بریده‌هایی از کتاب روان‌شناسی شخصیت با تاکید بر تحلیل عوامل موثر بر رشد شخصیت

مشاهده شده است احتمال رسیدن فارغ التحصیلان دبیرستان یا دانشگاهها به موفقیتهای چشمگیر مالی و تجاری کمتر از آنهایی ست که در فعالیتهای اجتماعی یا ورزشی اشتغال دارند

فردی که احساس عدم کفایت می‌کند، ممکن است موفق شود تا با لباس پوشیدن طبق آخرین مد، لاف زدن در مورد موفقیتهایش، کوچک شمردن دیگران، پرخاشگرانه یا به ظاهر جرأتمندانه رفتار کردن بر خودباوری و اعتماد به نفس دیگران تاثیر بگذارد. در شخصیت آشکار شده چنین فردی نمی‌توان نشانه‌ای از احساس بی کفایتی یافت.

برخی افراد آنقدر به پوشاندن انگیزه‌های واقعی خود در لفافه تطابق با انتظارات اجتماعی عادت کرده‌اند، که حتی خودشان هم نمی‌دانند شخصیت واقعی شان چیست؟

اغلب پسرها و دخترها تا قبل از رسیدن به نوجوانی تحت تاثیر کلیشه‌های سطحی، گمراه کننده و زرق و برق دار دنیای کاری قرار می‌گیرند که از سوی فیلمها، تلویزیون و سایر رسانه‌ها معرفی می‌شوند؛ در نتیجه بسیاری از کارکنان جوان پس از مدت کوتاهی دچار سرخوردگی خواهند شد.

هوش بر خلاف شخصیت به دلیل ماهیت با ثباتی که دارد می‌تواند به شکلی دقیق مورد سنجش قرار گیرد

حتی هنگامی که فرد در می‌یابد تعصب با جوانمردی و آموخته‌های مذهبی‌اش مغایرت دارد، اغلب از عقاید تعصب آمیزش که بار عاطفی دارد پیروی می‌کند. این موضوع تا حدی به این خاطر است که تعصب یک نیاز فردی نهفته را پر می‌کند و تا حدی هم به این خاطر است که انگار ((کاری است که باید انجام داد)). همان گونه که آلپورت (۱۹۴۰) بیان می‌دارد «تعصب ممکن است "تکیه گاه روانی "باشد برای افراد نابالغ و افرادی که "از لحاظ ذهنی معلول "هستند تا از آن استفاده کنند و یا از این انگیزه سرچشمه می‌گیرد تا خود را با انتظارات گروه منطبق سازند» .

گروس (۱۹۹۰) می‌نویسد «هوش، توانمندی، خرد و استعداد، همه از جمله ملزومات اساسی برای نشان دادن جایگاه واقعی شما از طریق شخصیتتان می‌باشد» .

کولمن بیان کرده است که بزرگسالان غالباً فراموش می‌کنند که نوجوانان تا چه حد شخصیت محورند

لفظ شخصیت از واژه لاتین "پرسونا" به معنای «ماسک» گرفته شده است. در یونان قدیم، هنرپیشه‌ها برای مخفی کردن هویت خود از ماسک استفاده می‌کردند. این روش هنری بعدها از سوی رومیها پذیرفته شد. معنایی که آنها از آن برداشت کردند «نحوه ی دیده شدن فرد توسط دیگران بود که هیچ ربطی به معنای واقعی آن نداشت.

یکی از اولین و معمول‌ترین واکنش فرد در مقابل احساس ناکامی، پرخاشگری است که فرد ناکام با فردی یا عاملی که برای او مشکل ایجاد کرده است با برخورد فیزیکی یا کلامی خشونت خود را بروز می‌دهد. با اینکه آثار سوء پرخاشگریها، بیرونی و متوجه دیگران است، بعضی هم درونی بوده و خود شخص را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

نحوۀ عکس العمل فرد در مقابل احساس ناکامی و شکست بر قضاوت دیگران تأثیر می‌گذارد؛ در مقابل نحوۀ قضاوت دیگران هم بر قضاوت فرد از خودش تأثیر گذار است. واکنش فرد در مقابل احساس شکست و ناکامی به گونه‌ای است که در فرد پایدار می‌ماند و خیلی زود دیگران او را فردی نابالغ و یا فردی بالغ قلمداد می‌کنند.

در اغلب موارد هم افراد با جایگزینی، خشم خود را بروز می‌دهند یعنی فرد عصبانی به جای اینکه با فرد خاطی برخورد کند و یا خود را مقصر بداند و خودش را مسئول شکست و ناکامی بداند که دچارش شده است به شخص یا اشخاص دیگری که تقصیری ندارند پرخاش می‌کند (ص ۸۶و۸۲) .

یکی از عوامل تسریع کننده ضعف شخصیتی، احساس ناکامی است که به دلیل ممانعت فرد از انجام آنچه که می‌خواسته به وجود آمده است. اما در مورد تأثیر دقیق ناکامی بر شخصیت فرد توافق کلی وجود ندارد. از نظر فروید (۱۹۶۲) : «واکنش معمول فرد در مقابل احساس ناکامی رجعت به دوران کودکی و بروز رفتار کودکانه است» .