بریده‌هایی از کتاب انتخاب عشق؛ ورود به رابطه‌ای جدید و آگاهانه

شما نمی‌توانید واقعاً عشق را در هیچ جایی به‌جز درون خودتان «پیدا کنید».

شما برای عاشق بودن الزاماً نیازی ندارید که با فرد خاصی رابطهٔ عاشقانه داشته باشید. نیازی ندارید که بر ترس‌های‌تان برای عشق ورزیدن غلبه کنید. شما نیاز ندارید که از درد عشق گذشته به طور کامل شفا پیدا کنید. تمام آن چیزی که نیاز دارید این است که احساس کنید عشق چیزی است که از پیش، درون شما را به آتش کشیده است؛ آتشی که جرقه‌های آن خاموش‌شدنی نیست. اهمیتی هم ندارد که چقدر توفان‌ها تلاش کرده‌اند روشنایی آن را خاموش کنند.

«کسی که خود را از عشق مملُو می‌سازد کسی است که وجود خود را از خدا پُر می‌کند.» آگوستین قدیس

«جریان باد وجود شما روی اقیانوس قلب من، موج‌های شگفت‌انگیزی می‌سازد!»

عشق همیشه در شما وجود دارد، اما گاهی اوقات این عشق به شکل موج بلند می‌شود و شما ناگهان آن را «احساس» می‌کنید.

«وقتی من آنچه را که هستم کنار می‌گذارم، آن چیزی می‌شوم که می‌توانم باشم. وقتی آنچه را که دارم کنار می‌گذارم، آنچه را که نیاز دارم دریافت می‌کنم.» دائودِ جینگ

«همهٔ ما برای عشق ورزیدن به دنیا آمده‌ایم. این، اصل و تنها هدف وجود است.» بنجامین دیزرائیلی

منتظر نمانید تا عشق شما را انتخاب کند. شما می‌توانید در هر لحظه، عشق را انتخاب کنید.

وقتی تلاش می‌کنیم تا خود را از احساساتی که از پیش داشته‌ایم دور کنیم، درعمل، داریم خود را از فرآیند درمان دور می‌کنیم.

شما می‌توانید قلب‌تان را مانند اقیانوسی تصوّر کنید که با انرژی عشق پُر شده است. ۱. همسر، کودک و دوست شما به نزدتان می‌آید و کاری انجام می‌دهد یا سخنی می‌گوید که شیرین، همراه با محبت و مشفقانه است. ۲. انرژی عاشقانهٔ شما مانند جریان باد است. این انرژی اقیانوس ارتعاشی نیروی عشق را به حرکت در می‌آورد تا امواجی را در آن بلند کند. ۳. هر چه باد ِانرژی ِارتعاشی طرف ِمقابل قوی‌تر باشد، امواج عشقی که احساس می‌کنید در قلب‌تان در حال برخاستن است، بزرگ‌تر خواهد بود.

«ایمان، وفاداری به یک مکان مقدّس نیست بلکه زیارت بی‌پایان قلب است.» آبراهام جوشوا هِسکِل

زیارت، سفر یا ملاقات نیست. وقتی شما به یک زیارت جسمانی مبادرت می‌ورزید، به یک مکان مقدّس سفر می‌کنید یا به جایی می‌روید تا با نیتی پاک و متعالی با یک آموزگار خردمند یا قدیس دیدار کنید، در این هنگام، شما در حالی از جست‌وجویتان برمی‌گردید که از درون متحول شده‌اید. شما در همان ابتدای سفر آرزو می‌کنید که پس از انجام این سفر، همانی نباشید که در آغاز بودید. شما مایلید که تحول پیدا کنید

«قلب کانون تمام مکان‌های مقدّس است. به آنجا برو و در آن سیر و سیاحت کن.» باگاوان نیتیاناندا

اگر با «شدت» راحت نباشیم، این وضعیت ممکن است بین نیاز ما به عشق بیشتر و صمیمیت و مقاومت ما در برابر شدت یافتن، تنش و تضادی به وجود آورد.

این دستورالعمل را به یاد داشته باشید: از هرچه که با آن روبه‌رو می‌شوید فراتر روید.» سری نیسارگاداتا ماهاراج

شما نمی‌توانید واقعاً عشق را در هیچ جایی به‌جز درون خودتان «پیدا کنید». شما می‌توانید به یک رابطه برسید، اما نمی‌توانید به عشق دست پیدا کنید. بنابراین احساس عشق، به درک احساسات ربطی ندارد. عشق به تحکیم و تقویت ارتباط درونی شما با الوهیت و میدان نهایی عشق مربوط است.

شما وقتی بر زمین افتادید، دوباره برخاستید. وقتی ناامید شدید، دوباره امیدوار شدید. وقتی حقیقت را فراموش کردید، بار دیگر آن را به خاطر آوردید. شما بزرگ‌ترین پیمان‌تان ـ یعنی پیمان بیداری معنوی و برنگشتن به خواب در این مدت زندگی ـ را از یاد نبردید.

