بریده‌هایی از کتاب نفر بعدی که در بهشت ملاقات می کنید...

«تا حالا به برگشتن فکر کردی؟ حتی یک لحظه به عقب، لحظه‌ای که باور نمی‌کنی کاری که می‌کردی چقدر بی‌اهمیت بوده، و چیزی که از دست میدی چقدر مهمه؟»

ما زخم‌هامون رو بیشتر از التیاممون بغل می‌کنیم. ما روزی که صدمه دیده باشیم رو به یاد می‌آوریم، اما چه کسی روز التیام زخم‌هایش را به یاد دارد؟

«برای اینکه ما زخم‌هامون رو بیشتر از التیاممون بغل می‌کنیم. ما روزی که صدمه دیده باشیم رو به یاد می‌آوریم، اما چه کسی روز التیام زخم‌هایش را به یاد دارد؟»

فقط چون متوجه همه چیز میشی معنیش این نیست که به موقع متوجه شدی.

همه پایان‌ها خود نیز آغازی هستند.

کارهایی که انجام می‌دهیم، هیچ‌گاه در پشت سرمان قرار نمی‌گیرند. آن‌ها مثل یک سایه هر کجا برویم دنبال‌مان هستند.

اگر شما می‌دانستید که قرار است از دنیا بروید، ساعات پایانی عمرتان را چگونه سپری می‌کردید؟

-«یادت باشه آنی. وقتی ما چیزی می‌سازیم، آن را روی شانه‌های آدم‌هایی که قبل از ما آمده‌اند می‌سازیم. و وقتی از چیزی جدا می‌شویم، آدم‌های پیش از ما کمک می‌کنند تا دوباره کنار هم برگردیم.»

ما زخم‌هامون رو بیشتر از التیاممون بغل می‌کنیم. ما روزی که صدمه دیده باشیم رو به یاد می‌آوریم، اما چه کسی روز التیام زخم‌هایش را به یاد دارد؟»

اگر شما می‌دانستید که قرار است از دنیا بروید، ساعات پایانی عمرتان را چگونه سپری می‌کردید؟

با عشق نمی‌شه انتقام گرفت. نمی‌شه مثل سنگ پرتابش کنی و نمی‌تونی با به وجود آوردن عشق مشکلاتتو حل کنی. عشق اجباری مثل چیدن گُلیه که انتظار داشته باشی بعدا رشد کنه.

درحالیکه خودش متوجه نبود، حقیقت دیگری درباره عشق آموخت: می‌آید، وقتی باید بیاد. به همین سادگی.

«ما از تنهایی می‌ترسیم، آنی، اما تنهایی به خودی خود وجود نداره. شکلی نداره. تنها مثل سایه‌ای بر ما گسترده می‌شه. و درست مثل سایه با آمدن روشنایی از بین می‌ره، لحظه‌ای که ما این حقیقت رو در یابیم، این احساس غم‌انگیز رخت بر می‌بنده.» آنی پرسید: «حقیقت چیه؟» پیرزن با لبخند گفت: «اینکه پایان تنهایی، وقتیه که کسی بهت نیاز داره.» -«و دنیا پر از نیازه.»

عشق زمانی می‌آید که اصلا انتظارش را نداشته باشید. عشق زمانی می‌آید که کاملا به آن احتیاج دارید. عشق زمانی می‌آید که آماده دریافتش باشید یا قادر به انکارش نباشید. این‌ها حالات رایجی هستند که حقایق متنوع عشق را در خود دارند

هرگز به پایان نیاندیشید. هرگز به بهشت نیاندیشید. اما همه پایان‌ها خود نیز آغازی هستند. و بهشت همیشه به ما فکر می‌کند.

با عشق نمی‌شه انتقام گرفت. نمی‌شه مثل سنگ پرتابش کنی و نمی‌تونی با به وجود آوردن عشق مشکلاتتو حل کنی. عشق اجباری مثل چیدن گُلیه که انتظار داشته باشی بعدا رشد کنه.

اگه واقعا کسی رو عاشقانه از صمیم قلب دوست داشته باشی، راهی برای برگشتن پیدا می‌کنی.

اگر شما می‌دانستید که قرار است از دنیا بروید، ساعات پایانی عمرتان را چگونه سپری می‌کردید؟

آنی در پانزده ساعت مانده به پایان زندگی‌اش، سوگندهای ازدواج را یاد کرد.

هیچ داستانی به حال خود رها نمی‌شود. زندگی ما چونان رشته‌های کلافی متصل به هم، طوری درهم تنیده شده‌اند که هیچ‌گاه متوجه نمی‌شویم.

در لحظاتی مشخص، وقتی مرگ نزدیک باشد، نقاب میان این جهان و جهان بعدی برداشته می‌شود. بهشت و زمین روی هم قرار می‌گیرند. در این لحظه می‌شود ارواحی که پیشتر دار فانی را وداع گفته بودند، به چشم دید. می توانی آن‌ها را ببینی که در انتظار ورودت هستند.

کارهایی که انجام می‌دهیم، هیچ‌گاه در پشت سرمان قرار نمی‌گیرند. آن‌ها مثل یک سایه هر کجا برویم دنبال‌مان هستند.

این قدرت خلع سلاح بچه‌هاست: نیازشان باعث می‌شود خود را فراموش کنی.

اسرار. فکر می‌کنیم با نگه داشتن اون‌ها، می‌تونیم همه چیز رو کنترل کنیم، اما تمام مدت اون‌ها هستند که ما رو کنترل می‌کنند.

-«اسرار. فکر می‌کنیم با نگه داشتن اون‌ها، می‌تونیم همه چیز رو کنترل کنیم، اما تمام مدت اون‌ها هستند که ما رو کنترل می‌کنند.» آنی گفت:

رمان جدید میچ آلبوم پیچ و تابی غیر منتظره و هوشمندانه دارد که طرفداران پرشور آن را تحسین خواهد کرد. AARP Magazine

همانطور که آنی درس هایش را درباره معنای و ارزش زندگی و مرگ میآموزد، میچ آلبوم این داستان عاطفی را با چرخشی کاملا غیر منتظره پیچیده میکند. کتاب را بخرید و این هشدار را به یاد داشته باشید که باید دستمالی برای پاک کردن اشکهایتان به همراه داشته باشید. Booklist

طرفداران کتاب پنج نفری که در بهشت ملاقات خواهید کرد، قدردان این کتاب هم خواهند بود. Publishers Weekly

داستان شما ثانیه به ثانیه‌اش نوشته شده است، به سرعتِ تغییرِ حالتِ برگرداندن مداد به پاک کن.

پایان تنهایی، وقتیه که کسی بهت نیاز داره.