بریده‌هایی از کتاب زندگی ۳.۰؛ انسان‌بودن در عصر هوش مصنوعی

آنچه اکنون از جانب دولت لازم داریم نظارت از بالا نیست، بلکه بینش و بصیرت است؛

هیچ دلیل بنیادی‌ای وجود ندارد که روزی ماشین نتواند دست کم به اندازهٔ ما باهوش باشد.

انگلیسی و سوئدی را در کودکی و در خانه آموختم، آلمانی و اسپانیایی را در مدرسه یاد گرفتم، پرتغالی و رومانیایی را با دو ازدواجم فراگرفتم، و قدری هم روسی و فرانسوی و چینی ماندارین به صورت تفریحی و خودخوان یاد گرفته‌ام.

مگر نه آنکه آویختن به برداشت‌های متکبرانه از برتری بر دیگران (افراد، گروه‌های نژادی، گونه‌ها، و غیره) در گذشته مشکلات هولناکی پدید آورده است و اندیشه‌ای است که شاید زمان بازنشستگی آن فرارسیده باشد. واقعیت آن است که استثناباوری بشر نه‌تنها در گذشته باعث درد و رنج شده است، بلکه به نظر می‌آید که برای رشد و شکوفایی انسان هم غیرضروری است

راز هستیِ بشری فقط در زنده ماندن نیست، بلکه در یافتن چیزی برای زندگی کردن است. فیودور داستایفسکی، برادران کارامازوف

-افراد صرفاً فکرهای خوبشان را با هم به اشتراک می‌گذارند و هرکسی می‌تواند از آنها استفاده کند.

ممکن است هوش مصنوعی به تأمل دربارهٔ خودش بپردازد. وقتی که مدل خوبی از خودش بسازد و بفهمد که چیست، اهدافی را که ما به آن داده‌ایم در سطحی بالاتر درک خواهد کرد، و شاید تصمیم بگیرد این اهداف را نادیده بگیرد یا دگرگون کند، درست همان‌طور که ما انسان‌ها پس از فهم هدف‌هایی که ژن‌هایمان در ما قرار داده‌اند آنها را واژگون می‌کنیم، مثلاً با استفاده از روش‌های پیشگیری از بارداری.

سیارهٔ ما در حال حاضر ۹۹۹۹۹۹. ۹۹ ٪ مرده است، به این معنا که این کسر از ماده بخشی از زیست‌کره نیست و تقریباً هیچ کار مفیدی برای حیات انجام نمی‌دهد بجز ایجاد کشش گرانشی و میدان مغناطیسی

خاطرهٔ شیرینی دارم از وقتی که در دوران دبیرستان در یک مغازهٔ آبنبات‌فروشی کار می‌کردم تا بتوانم رایانه‌ای مجهز به ۱۶ کیلوبایت حافظه بخرم

افراد طوری دربارهٔ معنای زندگی می‌پرسند که گویی وظیفهٔ کیهان ما است که به هستی‌مان معنا بدهد، مسئله را برعکس کرده‌اند: این جهان ما نیست که به موجودات آگاه معنا می‌دهد، بلکه موجودات آگاه هستند که به جهانمان معنا می‌دهند.