بریده‌هایی از کتاب عقل و احساس

خجالت از احساس حقارت ناشی می ‌شود. در حقيقت هر کس که خجالت بکشد يعنی اينکه خودش را در برابر ديگران کوچک می ‌بيند و اين بزرگترين ضعفی است که يک انسان ممکن است داشته باشد

آدمها بهتر است خيلی از ناراحتی ‌ها و نگرانی ‌هايشان را برای خودشان نگه دارند و آنها را به کسی نگويند. اينطوری راحت‌تر می ‌توانند از پس مشکلاتشان بربيايند.

اگر کسی به خاطر عشق يا پول ازدواج کند، شک نداشته باش که بدبخت می ‌شود

تعريف‌هايی که اشخاص از خودشان می ‌کنند خيلی تأثيرگذار است. شايد هم اين حرف‌های ديگران باشد که ذهن آدم را نسبت به افراد مختلف تغيير می ‌دهد. به هر حال در بيشتر مواقع فکر می ‌کنم اين خودم نيستم که در مورد کسی نظر می ‌دهم بلکه من فقط بيان کننده نظر ديگران هستم.

خجالت از احساس حقارت ناشی می ‌شود. در حقيقت هر کس که خجالت بکشد يعنی اينکه خودش را در برابر ديگران کوچک می ‌بيند و اين بزرگترين ضعفی است که يک انسان ممکن است داشته باشد

اگر وقتی می ‌خواهم با کسی صحبت کنم يا وارد جمعی بشوم با اعتماد به نفس رفتار کنم مطمئناً ديگر خجالتی باقی نخواهد ماند.

عشق زيادی باعث می ‌شود آدم هيچکدام از معايب و بدی ‌های طرف مقابلش را نبيند و تصميمات اشتباه بگيرد. بعضی وقتها آدمها به خاطر عشق‌های بی ‌اساس، زندگيشان را فدا می ‌کنند. اگر کسی به خاطر عشق يا پول ازدواج کند، شک نداشته باش که بدبخت می ‌شود. عشق واقعی سالها بعد از ازدواج به وجود می ‌آيد. قبل از ازدواج همينکه دو نفر از هم خوششان بيايد، کافی است. ازدواج عاقلانه ازدواجی است که بر اساس شناخت طرفين از هم صورت بگيرد نه بر اساس يک عشق آتشين و غيرمنطقی ناشی از يک آشنايی ساده.

"خوب بعضی وقتها فکرهای دوران جوانی با اينکه غير منطقی و سطحی هستند خوشايندتر از فکرهای منطقی دوران بزرگسالی است.

اِلنور گفت: "من واقعاًً اصراری نداشتم که شما به من اعتماد کنيد و رازتان را با من در ميان بگذاريد. چون من واقعاًً هيچ کاری نمی ‌توانم برايتان انجام دهم که باعث آرامشتان شود. با اين حال مطمئن باشيد که رازتان را به هيچ‌کس نخواهم گفت:

بايد در مورد رفتارهايمان به نظر ديگران توجه کنيم نه در مورد طرز فکرمان.

"اوه! درست نيست که ما توجهات و احترامات ديگران را نسبت به خودمان، به چيز ديگری تعبير کنيم و برای خودمان توقعاتی ايجاد کنيم. فکر می ‌کنم تو چون خيلی ‌نگران ما هستی ، چنين فکرهايی به سرت می ‌زند.

"يک دختر بيست و هفت ساله؟ هه! يک زن بيست و هفت ساله که ديگر حال و حوصله عشق و عاشقی را ندارد. زنها در اين سن فقط به دنبال يک خانه راحت و پول و پله فراوان هستند تا بتوانند بقيه عمرشان را در آسايش بگذرانند.

بايد در مورد رفتارهايمان به نظر ديگران توجه کنيم نه در مورد طرز فکرمان.

"مگر بين دوست داشتن و احترام گذاشتن فرقی هم وجود دارد؟