بریده‌هایی از کتاب اختلال خودشیفتگی پیامد‌ها و راهبردها

اختلال خودشیفتگی می‌تواند در درون یا بیرون فرد ظاهر شود «ما می‌توانیم از درون فردی خودشیفته، ولی از بیرون موجودی فداکار باشیم. مثل وقتی که فکر می‌کنم بابت فداکاری‌هایم نسبت به شما دارای مقامی «برتر» هستم. وقتی دچار خودشیفتگی بیرونی هستم که احساس بی‌کفایتی می‌کنم. در نتیجه، برای پنهان کردن احساساتم رفتاری دارم که مرا در مقامی بالاتر بنشاند. این گونه حقارتِ خود را از شما و از خودم پنهان می‌کنم».

فرد خودشیفته از خودش پرشده و شما را نه می‌شنود و نه می‌بیند.

«نارسیسوس» در اساطیر یونانی نام جوان زیبایی است که مورد مهر دختری به نام «اکو» قرار می‌گیرد. او آنقدر به «اکو» بی‌اعتنایی می‌کند که جسم دختر بیچاره از فرط اندوه تحلیل می‌رود و از او فقط صدایی از درد و رنج باقی می‌ماند. بعدها «نارسیسوس» در جزای بی‌مهری خود به رنجی مشابه مبتلا می‌گردد، به این معنی که در چشمه‌ای زلال تصویر خویش را می‌بیند و به عشق خویشتن گرفتار می‌شود. او هر بار که برای لمس معشوق خود دست به چشمه دراز می‌کند، جز امواجی لرزان که تصویر را تکه تکه و مخدوش می‌سازند، چیزی به چنگ نمی‌آورد. کلمهٔ «نارسیسیم» به معنی «خودشیفتگی» از همین روایت گرفته شده است و «نارسیست» یعنی «خودشیفته» به کسی می‌گویند که در حدی نامتعادل و بیمارگونه به خود توجه داشته باشد

«از خودم خیلی حرف زدم، حالا از تو صحبت کنیم، از آخرین کتابم خوشت آمد؟»

برای زندگی در کنار مرد خودشیفته‌ای که خودخواهانه از نثار عشق به اطرافیان خود اجتناب می‌کند، باید برای آسیب کمتر، پوست عاطفی‌تان را که روزها و سالها در انتظار توجه و نوازش، بدون چشم داشت به سر برده، کلفت کنید.

«نارسیسوس» در اساطیر یونانی نام جوان زیبایی است که مورد مهر دختری به نام «اکو» قرار می‌گیرد. او آنقدر به «اکو» بی‌اعتنایی می‌کند که جسم دختر بیچاره از فرط اندوه تحلیل می‌رود و از او فقط صدایی از درد و رنج باقی می‌ماند. بعدها «نارسیسوس» در جزای بی‌مهری خود به رنجی مشابه مبتلا می‌گردد، به این معنی که در چشمه‌ای زلال تصویر خویش را می‌بیند و به عشق خویشتن گرفتار می‌شود. او هر بار که برای لمس معشوق خود دست به چشمه دراز می‌کند، جز امواجی لرزان که تصویر را تکه تکه و مخدوش می‌سازند، چیزی به چنگ نمی‌آورد.

بنیاد خودشیفتگی بر تخیلات پوچ است. درست مثل یک درجه‌دار ارتش که خیال کند تیمسار است و علاوه بر آن به زور بخواهد دیگران را نیز وا دارد تا این خیال باطل را بپذیرند!

شخص خودشیفته با دنیا ارتباط ندارد، و در نتیجه تنها و از این رو وحشت زده است. او با تورم نفس ناشی از خودشیفتگی‌اش این مفهوم تنهایی و وحشت را جبران می‌کند.

خودشیفتگی از هیچ پشتوانهٔ ارزشی برخوردار نیست. مثل چک بی‌محل است!

نوعی خود فریبی است و خودشیفته کسی است که از گول زدن خود لذت کاذب می‌برد. یک خودشیفته گاهی برای فریب دیگران نیز دست به ریاکاری می‌زند و غالباً این ریاکاری ناآگاهانه صورت می‌گیرد.

. زیرا درک می‌کند هرگز آن گونه که ادعا می ک

فرد خودشیفته مایل است روابط اجتماعی را کوتاه و موقت برقرار کند، زیرا افراد کمی حاضر می‌شوند تحت سلطه او بمانند. به سرعت به وجد می‌آید و با دیگران ارتباط کاری برقرار می کند. ولی دوستان اندکی دارد. نزدیکان او خودشیفتگانی هستند که فاصله مناسبی را برای تبادل ژست‌هایی با هدف تأیید دو سویه با او حفظ می‌کنند، در حالی که هیچ یک از حیث عاطفی نیازی به یکدیگر ندارند.

فرد خودشیفته واقعی در نوعی انزوای متکبرانه به سر می‌برد و بیش از آنکه اتکا به سایر افراد را تجربه کند، در پی آن است که دیگران را زیر نفوذ خود درآورد. و معمولاً تمام خدمات را می‌گیرند و دنبال بقیه‌اش می‌گردند.

افراد شدیداً خودشیفته بی‌وقفه حرف می‌زنند- آنهم اغلب در موقع غذا، و بدین ترتیب هم خود فراموش می‌کنند غذا بخورند و هم دیگران را به انتظار وا می‌دارند. مهمان یا غذا برایشان کم اهمیت‌تر از «من» است

مشاهدهٔ دلایل دشوار نیست.