بریده‌هایی از کتاب ژه

مرده‌ها این‌قدر هم نمرده‌اند. همین را دربارهٔ زنده‌ها هم می‌توان گفت؛ زنده‌ها هم این‌قدر زنده نیستند.

حقیقت را که بگویید، باعث می‌شود یا سیلی بخورید یا تشویق بشوید.

هیچ‌چیز پایدار نیست. اینجا هیچ‌چیز تا ابد نیست

وقتی کسی را دوست داشته باشیم، همیشه، تا آخر دنیا، چیزی داریم که به او بگوییم یا برایش بنویسیم.

پروردگارا! ما را در برابر دوستداران‌مان محافظت بفرما!

مرده‌ها این‌قدر هم نمرده‌اند. همین را دربارهٔ زنده‌ها هم می‌توان گفت؛ زنده‌ها هم این‌قدر زنده نیستند.

«وقتی کسی را دوست داشته باشیم، همیشه، تا آخر دنیا، چیزی داریم که به او بگوییم.»

آنچه نمی‌شناسیم ما را می‌ترساند.

زندگی هدیه‌ای است که هر صبح، به‌محض بیدارشدن، روبان‌هایش را باز می‌کنم. زندگی هدیه‌ای است که هر شب، پیش از بستن پلک‌هایم، زیباترینش را کشف می‌کنم

پروردگارا! ما را در برابر دوستداران‌مان محافظت بفرما!

گه‌گاهی، حتی اگر بخواهیم کاری انجام دهیم، واقعاً آن را انجام دهیم.

حقیقت را که بگویید، باعث می‌شود یا سیلی بخورید یا تشویق بشوید. بدتر از همه این است که هیچ‌وقت کسی حرف شما را باور نمی‌کند. حقیقت باورنکردنی است.

آنچه با آن زندگی می‌کنیم از ما جدا می‌شود و بر روی اشیائی که اطراف‌مان است می‌نشیند.

آنچه نمی‌شناسیم ما را می‌ترساند.

وقتی کسی را دوست داشته باشیم، همیشه، تا آخر دنیا، چیزی داریم که به او بگوییم.

چه اتفاقی برای چیزهایی می‌افتد که کسی آن‌ها را نمی‌بیند؟ بزرگ می‌شوند؛ هر چیزی که بزرگ می‌شود، در ناپیدایی بزرگ می‌شود و با گذشت زمان نیروی بیشتروبیشتری و جای بیشتروبیشتری می‌گیرد

باید به‌فکر مادرها بود که از شدت میل‌شان به خوب‌بودن بد می‌شوند

آسمان به رنگ آبی در دریاچه سقوط می‌کند و به رنگ سبز فرومی‌رود و به رنگ سیاه غرق می‌شود. انواع مختلف سیاه در رنگ سیاه وجود دارد؛ آب‌های سن سیکست سیاه ارغوانی روشن هستند؛ پر آشوب، شبیه چشمان حسودها.

لبخندش تیرگی کل دنیا را از بین می‌برد.

برای‌شان توضیح داده‌ام. می‌دانند که هرچیز خوبی شکننده هم هست

وقتی مگس‌ها کمی استراحت می‌کنند، حالت‌های بامزه‌ای دارند؛ پاهای جلویی‌شان را بلند می‌کنند و آن‌ها را به‌هم می‌مالند؛ این حالت‌شان شبیه حالت فروشنده‌ای است که معامله‌ای را به‌خوبی پیش برده است و چیزی را به‌قیمت خوبی فروخته است و به خودش می‌بالد و به خودش تبریک می‌گوید.

رازها دانه‌های فلفل روی نوک زبان هستند. دیریازود، زبان را می‌سوزانند و شیطانکی را نشان می‌دهد که بین دندان‌های به‌هم‌فشرده‌مان آشپزی می‌کند. و بعد از آن باید حرف بزنی و بازهم حرف بزنی.

وقتی کسی را دوست داشته باشیم، همیشه، تا آخر دنیا، چیزی داریم که به او بگوییم یا برایش بنویسیم.

بله، یک‌ریز با تو حرف می‌زنم. به‌جز کلمه‌ها، چیزهای دیگری هم برای حرف‌زدن هست.

اگر نتوانید در هر چیزی که پایان می‌یابد، چیزی را که آغاز می‌شود پیدا کنید، نگران‌کننده است.

لبخند از صورتی که روی آن پدیدار می‌شود جدا می‌شود. لبخند شبیه فوج پیش‌قراول‌ها، تغییری در بدن است که بیشتر از بدن عمر می‌کند_که از بدن جدا می‌شود و به دورها پرواز می‌کند_بسیار دورتر از صورتی که از رویش بلند شده است؛ جایی که به وجود آمده است.

پروردگارا! ما را در برابر دوستداران‌مان محافظت بفرما!

وقتی کسی را دوست داشته باشیم، همیشه، تا آخر دنیا، چیزی داریم که به او بگوییم یا برایش بنویسیم.

زندگی هدیه‌ای است که هر صبح، به‌محض بیدارشدن، روبان‌هایش را باز می‌کنم. زندگی هدیه‌ای است که هر شب، پیش از بستن پلک‌هایم، زیباترینش را کشف می‌کنم

ترجیح می‌دهم وارد دنیا نشوم و آستانهٔ در بمانم و نگاه کنم، تا ابد نگاه کنم، عاشقانه نگاه کنم فقط نگاه کنم.