بریده‌هایی از کتاب این راهش نیست

آنچه موجب می‌شود دانش‌آموزان در کلاس درس موفق عمل کنند همان چیزی است که موجب می‌شود خارج از مدرسه کمتر موفق باشند.

تحقیقات نشان می‌دهند که شما برای رهبرشدن نیازی نیست چیز بیشتری بدانید؛ فقط با پیش‌قدم‌شدن در حرف‌زدن و بیشتر حرف‌زدن-رفتارهای برون‌گرایانه-دیگران شما را به چشم رئیس می‌بینند.

«شما بیشتر بابت کارهایی که انجام نداده‌اید پشیمان می‌شوید.»

وقتی رؤیاپردازی می‌کنیم حس خوبی داریم، ولی درنهایت بعد از مدتی احتمال افسردگی در ما بالا می‌رود. خیال‌بافی، پاداش یک کار را قبل از انجام‌دادن آن به ما می‌دهد و باعث می‌شود انرژی‌ای که برای تحقق‌بخشیدن آن نیاز داریم کاهش یابد. هرچقدر الان بیشتر رؤیاپردازی کنید دستاوردهای شما در آینده کمتر خواهند بود.

داشتن یک شبکۀ ارتباطی بزرگ همان‌طور که باعث می‌شود فرصت‌های شغلی زیادی سر راهتان قرار بگیرد شما را با انواع امکانات و موقعیت‌های جدید دیگر هم آشنا می‌کند؛ به‌همین‌خاطر است که تاجرین ثروتمند و برون‌گرا همیشه پای تلفن هستند.

آدام گِرانت، استاد مدرسۀ وارتون، پس از بررسی افرادی که کمترین معیارهای موفقیت را داشتند به تعداد وحشتناک زیادی از آدم‌های خوب برخورد کرد: به افراد دهنده. طبق مطالعاتی که روی مهندسین، دانشجویان پزشکی و فروشندگان انجام شده، آن دسته از افرادی که بیشترین کمک را به دیگران می‌کنند همواره در رسیدن به موفقیت‌های شخصی ناکام می‌مانند. آنها نمی‌توانند کارشان را به‌موقع تحویل دهند، نمره‌های پایین‌تری می‌گیرند و فروش کمتری هم دارند.

مطالعات صورت‌گرفته از هفتصد نفر از میلیونرهای آمریکایی نشان داد که میانگین معدل دانشگاهی آنها ۲.۹ بوده است.

وقتی آرتور بروک رابطۀ میان کمک‌کردن به خیریه و درآمد افراد را موردبررسی قرار داد متوجه شد با هر دلار که یک شخص به دیگران کمک کرده بود درآمد او ۳.۷۵ دلار افزایش یافته بود. ارتباط مستقیمی میان مقداری که فرد در آن سال کمک کرده و مقداری که به دست ‌آورده وجود داشت.

در یکی از مطالعات انجام‌شده در دانشگاه کالیفرنیا در برکلی به این نتیجه رسیدند که تظاهر به داشتن اعتمادبه‌نفسِ زیاد باعث می‌شود دیگران احساس کنند شما هم فرد لایقی هستید و هم جایگاه بالاتری دارید. (علاوه‌بر‌این، یکی دیگر از مطالعات نشان داد استفاده از عینک باعث می‌شود مردم فکر کنند شما باهوش‌تر هستید-هرچند جذابیت شما کم باشد.)

از مطالعات موردی و ناراحت‌کنندۀ افراد برجسته‌ای که به اهداف خود رسیده‌اند ولی با قربانی‌کردن خانواده و شادی خود بهای سنگینی برای رسیدن به آن پرداخته‌اند درس می‌گیریم.

گاهی یک جوجه اردک زشت اگر دریاچۀ مناسبی پیدا کند می‌تواند به یک قوی زیبا تبدیل شود

اگرچه بیماران مبتلا به اوتیسم ممکن است در تعاملات شخصی مشکل داشته باشند اما در کارهای بصری، مثل پازل، بسیار عالی عمل می‌کنند. این افراد ثابت کردند بزرگ‌ترین سرمایۀ کشور در زمینۀ دفاع از کشورِ خود هستند.

