بریده‌هایی از کتاب مدیر موفق

رسول خدا صلی‌الله‌عليه‌و‌آله فرمود: اَوَّلُ ما عُصِيَ بِهِ اللّهُ تَبارَک وَ تَعالي_'۲۰سِتَّةُّ خِصالٍ: حُبِّ الدُّنْيا وَ حُبِّ الرِّئاسَةِ وَ حُبِّ الطَّعامِ وَ حُبِّ النِّساءِ وَ حُبِّ النَّوْمِ وَ حُبِّ الرّاحَةِ. نخستين چيزی که موجب عصيانِ پروردگار گرديد شش گناه بود: دنياطلبی، رياست‌طلبی، شکم‌پرستی، شهوت‌پرستی، علاقه به خواب و راحت‌طلبی.

اگر کارمندی داشتيد که چندان مريد شما نيست و از شما انتقاد هم می‌کند؛ ولی کارش را درست انجام می‌دهد، و با تمام وجود به کارش عشق می‌ورزد، حاضريد او را تشويق کنيد؟

مديريت، هم ضرورت جامعه و هم يک هنر است. مديريت، تنها دانستنِ آموزه‌های علم مديريت نيست؛ بلکه هنری فراتر از مدرک و دانش است. برخی از دانش‌آموختگان رشته مديريت از انجام بسياری از امور کوچک خود نيز ناتوانند، در حالی که گاهی افرادی که در زمينه مديريت تحصيلات دانشگاهی ندارند، امّا از تجربه مديريتی برخوردارند، در مديريت کلان موفّقند.

مديرِ تشنه مقام و رياست‌طلب، کمتر از گرگ‌های گرسنه نيست. چنين مديری، دين و دنيای خود را تباه می‌کند و مردم ستمديده که به دست او گرفتار آمده‌اند به سر نوشتی همچون گوسفندان بی‌پناه گرفتار می‌شوند.

مردمی بودن يکی از امتيازات مدير موفق است؛ ولی کافی نيست که انسان فقط در جمع مردم باشد يا حاجب و دفتر دار نداشته باشد؛ بلکه لازم است به صورت ويژه وقتی را برای مردم عادی بگذارد و اعلان کند که در فلان ساعات از روز ملاقات عمومی دارد و هر کس هر کاری دارد می‌تواند در آن وقت مخصوص به مدير مراجعه کند و رو در رو حرفش را بزند، دادخواهی کند و تقاضای کمک نمايد.

از رسول خدا صلی‌الله‌عليه‌و‌آله شنيدم که فرمود: هر امتی که ضعيف آن نتواند حق خود را بدون ترس بگيرد رستگار و مقدس نخواهد شد!

مدير بايد بداند در قلمرو مديريتش چه می‌گذرد؟ آيا کارها خوب انجام می‌شود؟ آيا با مردم خوب رفتار می‌شود؟ آيا در خريد و فروش مواد اوليه و محصولات درست عمل می‌شود؟آيا تشويق‌ها و تنبيه‌ها بجاست؟ آيا عزل و نصب‌ها و استخدام‌ها با ضابطه انجام می‌شود؟ آيا بيت‌المال و بودجه مؤسه درست هزينه می‌شود؟ آيا حسابرسی‌ها و فاکتورهاصحيح و واقعی است؟ آيا صورت حساب‌ها، صورت پرداختی‌ها، هزينه‌ها، در آمدها، بجا و بدون اشکال است؟ اين‌جاست که وجود سازمان اطلاعاتی، يا نظارتی کاملا احساس می‌شود. مدير بايد در تمام بخش‌ها و شاخه‌ها و قسمت‌های مختلف، ناظرانی امين و با صداقت و نا شناخته داشته باشد که به موقع او را در جريان امور قرار دهند

از رئيس‌هايی که دوست دارند رياست کنند پرهيز کنيد. سوگند به خدا، هر مردی کفش‌ها پشت سر او به صدا در آيند هم خودش هلاک شود و هم آنان که به دنبال او راه می‌روند و او را به رياست قبول دارند.

گر مردم در وجود کسی علاقه به رياست را ديدند بدانند که او لياقت ندارد.