌روند.

نظر دیگران، یا شاید نظر خودتان، درهرصورت برمبنای هیچ واقعیتی نیست، مگر بهایی که خودتان به آن می‌دهید.

شما هم رؤیاهایی دارید. می‌دانم که دارید. همچنین می‌دانم بسیاری از شما خجالت می‌کشید؛ چون می‌ترسید بقیه لغزش شما را ببینند. بگذارید تماشا کنند. بگذارید ببینند دل‌وجرئت چه شکلی است. بگذارید اشتباهات را ببینند. بگذارید شاهد قدم‌های اشتباه شما باشند. بگذارید ببینند که بارهاوبارها از جا بلند می‌شوید و خودتان را می‌تکانید و دوباره به رفتن ادامه می‌دهید.

زنانی در حال خواندن این خطوط هستند که طرح‌هایی برای سازمان‌های غیرانتفاعی دارند... این زنان دنیا را تغییر می‌دادند؛ تنها اگر شهامت دنبال‌کردن رؤیاهای خود را داشتند. زنانی درحال خواندن این خطوط هستند که می‌توانستند شرکتی بسازند که زندگی خانواده‌شان و کسانی دیگر را تحت‌تأثیر مثبت خود قرار دهد؛ تنها اگر جسارت داشتند و موفقیتِ آن را باور می‌کردند. اکنون زنانی درحال خواندن این خطوط هستند که برنامهٔ کاربردی بی‌نظیر بعدی را اختراع خواهند کرد، مزون‌های مد بی‌نظیر طراحی خواهند کرد، کتاب پرفروش بعدی را خواهند نوشت یا محصولات آرایشی و بهداشتی‌ای طراحی خواهند کرد که علاقهٔ وافری به آن خواهیم داشت؛ تنها اگر خود را باور داشته باشند.

اگر می‌توانستم چیزی به شما بگویم، اگر می‌توانستم شما را قانع کنم آن‌را باور داشته باشید، این بود که «شما برای خیلی بیش از این‌ها ساخته شده‌اید». شما برای داشتن رؤیاهایی ساخته شده‌اید که از داشتن‌شان می‌ترسید. شما برای انجام کارهایی ساخته شده‌اید که فکر می‌کنید شایستگی آن‌ها را ندارید. شما برای رهبربودن ساخته شده‌اید. شما برای مشارکت‌داشتن ساخته شده‌اید. شما برای ایجاد تغییر ساخته شده‌اید، هم در جامعهٔ محلی خود و هم در کل جهان. شما برای این ساخته شده‌اید که به «بیش‌تر» از آن‌چه امروز هستید تبدیل شوید و مهم این است که تعبیر شما از «بیش‌تر» ممکن است مانند تعبیر من یا تعبیر شخص سوم نباشد.

برنی براون می‌گوید: خجالت تمرکز بر خویش است و گناه، تمرکز بر رفتار. گناه: متأسفم، اشتباه کردم. خجالت: متأسفم، من اشتباهم.

این‌که قبلاً در فلان مسیر حرکت می‌کردید، به این معنی نیست که همیشه باید در آن راه بمانید.

شما به‌خاطر ترس از شکست هرگز تلاش نمی‌کنید. بنابراین هرگز به سطح بعدی نمی‌روید.

رؤیا، هرچه باشد، از آن شماست، نه من. نیازی نیست توجیه کنید؛ زیرا تا زمانی که از کسی درخواست تأیید نکرده‌اید، به اجازهٔ کسی هم نیاز ندارید. در حقیقت زمانی که درک کنید لازم نیست رؤیاهای خود را به هر دلیلی برای کسی توجیه کنید، همان روزی است که حقیقتاً شروع می‌کنید به رفتن به‌سوی کسی که باید باشید.

پس قضیه از این قرار است: زنان از خودشان می‌ترسند. نه، این مسئله حقیقت دارد. اگر از خودمان نمی‌ترسیدیم، چنین وقت زیادی را صرف معذرت‌خواهی مداوم بابت کسی که هستیم، چیزی که از زندگی می‌خواهیم و زمان لازم برای دستیابی به هر دو نمی‌کردیم.

بسیاری از مسائلِ مربوط به رؤیاهای‌مان، ما را می‌ترسانند؛ اما بزرگ‌ترین ترس ما ترس از این است که به‌خاطر داشتن چنین رؤیاهایی درباره‌مان قضاوت کنند.

اگر به خودتان آمدید و دیدید در زندگی برای چیزی تلاش نمی‌کنید یا هدفی ندارید، پس تعجبی هم ندارد که حس کنید این زندگی شماست که بر شما تسلط دارد، نه برعکس.

اما قضیه این است که هریک از آن اشتباهات به من چیزی آموخت که تضمین می‌کند آن اتفاق دیگر نخواهد افتاد. دانستن این‌که چیزی عظیم می‌تواند از دل خاکستر بیرون بیاید، یعنی وقتی نمی‌توانم کاری را درست پیش ببرم، خودم را هلاک نمی‌کنم. یعنی سریع‌تر بلند می‌شوم، مصمم‌تر از قبل. اشتباه درس‌آموز به شما یاد می‌دهد چطور بهترین شیوه‌ها را خلق کنید.

غریزه‌ام به من می‌گوید اکثر زنانی که این کتاب را انتخاب می‌کنند، جویندگان هدف هستند. لطفاً دقت کنید: جویندگان هدف، نه جویندگان طلا و مادیات.

شما نمی‌توانید اول هر ماه برنامهٔ تقویم خودتان را مشخص کنید و انتظار داشته باشید تا آخر ماه همه‌چیز همان‌طور پیش برود؛ شما که ربات نیستید. با شروع هر ماه، برنامه‌ریزی را آغاز کنید و با شروع هر هفته، یک بار دیگر هم این کار را بکنید تا مطمئن شوید طبق برنامه پیش می‌روید.