توماس گیلوویچ از دانشگاه کُرنل متوجه شد که افراد دوبرابر بیشتر از اینکه از شکست‌های خود پشیمان شوند از کارهایی که انجام نداده‌اند پشیمان می‌شوند. چرا؟ چون ما اشتباهات خود را توجیه می‌کنیم ولی نمی‌توانیم کاری را که هرگز امتحان نکرده‌ایم توجیه کنیم.

افراد برون‌گرا از درون‌گراها شادتر هستند و این اصلاً چیز کوچکی نیست: «رابطۀ میان برون‌گرایی و شادی یا سلامت ذهنی یکی از مهم‌ترین مسائلی است که مدام تکرار شده و از قدرتمندترین یافته‌های موجود در در زمینۀ سلامت ذهنی است.» درواقع، برون‌گراها حتی زمانی که تنها هستند هم نسبت به افراد درون‌گرا شادترند. یکی از مطالعات انجام‌شده نشان داد وقتی افراد درون‌گرا تظاهر به برون‌گرابودن می‌کردند آنها هم نسبت به قبل احساس شادی بیشتری داشتند.

خیلی عجیب است که وقتی از افراد خواسته می‌شود مسئله‌ای را پیش‌بینی کنند افراد افسرده دقیق‌تر از افراد خوش‌بین این کار را انجام می‌دهند. این موضوع واقع‌گرایی افسردگی نامیده می‌شود.

تبعیت از قوانین موجب موفقیت نخواهد شد و فقط مانع رفتارهای غیرعادی می‌شود؛ چه در جهت خوب و چه بد. درست است که رعایت قوانین کار خوبی است و جلوی رفتارهای غیرعادی را می‌گیرد ولی در‌عین‌حال مانع دستاوردهای مهم و متحول‌کننده هم می‌شود.

قدرت زیاد افراد درون‌گرا در این است که احتمال تخصص‌یافتن آنها در یک زمینه بسیار بیشتر از دیگران است.

از شر کارهایی که ارزش زیادی ندارند و در جهت اهدافتان نیستند خلاص شوید؛ سپس از آن ساعت‌هایی که آزاد شده‌اند به‌عنوان سوختی در جهت حرکت به‌سمت چیزهای بزرگی که اهمیت دارند استفاده کنید. شما نمی‌توانید همۀ کارها را باهم انجام دهید و درعین‌حال خوب هم انجامشان دهید. کارهایی را که هیچ نتیجه‌ای ندارند کنار بگذارید و روی کاری که نتیجه‌بخش است دو برابر زمان بیشتری بگذارید.

حسادت نکنید. دوباره باید به این نکته اشاره کنم که زندگی مجموع-صفر نیست. برنده‌شدن کسی دیگر لزوماً به معنی باخت شما نیست. گاهی طرف مقابلتان میوۀ پرتقال را نیاز دارد و شما پوست آن را

طبق گفته‌های رالف والدو امرسون: «ما همیشه در حال آماده‌شدن برای زندگی هستیم ولی هرگز زندگی نمی‌کنیم.»

ما در گذشته عادت داشتیم دنیا برایمان تعیین کند که چه زمانی باید دست از کار بکشیم، ولی درحال‌حاضر این تعادل را شما باید برقرار کنید؛ درغیراین‌صورت ممکن است شما هم در بستر مرگ گرفتار اولین حسرتی شوید که به آن اشاره کردیم: نداشتن جرئت زندگی به روشی که خودتان دلتان می‌خواهد و درعوض، زندگی‌کردن طبق چیزی که دیگران می‌خواهند.

افراد خودشیفته-پادشاهان و ملکه‌های اعتمادبه‌نفس-در مصاحبه‌های کاری امتیاز بیشتری کسب می‌کنند. یکی از نویسنده‌های این تحقیق گفت: «ما لزوماً نمی‌خواهیم افراد خودشیفته را استخدام کنیم ولی ممکن است درنهایت این کار را انجام دهیم چون به‌نظر می‌آید افراد بااعتمادبه‌نفس و توانمندی هستند.»

مطالعات دیگر نشان می‌دهند اعضای یک گروه به افرادی که در ابتدا خجالتی بوده‌اند به چشم کسانی نگاه می‌کنند که هوش کمتری دارند.