ما به جای خلق عشق تمام‌عیار، زمان را با جست‌وجو برای رسیدن به عاشقِ تمام‌عیار هدر می‌دهیم. تام رابینز

آگاهی ما توهم نامیده می‌شود، همانطور که اینشتین گفت: توهم است که فکر کنید شما در خلأ عمل می‌کنید و آنچه در قلب شما اتفاق می افتد، بر دیگران به صورت عینی تأثیری ندارد.

هر یک از ما باید بیاموزیم که چگونه از بزرگراه قلب‌مان عبور کنیم و به گنجینهٔ عشق برسیم؛ آن عشق پیش از اینکه بتوانیم آن را در حضور کس دیگر تجربه کنیم، در ما وجود داشته است.

همهٔ ما عشق را طلب می‌کنیم. اما، به غلط بر این باوریم که باید منتظر بمانیم تا اتفاقی از بیرون رخ دهد و آن اتفاق، تجربه‌ای از عشق را در اختیار ما قرار دهد.

آموختن اینکه چگونه به‌وسیلهٔ خود و با خود «عاشق باشیم» به ما اجازه خواهد داد تا برای نخستین بار عشق واقعی را تجربه کنیم.

آن کسی که شما می‌اندیشید هستید، کسی است که نه در امروز بلکه در گذشته بوده است. خود واقعی شما گنجی است که می‌خواهد کشف شود. با گذشت هر لحظه و با هر انتخابی، ما به مغزمان در بیداری و به خودمان برای آزاد شدن، عشق می‌ورزیم.

شما با یک میلیارد وات توانایی در این دنیا و در این بدن قرار گرفته‌اید. آیا طوری عمل می‌کنید که انگار یک لامپ شصت وات هستید؟ اگر چنین سرنوشتی را برای خود رقم زده‌اید. چندان عجیب نیست که گاهی اوقات احساس غمگینی می‌کنید. چندان عجیب نیست که احساس می‌کنید با توان بالقوه‌تان زندگی نمی‌کنید. چندان عجیب نیست که احساس می‌کنید مشکلی در شما وجود دارد. شما به جای اینکه نیروی کافی برای روشن کردن یک استادیوم صدهزار نفری داشته باشید که نورش در تمام آسمان قابل رؤیت است، می‌خواهید یک چراغ خواب کوچک باشید! شما باید مدارهایی را که قطع کرده‌اید دوباره وصل کنید.

شما با یک میلیارد وات توانایی در این دنیا و در این بدن قرار گرفته‌اید. آیا طوری عمل می‌کنید که انگار یک لامپ شصت وات هستید؟ اگر چنین سرنوشتی را برای خود رقم زده‌اید. چندان عجیب نیست که گاهی اوقات احساس غمگینی می‌کنید. چندان عجیب نیست که احساس می‌کنید با توان بالقوه‌تان زندگی نمی‌کنید. چندان عجیب نیست که احساس می‌کنید مشکلی در شما وجود دارد. شما به جای اینکه نیروی کافی برای روشن کردن یک استادیوم صدهزار نفری داشته باشید که نورش در تمام آسمان قابل رؤیت است، می‌خواهید یک چراغ خواب کوچک باشید! شما باید مدارهایی را که قطع کرده‌اید دوباره وصل کنید.

«وقتی من آنچه را که هستم کنار می‌گذارم، آن چیزی می‌شوم که می‌توانم باشم. وقتی آنچه را که دارم کنار می‌گذارم، آنچه را که نیاز دارم دریافت می‌کنم.» دائودِ جینگ

«قدرت بر دو نوع است: یکی بر اثر ترس از مجازات به دست می‌آید و دیگری از طریق رفتارهای مهرآمیز. قدرت مبتنی بر عشق هزار بار مؤثرتر و پایدارتر از قدرتی است که به واسطهٔ ترس از مجازات حاصل می‌شود.» مهاتما گاندی

رابطه همان عشق نیست. عشق یک میدان ارتعاشی از انرژی متعالی و تعالی‌بخش زندگی است. یک رابطه، راهی است که از طریق آن می‌توانید عشق را تجربه کنید. فرد دیگر نیز وجودی است که از طریق او می‌توانید عشق را احساس کنید. اما این عوامل، منبع عشق نیستند. عشق از بیرون وارد زندگی شما نمی‌شود. بلکه از درون شما برمی‌آید.

عشق هیجان، رفتار یا حتی پیوندی نیست که شما با حضور فرد دیگر تجربه می‌کنید. عشق یک میدان پُربار و با طراوت با ارتعاشی نامحدود از نیروی بی‌پایان الهی است.

عشق چیزی نیست که ما بتوانیم آن را از کس دیگری «دریافت» کنیم. هیچ‌کس نمی‌تواند عشقی را که پیشتر نداشته‌اید به شما بدهد.