رابرت اپستین ۳۰هزار نفر را در ۳۰ کشور مختلف موردبررسی قرار داد و به این نتیجه رسید که مؤثرترین روش برای کاهش استرس، داشتن برنامه است

ایمان‌داشتن به خودتان خیلی خوب است ولی بخشیدن خودتان بسیار بهتر است

ما زمان بسیار زیادی را صرف می‌کنیم که خوب باشیم در‌صورتی‌که خوب‌بودن معمولاً فقط به‌معنای متوسط‌بودن است. برای عالی‌بودن باید متفاوت بود؛ و تلاش برای پیروی از آنچه جامعه از ما می‌خواهد کمکی به متفاوت‌بودن ما نمی‌کند چون جامعه همیشه نمی‌داند به چه چیزی نیاز دارد. اغلب‌اوقات، بهترین‌بودن فقط یعنی بهترین نسخه از خودتان باشید. همان‌طور که جان استوارت میل اشاره کرده: «این مسئله که تعداد بسیار کمی از افراد جر‌ئت دارند رفتارهای غیرعادی از خود نشان دهند بزرگ‌ترین خطر در عصر ما به‌حساب می‌آید.»

دانشمندان وقتی می‌خواهند موضوع اعتماد را بررسی ‌کنند از یک بازی به نام دوراهی زندانی استفاده می‌کنند. روند بازی این‌گونه است: فرض کنید شما و دوستتان اقدام به سرقت از یک بانک می‌کنید ولی چون استعداد خوبی در دزدی ندارید دستگیر می‌شوید. پلیس برای بازجویی شما را در اتاق‌های جداگانه‌ای حبس می‌کند. شما هیچ راهی برای برقراری ارتباط با دوستتان ندارید. پلیس به شما پیشنهاد یک معامله می‌دهد: اگر شما شهادت دهید که دوستتان عامل اصلی سرقت بوده و او علیه شما شهادت ندهد در‌این‌صورت شما آزاد خواهید شد و او پنج سال در زندان خواهد ماند. ولی اگر او علیه شما شهادت دهد و شما این کار را نکنید او آزاد خواهد شد و شما هستید که باید پنج سال در زندان بمانید. اگر هر دو نفرتان علیه یکدیگر شهادت دهید هر دو نفرتان به مدت سه سال در زندان خواهید ماند. اگر هم هیچ‌کدامتان علیه دیگری شهادت ندهد مدت حبس برای هر دو نفرتان یک سال خواهد بود.

یکی از تحقیقاتی که روی بیش از هزار پزشک متخصص هلندی صورت گرفت نشان داد مهم‌ترین علت فرسودگی روانی و خستگی آنها تداخل زندگی خانوادگی‌شان با کمال‌گرایی بوده است.

دانشمندان از ۲۵۴ نفر از دانش‌آموزان بزرگسال درمورد بازیگوشی نظرسنجی کردند و سپس پاسخ‌های آنها را موردبررسی قرار دادند. فکر می‌کنید نتیجه چه بود؟ بازیگوشی و تفریح با گرفتن نمرات بالاتر ارتباط مستقیم داشت. درواقع موضوع فراتر از این بود: دانش‌آموزانی که اهل تفریح و بازیگوشی بودند اغلب‌اوقات مطالب درسی‌ای را می‌خواندند که اصلاً نیازی نبود بخوانند. آنها افرادی کنجکاو و باانگیزه بودند. یکی دیگر از مطالعات انجام‌شده نشان داد بین میزان تعطیلات بچه‌ها و عملکرد درسی آنها رابطۀ مستقیمی وجود دارد. بازی بیشتر برابر است با یادگیری بیشتر.

هربرت سایمون، برندۀ جایزۀ نوبل که ایدۀ بیشینه‌خواهی و رضایت‌خواهی را ابداع کرد گفت در نهایت وقتی شما به تمام فاکتورهای استرس، نتایج ‌به‌دست‌آمده و تلاشی که کرده‌اید فکر کنید می‌بینید درواقع رضایت‌خواهی روشی است برای بیشینه‌سازی و بهترین را در اختیار شما قرار می‌دهد. همان‌طور که ناش و استیونسون اشاره می‌کنند: «شما نمی‌توانید دو چیز را که در تقابل باهم هستند به بالاترین سطح برسانید.»